Yardiminiza ihtiyacim var...

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
Merhabalar..
Arkadaşlar, bir süredir ruhen kendimi hic iyi hissetmiyorum...
Hayatımda böyle bir şey yaşadığımi daha önce hiç hatirlamiyorum...
Sürekli aglamakliyim..
Keyifsiz ve mutsuzum..
Aynı zamanda amansız bir hastalığa yakalanmaktan yada sevdiklerimin yakalanmasindan inanılmaz korkuyor endişe ediyor ağlama krizleri yaşıyorum.
Sürekli hasta insanları düşünüyorum.
Benim hayatta tek varlığım annem babam eşim, onları kaybetmekten yahut başlarına kötü bir şey gelmesinden çok korkuyor kafayı yiyecek gibi oluyorum..
Hatta daha ilerisi de mevcut ama anlatıp moralinizi bozmak istemiyorum...

Durumumum devam ederse yardım almayı düşünüyorum ama kesinlikle ilaç kullanmak istemiyorum..
Daha önce böyle bir dönem yaşayan aranizda var mi?
Var ise nasıl atlattiniz?
Yardımcı olur iseniz çok sevinirim...
Okuyan ve yanıt verenlere teşekkür ederim.
Hakkinizi helal edin ...
 

Mrs.Şeytan

Kayıtlı Üye
Katılım
20 May 2014
Mesajlar
415
Tepkime puanı
66
Konum
Cehennem
İş
İngilizce Öğretmeni
Adaçayı tütsüsü yapabilirsiniz evinizde dua okuyarak evde gezdirebilirsiniz. Kötü enerjileri nötrlüyor. Ayrıca su altına girip bütün üstümdeki bu kötü enerjiler gitsin beni rahatsız eden enerjiler bu su ile akıp gitsin diyerek de kendinizi biraz daha iyi hissedebilirsiniz.
 

dhardhar

Kayıtlı Üye
Katılım
4 Ara 2012
Mesajlar
813
Tepkime puanı
1,312
Simdi yazdiginiz seyler bana cok tuhaf gelmedi. Is yerinde kadini erkek cogu kiside bu var yasadiklariniz yani. Bence iciniz rahat olsun bu ulkede bu insan profiliyle bu sokaktaki enerjiyle hergun haberlere cikan olaylari duyunca gorunce ben de aynilarini dusunuyorum. Inanmazsiniz ben orta okul 1. Siniftayken kompozisyon dersinde serbest deneme yazisi olarak basligim su idi: toplum cinneti. En dusuk notlardan biriin almistim :))))))) bu cinnet toplumunda sevdiklerinizi kaybetme korkusuyla baslayan zehir icinize islemis. Psikolojinizi bu sekilde yipratinca diger hastaliklar da pesi sira gelir.

Arkadaslari bitki caylari evde yakma icin onerdikleri tutsuyu yakin rahatlarsiniz.
 

KarBahçesi

Kayıtlı Üye
Katılım
3 Ağu 2018
Mesajlar
442
Tepkime puanı
341
yaptığınız şey takıntıya benziyor takıntınıza sebep olabilecek sebepleri arayın dışardan gelen bir şey veya kendi içinizden olan bir şey de olabilir sadece takıntı olmaya da bilir stres gibi takıntıya benzer etkisi olan başka bir psikolojik rahatsızlık da olabilir psikolojik rahatsızlıkları dışardan gelen ve içerden olan olarak 2 ye ayırabiliriz içerden olan için psikologa gidebilirsiniz dışardan gelenler için araştırmak düşünmek lazım sorunun kaynağını bulup çözmeniz lazım
 

Justsmoke

Kayıtlı Üye
Katılım
12 Haz 2016
Mesajlar
7
Tepkime puanı
6
Obsesif bozukluk bu, yaşanmış bir olaydan sonrada başlayabilir ,durduk yere de olmuş olabilir. Kişi belirli bi konu üzerinde takılır,olmadık senaryolar yazıp bunu kafasında defalarca yaşar. Örneğin sevdiklerinize hastalık veya zarar gelmesinden korkuyorsanız beyniniz sürekli sevdiklerinizin hasta ve zor durumda olduğu senaryoları düşündürtür size,gerçekmiş gibi sizde saatlerce çözüm arar,yakınır ve üzülürsünüz. Psikolojik bir destek almak şart. İlerleyen safhalarda sevdiklerinizi korumak için onların hayatlarını kısıtlamaya kadar gidebilir bu.
 

düşünen ve inanan

Kayıtlı Üye
Katılım
19 Şub 2013
Mesajlar
703
Tepkime puanı
1,221
İnsan kendini hasta edecek kadar zeki iken çözümün kendisinde olduğunu göremeyecek kadar da kör oluyor çoğu zaman.
Takmamayı öğrenmelisiniz. Akışta olmalısınız. Çünkü olan her şey oldu, oluyor ve olacak. Tabii ilk önce sorunlarınızı çözmek için kendinizi fizyolojik, kimyasal ve psikolojik olarak aşama aşama çözmelisiniz. Kan ve hormon tahlillerinizi yaptırın. Düzenli beslenin. Bunlardan emin olduktan sonra şunları düşünün. Kendinizi bir konuda yetersiz veya suçlu mu hissediyorsunuz? Neden birilerinin vefat etmesi sizi bu olaylar gerçekleşmeden bu kadar yıpratıyor? Yoksa kendi üzerinizde eksik bir yönünüzü mü kapatmak istiyorsunuz? Kendinize acıdığınız oluyor mu? Oturun bir kahve yapın ya da aynaya bakın. Kaç yaşındasınız? Bu geçen süre zarfında neler oldu? Siz neler yaptınız? Kendiniz sizden ne kadar uzakta?İstedikleriniz oldu mu? Zaman hızla mı aktı? Kimler geldi? Kimler gittiler? Siz nasıl gideceksiniz bu dünyadan? Bir gün geçtiğinde 10 yıl geçtiğini hayal edin. O haliniz size neler derdi? Beyin kimyanızın dengeli çalışıyor mu? Aileniz sizi doğurmadan önce hayatları nasılmış? Siz doğunca neler olmuş? Kendinizi aileniz dışında yalnız hissettiğiniz oluyor mu? Sizin için birileri oturup ağlıyor mu? Eğer onların ölme ihtimalleri size büyük bir acı verirken var olmalarında çok mutlu olmanız gerek miyor mu? Gerçekten oturun düşünün. Bu sizin kendinizle en samimi sohbetiniz olsun. Hayatınızı gözlemleyin. Kayıp veren insanların hayatın akışında yollarının nasıl devam ettiğini anlayın. Eğer bunları tek başına konuşamayacak ve bu durumdan bir nebze sıyrılamayacaksanız psikolog yolları sizi bekler. Sonuç olarak bireysel veya destekli bir şekilde harekete geçip bu durumunuz için müdale vermelisiniz. Bu dünyaya bir kere geliyorsunuz. Çoğunda keyif almalı yerinde ağlamalısınız.
 

lGeceMavisi

Kayıtlı Üye
Katılım
2 May 2018
Mesajlar
125
Tepkime puanı
137
Bunlarin aynilarini bende yasadim. Depresyondasin ve muhtemelem panik ataksin. Panik atak oldugun icin depresyon surecinde belirtileri ortaya cikiyor. Son gunler de ara ara carpinti mide bulantisi agrisi v.s. gibi saglik proplemleri de yasiyor musun? Ilac kullanmak istemiyorsun ama dogru ilacla kendini iyi hissedebilirsin. Ilac kullanmak istemiyorsan kendini mutlu edecek aktiviteler yapmalisin. En sevdigin insanlarla daha fazla vakit gecir.
 

lGeceMavisi

Kayıtlı Üye
Katılım
2 May 2018
Mesajlar
125
Tepkime puanı
137
Obsesif bozukluk bu, yaşanmış bir olaydan sonrada başlayabilir ,durduk yere de olmuş olabilir. Kişi belirli bi konu üzerinde takılır,olmadık senaryolar yazıp bunu kafasında defalarca yaşar. Örneğin sevdiklerinize hastalık veya zarar gelmesinden korkuyorsanız beyniniz sürekli sevdiklerinizin hasta ve zor durumda olduğu senaryoları düşündürtür size,gerçekmiş gibi sizde saatlerce çözüm arar,yakınır ve üzülürsünüz. Psikolojik bir destek almak şart. İlerleyen safhalarda sevdiklerinizi korumak için onların hayatlarını kısıtlamaya kadar gidebilir bu.
Tamamen katiliyorum ekstra olarak obsesif bozukluk var anlattiklariniz da. Genelde bu tarz psikolojik hastaliklar genetiktir. Sevdiklerinizin nefes alislarini bile kontrol ettirtcek kadar takintili hale sokar insani. Ilacsiz cozebileceginizi dusunmuyorum bu sandiginiz gibi ruhsal bir problem degil beyninizdeki kimyasal ve fiziksel degisikliklerden kaynaklaniyor.
 

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
Her birinize gayet güzel şekilde yazıp beni aydinlatmaya çalıştığınız için gönülden teşekkür ederim .
Halamin kızını kanserden kaybettik ..
Kendisinin ölümü beni çok sarstı.
1 hafta önce onu rüyamda gördüm bu durum bu şekilde başladı...
Üzerine Neslican in vefat haberi geldi ..
O kadar ağladım ki tarifi yok .
Evet , şu anda nefes alip verir iken çok zorlanıyorum.
Mideme inanılmaz kramplar giriyor
Ve dediğiniz gibi annem ne yazık ki sigara kullanıyor kadına yapmadığım kalmadı .
Aklım gidiyor onlara bir şey olursa diye .
Bunu çözmek zorundayım.
Bu şekilde yaşamak çok zor . Ben kendim hem cevremdeki insanlar için.
 

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
Bunlarin aynilarini bende yasadim. Depresyondasin ve muhtemelem panik ataksin. Panik atak oldugun icin depresyon surecinde belirtileri ortaya cikiyor. Son gunler de ara ara carpinti mide bulantisi agrisi v.s. gibi saglik proplemleri de yasiyor musun? Ilac kullanmak istemiyorsun ama dogru ilacla kendini iyi hissedebilirsin. Ilac kullanmak istemiyorsan kendini mutlu edecek aktiviteler yapmalisin. En sevdigin insanlarla daha fazla vakit gecir.
Size de geçmiş olsun .
Evet mideme kramplar giriyor ve nefes alislarim çok değişti.
Bu durumdan çıkmak zorundayim
 

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
Tamamen katiliyorum ekstra olarak obsesif bozukluk var anlattiklariniz da. Genelde bu tarz psikolojik hastaliklar genetiktir. Sevdiklerinizin nefes alislarini bile kontrol ettirtcek kadar takintili hale sokar insani. Ilacsiz cozebileceginizi dusunmuyorum bu sandiginiz gibi ruhsal bir problem degil beyninizdeki kimyasal ve fiziksel degisikliklerden kaynaklaniyor.
Genetik olduğunu düşünmüyorum.
Ailede bu sekilde yaşayan kimse yok.
Var ise de haberim yok .
Çok haklisiniz nefes alislarina kafayı takmaya başladım.
Inanin öyle mutsuzum ki ben çok gülen bir insanim eşim bu halimden çok huzursuz , bana bu şekilde aliskin değil.
Psikiyatriye gidelim ilerlemesin diyor.
Hepinize teşekkür ederim
 

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
İnsan kendini hasta edecek kadar zeki iken çözümün kendisinde olduğunu göremeyecek kadar da kör oluyor çoğu zaman.
Takmamayı öğrenmelisiniz. Akışta olmalısınız. Çünkü olan her şey oldu, oluyor ve olacak. Tabii ilk önce sorunlarınızı çözmek için kendinizi fizyolojik, kimyasal ve psikolojik olarak aşama aşama çözmelisiniz. Kan ve hormon tahlillerinizi yaptırın. Düzenli beslenin. Bunlardan emin olduktan sonra şunları düşünün. Kendinizi bir konuda yetersiz veya suçlu mu hissediyorsunuz? Neden birilerinin vefat etmesi sizi bu olaylar gerçekleşmeden bu kadar yıpratıyor? Yoksa kendi üzerinizde eksik bir yönünüzü mü kapatmak istiyorsunuz? Kendinize acıdığınız oluyor mu? Oturun bir kahve yapın ya da aynaya bakın. Kaç yaşındasınız? Bu geçen süre zarfında neler oldu? Siz neler yaptınız? Kendiniz sizden ne kadar uzakta?İstedikleriniz oldu mu? Zaman hızla mı aktı? Kimler geldi? Kimler gittiler? Siz nasıl gideceksiniz bu dünyadan? Bir gün geçtiğinde 10 yıl geçtiğini hayal edin. O haliniz size neler derdi? Beyin kimyanızın dengeli çalışıyor mu? Aileniz sizi doğurmadan önce hayatları nasılmış? Siz doğunca neler olmuş? Kendinizi aileniz dışında yalnız hissettiğiniz oluyor mu? Sizin için birileri oturup ağlıyor mu? Eğer onların ölme ihtimalleri size büyük bir acı verirken var olmalarında çok mutlu olmanız gerek miyor mu? Gerçekten oturun düşünün. Bu sizin kendinizle en samimi sohbetiniz olsun. Hayatınızı gözlemleyin. Kayıp veren insanların hayatın akışında yollarının nasıl devam ettiğini anlayın. Eğer bunları tek başına konuşamayacak ve bu durumdan bir nebze sıyrılamayacaksanız psikolog yolları sizi bekler. Sonuç olarak bireysel veya destekli bir şekilde harekete geçip bu durumunuz için müdale vermelisiniz. Bu dünyaya bir kere geliyorsunuz. Çoğunda keyif almalı yerinde ağlamalısınız.
Biliyor musunuz , uzaktan bize bakan insanlar her zaman hiç bir problemimizin olmadığını harika bir hayatımızın olduğunu düşündü .
Ama hep çok zor şeyler yaşadık.
Neyseki pek çoğunu atlattik.
Eşimin ailesinden kimse ile gorusmuyorum daha doğrusu onlar benimle görüşmek istemediler ve bende devamını getiriyorum. Kardeşim yok .
Annem babam ve eşim var .
Belki de yalnız kalma korkusu , insanlardan hep çok fazla darbe alma zamanla icimde büyümüş ve bir şekilde ortaya çıktı.
Benim için bu 3 insandan başka ağlayacak birilerinin oldugunu sanmıyorum.
Normalde çok gülen ve çok samimi bir insanim.
Çok şükür ki kendime acimiyorum.
Acinacakk halde değilim.
Uzun süre hastane de tedavi oldum.
Ameliyatlar vb.
Sanırım herşey harmanlandi ve bu durumu yaşıyorum.
Her zaman her şeyi çok zor elde ettiim.
Hiç isyan etmedim.
Belki bu bilgiler sizi biraz aydinlatabilir.
Teşekkür ederim
 

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
Ölümü doğal karşılamayı en başından öğrenmeliydik.
Yaşama sevdasının şifrelerini daha erken kırmalıydık.
Bence bunu basarabilecek insan sayısı yok denecek kadar az..
Her birimiz ölüm için hayatın doğal akışı diyoruz ama hangimiz öyle karsilayabilecek kadar gelişmiş duzeydeyiz?
Keşke bunu basarabilsem.
 

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
Ölümü doğal karşılamayı en başından öğrenmeliydik.
Yaşama sevdasının şifrelerini daha erken kırmalıydık.
Yalnızca bencil insanlar şifre kırmadan yalnızca kendi hayatlarını düşündükleri için hic bir şey umursamadan yaşıyorlar.
Bir tanidigim var , arka arkaya 3 ölüm yaşadı ve hic birinde etkilenmedi.
Uzulmedi .
Gözyaşı hiç akmadi.
Oyle olmak lazım ama ben olamam
 
Ü

Üye silindi 58480

Sizi Samimi buluyorum @Efset,

Benim Adim Yasin, 33 yasindayim sizden gencimdir.
Forumda zeka yaristirdim, ilim yaristirdim, arada dellendim kaprislerimi bile yaristirdim. Ama aci yaristirmadim.
Yaristirirsam hepinizi ilk start almada gecerim buyuk ihtimalle. Ama verici bir insanim ve kisisel gelisim odakli yasiyorum. Acilardan kurtulmanin 1. kurali kollektif bilincte erimektir.

Ego aciyi kendisi kadar buyutur. Acim buyuk diyenin egosu buyuktur. Gizledigi egosu. Tabi benim dedigimi anlamak acilari atlattiktan sonra sorgulamaya baslamadan once pek isabetli degil.

Neslican in vefatina hepiniz uzuldunuz. Ben emre uydum : ``Huzne kapilma``
Neslican bir enerji formu. Yok olmadi ve herkese bir kozmik arkadaslik daveti birrakti. Anlamadiniz. O mutlu su an cunku masum. Ama siz kendi halinize uzuleceginize ona uzulerek lanetlediniz birkac frekansinizi.
 

Efset

Kayıtlı Üye
Katılım
11 Kas 2016
Mesajlar
162
Tepkime puanı
69
Sizi Samimi buluyorum @Efset,

Benim Adim Yasin, 33 yasindayim sizden gencimdir.
Forumda zeka yaristirdim, ilim yaristirdim, arada dellendim kaprislerimi bile yaristirdim. Ama aci yaristirmadim.
Yaristirirsam hepinizi ilk start almada gecerim buyuk ihtimalle. Ama verici bir insanim ve kisisel gelisim odakli yasiyorum. Acilardan kurtulmanin 1. kurali kollektif bilincte erimektir.

Ego aciyi kendisi kadar buyutur. Acim buyuk diyenin egosu buyuktur. Gizledigi egosu. Tabi benim dedigimi anlamak acilari atlattiktan sonra sorgulamaya baslamadan once pek isabetli degil.

Neslican in vefatina hepiniz uzuldunuz. Ben emre uydum : ``Huzne kapilma``
Neslican bir enerji formu. Yok olmadi ve herkese bir kozmik arkadaslik daveti birrakti. Anlamadiniz. O mutlu su an cunku masum. Ama siz kendi halinize uzuleceginize ona uzulerek lanetlediniz birkac frekansinizi.
Yasin, 28 yaşındayım ?
Sizden farklı olarak zeka ,ilim, kapris hiç birini yaristirmam.
Gerek duymam .
Acı hiç yaristirmam.
Evet hiç kimsenin hayatı elbette kolay değil ve herkesin acısi ve acı kavramı kendisine göre çok zor ...
Dediklerinizi demek istediginizi çok iyi anladim.
Bu seviyeye ulaşmak benim için çok zaman alicak çünkü aşırı duygusalim .
Bu arada beni samimi bulduğunuz için teşekkür ederim gerçekten öyleyim ?
 
Üst