moskov
Kayıtlı Üye
Hani yureğinin yorgunlugu vurur ya gözlerine sevdanı deli gibi haykırmak istersin bunca derin yerleşmişken yüreğine...Yapamazsın!!!Kendi icinde tek basına karsılıksız sevmekten yorulmuş yureğinle yaşarsın sevdanı.Bazen de tutamaz gozlerinden akıtırsın yavaş yavaş biriken sevdanı.Bitse diye düşünürsün keşke hepsini akıtabilsem dersin yapamazsın. Çünkü artık öylesine dolmuşsundur ki deli gibi akıtsanda gözlerinden bitmez...Aktıkça çoğalır gözlerinde yüreğinde biriktikçe büyür.Dilinin ucuna gelir haykırmak istersin yine yapamazsın.Korkarsin ya tamamen biterse içindeki yiterse diye...Ne onunla nede onsuz yapamazsin.Artik bu sevdayla görmeye bu sevdayla duymaya bu sevdayla dokunmaya hissetmeye başlarsın.Artık günlerini sadece doya doya hissetmek icin yasarsin.Yüreğinde sessiz çiğlikların başlar sen susturmaya calişsanda sesini duyuramayacağini bilsende o dinlemez seni deli gibi haykırır içinde...Ağlarsın gizlice köşelerde.Yorgun yüreğinden başka kimse eşlik etmez sana.Savaşırsın kendinle ama yinede kazanamazsın yüreğine karsi. Çünkü o bilir sevdiğini o bilir artik onun için yandığını...Zaman sen onu severken akar gider.Artik kör olmuşsundur,sağır olmuşsundur,hissedemez,dokunamaz olmuşsundur.Neden mi? Çünkü artık sadece o vardır içinde.Yüreğinde benliğinde kazinmis her yerine yer etmiş şekilde.Cok istesende uzanamadığın o vardır içinde!!!
erkarlı bir dönemden bir yazı
erkarlı bir dönemden bir yazı
