Yaşım 21, benle yaşıt ya da yirmi iki olan çoğu tanıdığım ya nişanlı ya evlenme arifesinde. Hiç korkuları yok mu diye düşünüyorum. Bir insanla tanışmak, o süreçtte güvenebilecek kadar bağ kurmak, o bağı geliştirmek o süreçte cicim aylarının bitip ilişkinin ciddiye binmesi, büyüklerin işin içine dahil olması sonra nişanlanma...
Neyse, ben korkuyorum. Sanki, bir parçamı feda edecekmişim gibi geliyor. Masumiyetim gibi, çocukluğum gibi. İstemiyorum, kaçınıyorum. İstemiyorum. Şakayla karışık "bir sen kaldın, herkes bir bir gidiyor," tarzı şeyler söylüyorlar ama kafaya takıyorum, o an gülüp geçmeme aldanıyorlar. Ne zihnen, ne ruhen hazır değilim. Kendim çocuğum daha. 21 evet biyolojik olarak tamamlanmış bir bireyim ama diğer yönlerden değilim. Korkuyorum.