Ben lise öğrencisiyim ve evet, etrafımda aşk aşk diye ölen, ay yakışıklı ay güzel diye dolanan onlarca insan var. Ben onların duygularındaki, sevgilerindeki samimiyete inanmıyorum. Kapağını beğendikleri kitaplara bayılıyorlar ama içini açtıklarında sonuç hayal kırıklığı...
Ben bu gözlemlerim yüzünden, insanların görünüşlerine bakmıyorum uzun zamandır. Gerçek sevgi budur, en çirkini sevebilmek, onu güzel görebilmek, bir çok kişi benimle dalga geçer, iç güzellik diyince, ben bunu kalıp sözcük olarak değil, gerçek anlamda buna önem verdiğim için dile getiriyorum.
Şunu söyleyebilirim ki, gerçek sevgi, kör olan sevgidir. Kör biri, gerçek aşkı tadabilir. Çünkü, gözüyle gördüğüne değil, kalbiyle hissetiğine aşık olur, kalbine aşkını resmeder ve o görüntüye tutulur, başkalarını görmez, yakışıklı güzel, ona ne? Körlük, belki gerçek körlük, belki değil..
Gerçi böyle düşünmemin şuan bir manası yok, çünkü çevrem aynı düşünceye kapılmış gidiyor ' gençsin eğlen' onlar da farkında aslında geçiciliğinin, onlar kendilerine dayatılmış kurallarla, iyi budur denen iyilerle, güzel denen güzellerle yürümek istiyorlar, popüler kültür, birinin ağladığına herkes ağlıyor, biri karaya ak desin, hepsi kara diyor, yok işte.
Yaşları ilerledikçe, pişman olabilirler, belki de olmazlar.. Hataları olmadan öğrenemeyeceklerinden, ve şimdilik onları yönlendirmek için imkanımız olmadığından, şansımızı kendi çocuklarımıza bırakıp, bu zamanın da akışını izlemeliyiz