Hangi kişisel gelişim kitabını okudunuz

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
''Kendinize şu önemli soruyu sorun:''Ne kadar yaşayacağım?''Bu bakış açısıyla ,artık kendi kararlarınızı verebilir ve korkuları,endişeleri başarıp başaramayacağınıza dair kaygıları ve sonsuza kadar yaşayacak olanlara karşı suçluluğu geride bırakabilirsiniz.Bu adımları atmazsanız sonuna kadar diğerlerinin istediği biçimde yaşarsınız.Dünyadaki misafirliğiniz oldukça kısa,dolayısıyla bu misafirlikten hiç olmazsa zevk alın.Tek bir cümleyle bu sizin yaşamınız ve ne istiyorsanız onu yapın.''

Wayne W. Dyer/Hatalı Alanlarınız
 

kizilbuyu

Kayıtlı Üye
Katılım
15 Ağu 2021
Mesajlar
6
Tepkime puanı
2
Kişisel gelişim kitaplarının çok etkili olduğunu düşünmüyorum, gaza getirmekten başka :D Onun yerine bilinçaltı çalışmaları yapmak çok daha sağlıklı olabilir.
bilinçaltı çalışmaları için özellikle iradeyi geliştirme yolları için ne önerirsiniz?
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
Kendinizi keşfetme yolculuğunuz nasıl gidiyor arkadaşlar?Ya da kısırdöngüleri kırma konusunda ilerleme kaydettiniz mi?
Ara ara bu soruyu soruyorum,çümkü kendinizle yakınlaşmanızı ve kendinizi keşfetme yolculuğunda hayatınızdaki değişimleri merak ediyorum.Eğer zorlanıyorsanız hep beraber burada tartışabiliriz.Kendimden başlıyorum:

Son zamanlarda okuduğum bütün kitaplarda kişinin bütün problemlerinin anne-baba,akraba travmalrından kaynaklandığı yazıyor.Eğer kendinize karşı dürüst olabilirseniz,korkmadan çocukluğunuzda(ya da ergenlik,olgunluk dönemleri ya da iz bırakan deneyimler...) yaşadığınız travmaları bastırmadan itiraf edebilirseniz,kısaca kendinizle hesaplaşabilirseniz yavaş yavaş yüzleşebiliyorsunuz...Kolay olmuyor;örneğin,çok idealize ettiğiniz birini aşırı sevdiğinizi zannederken hiç sevmediğinizi fark edebiliyorsunuz ya da bazı arkadaşlıklarınızı neden sürdürdüğünüzü fark edince şaşırıp kalabilirsiniz...Ama hepsi çok değerli,çünkü hepimiz başta kendimize yabancı olduğumuz için bunları ,yani kendimize dair özelliklerimizi keşfettikçe ruhumuza yakınlaşıyoruz..Kendimizle yeniden tanışmak ya da kendimize daha da yakınlaşmak tarif edilemez bir duygu arkadaşlar...Kendimizi bulmak ya da tanımak neden bu kadar gerekli?Çünkü hem gereksiz insanlardan uzaklaşıyor hem de bize bir katkısı olmadığı halde ,alışkanlıktan dolayı yaptığımız faaliyetlerden kurtulmuş oluyoruz...Fazlalık gibi gelen bir çok duygudan uzaklaşıp kendimiz için hissetmeye başlıyoruz..Çünkü bazı duygulanımlarımız bile ödünç,sırf onaylanma,sevilme,takdir edilme kaygılarından dolayı...Değerli olduğunu sandığımız bu ikincil duygular için kendimizden vazgeçtiğimiz oluyor...Bütün bunların farkına vardığımız zaman hem ilişkilerimiz hem manevi hayatımız daha tatmin edici olabilir...Zaten hayatımızın bir bölümünü düzeltince diğer alanlarda da bir iyileşme oluyor..Bütün bu yüzleşmeleri yaşamak kolay olmuyor...Hayat öyle bir deniyor ki;yine bir kriz oluyor ama bu kaoslar bile durağanlıktan ve robot gibi olmaktan daha iyidir...Bunlar da iyiye işarettir çünkü bir şeylerin değişeceğini ,düzeleceğini gösterir...ilerlediğimize delalettir ama sürekli dalgasız deniz nasıl sizce?Bana pek hoş gelmiyor,lezzetsiz heyecansız ,dümdüz,kuru bir hayat olmasından iyidir bazen yüzleşip acıyla ,mutsuzluklarımızla karşılaşmak ve değişime uğramak...Canımızın acımasından,üzülmekten korkmayalım ki yenilikler kapımızı çalsın...Somut bir örnek vermem gerekirse;Hayatımızda aşık olduğumuz sevgilimizle yollarımız ayrılınca bir daha aşık olmaktan korkup ilişkilerden uzak durmak...Belki kendimizi acıdan,stresten,mutsuzluktan koruduğumuzu sanıyoruz ama bir yakınlaşmanın bütün güzelliklerini kaçırıyoruz...Ve uzun süreler kendimizi acıdan koruduğumuzu sanıyoruz ,kimseye şans tanımıyoruz...Ama ömrünün sonuna kadar terk edilme korkusuyla yaşayıp bu duygulardan uzaklaşmak ruhumuzu daha beter çürütüyor ,bunu farkına varmıyoruz...Kendimizi koruduumuzu zannederken dolu dolu yaşamıyoruz..Yalnız kalarak ,yüzeysel bir dünyada derinleşemeden günlerimizi tüketiyoruz...Böylesi bir yalnızlık daha beter bir mutsuzluk getiriyor,farkında değiliz...Burada bahsettiğim duygu tabii ki sevdiğimiz kişilerle yakınlaşmak,yoksa bir şeyler hissetmeyip de uzak kalıyorsanız o başka...Bir de çok sevip de ''acı çekerim''kaygısıyla bazı insanlar duyguları karşılıklı olduğu halde ilişki başlatamıyorlar...Lafım onlara...Sevgi için riske girmeye değer...Ya da iş açışından bakacak olursak ;Sevdiğiniz bir işte çalışıyorsanız koşa koşa gidersiziz,zaten onu iş gibi de görmezsiniz,mecburiyet olmaz...Ama kendimizden uzaklaşıp da sevmediğimiz iş yerlerine ya da sevmediğimiz iş arkadaşlarına katlanmak çok mu kolay?Risk alıp en sevdiğimiz işlerde çalışabilsek manevi açıdan daha tatminkar olsak bedenimiz de ruhumuz da daha sağlıklı olacak...Lafım yine işini değiştirebilecek olanlara tabii ki...Bu konuda da şahit olduğum bazı insanlar var:İmkanı olduğu halde sevmediği işi yapıp alanınını değiştirmemekte ısrar ediyorlar....Mecburen istemediği işlerde çalışanlara şimdilik diyebilecek bir şey yok ama bir fırsat doğduğunda ya da bir şans tanındığında da korkan insanlar var...Tatsız tuzsuz bir hayattansa bazen değişim daha iyidir demek istiyorum.Dediğim gibi bu söylediklerim herkese değil,mecburiyet halindekileri ayrı tutuyorum,beni anlamak isteyenler burada anlayacaklardır zaten...Başarınızı da mutluluğunuzu da kendiniz belirleyin...Ben bugün eğer saçmaladıysam,bir şeye hayret ettiysem ya da kendi kendime (başkalarıyla da olabilir)kahkahalarla gülebildiysem,bir hayvanı besleyebildiysem,birinin ruhuna iyi anlamda dokunabildiysem başarılı hissediyorum.Hiç bir şey yapmadan da çok neşeli ,mutlu hissediyorsanız sadece durun o zaman!Başarı,sevgi,mutluluk,üzüntü,korku...duygularım değişti...Ailenin ya da toplumun değer verdiği başarılılık ,mutluluk ölçütleri;herkes tarafından övülen iyi bir mesleğe(örneğin doktorluk),maddi durumu çok iyi ,çok yakışıklı ,çok güzel ... bir kişiyle evlenmeye ,çocuk sahibi olmaya indirgenmiş durumda...Etiketler aşırı önemli hale gelmiş durumda...Ruhumuz anne olmak istiyorsa tabii ki mutlu olursunuz ama bu başarı değildir...Bir de ruhu istemediği halde sırf toplumda ''anne olabildiğini göstermek''için çocuk sahibi olanları da görüyorum.aslında biyolojik olarak hazır olsa da ruhen hazır olmadığı halde ailesi ya da toplum arasında kabul görmek için çocuk sahibi olanlar kendilerini tanısalardı bu kadar pişman olmazlardı hayatlarından...Gerçekten isteyenlere ve ara sıra isyan edenlere bir lafım yok!İşte bu yüzden kendimizi keşfetmek çok önemli...Bilinçaltında bütün dünyayı gezmek ya da yaşam alanını (evinizi,odanızı)biriyle paylaşamaktan hoşlanmıyorsanız henüz evlenmeye de çocuk sahibi olmaya da hazır değilsinizdir...İksinin birden olmasına da gerek yok.Evliliğe hazırsınızdır ama çocuk istemiyorsunuzdur...Her şeyi aynı sırayla yapmaya kalkışmak mutsuz eder...Sizler de yazın ruhunuzun asıl istediğini ya da normalleştirdiğiniz ama aslında size hiç uymayan yaşantılarınızı...
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
Kendi gücüne erişmek daima kendi üzerinde çalışmakla elde edilir.Bu her tür korku,yetersizlik kompleksi,suçluluk hissinden kurtulmaktır ve bu her şeyden önce,yaşam için kendi dünyamız için sorumluluk almaktır.

Kendi üzerine sorumluluk almak,kendini ve çevredekileri suçlamaktan vazgeçmek;acıma,pişmanlık,yargı,nefretten azad olmaktır.Üzerinize sorumluluk aldığınızda siz,dolu ve güçlü bir hayat yaşamaya başlıyorsunuz.Siz cellat ve kurban rolünü oynamayı bırakıyorsunuz.Yaşamınızın ustası,sahibi oluyorsunuz.Sizi kimse acı çekmeye zorlayamayacak;hiç bir nazar ,büyü size tesir edemeyecek.Siz yaşamınızda olayları istediğiniz gibi dizeceksiniz.Etrafınızda başkalarının değişmesine yardım edecek ayrı bir alan yaratacaksınız.

Niyetin Gücü/Valeriy Sinelnikov
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
''Yaşam ve idrak,insana yaşamı boyunca kendisini zenginleştirmesi ve evrensel tekamül sürecine büyük katkıda bulunması için verilmiştir.''
Niyetin Gücü /Valeriy Sinelnikov
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
...insanların en büyük felaketi dünyayı bir gizem gibi görmeyi bıraktıkları andır.Bu yüzden merak edin ve hayret emeye devam edin!

Niyetin Gücü/Valeriy Sinelnikov
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
''Sadece güce güven ve eyleme geçmeye başla.''

Niyetin Gücü/Valeriy Sinelnikov
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
Alnımdan ter damlasını silerek devam ettim;
-Çünkü ben insanların davranışlarına karşı tutumumu değiştirdim.Asabi adam bana sakinliği,cimri birir cömertliği,öfkeli biri ise iyimserliği öğretiyor.

Niyetin Gücü /Valeriy Sinelnikov
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
''Altın bir kural vardır:''Eğer yaptığınız bir iş yürümüyorsa,başka bir şey yapın.Eğer kapı bir yere açılmıyorsa diğer tarafa açın.Ama önce kapının arkasındakinin gerçekten size gerkeli olup olmadığını kendinize sorun.''

Niyetin Gücü/Valeriy Sinelnikov
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
....işin özü bilinçle bilinçaltını birleştirmektir.Ancak o zaman insan kendi bütünlüğünü edinebilir.

Niyetin Gücü/Valeriy Sinelnikov
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
''Eğer sürekli normal olmaya çalışırsan ne kadar muhteşem olduğunu göremezsin''.

Maya Angelou
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
-Düşmanın kim?Zihnin
-Dostun kim?Zihnin
Buddha Gibi Düşünmek/Victor M.Parachin
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
''Herşey hiç durmaksızın değişiyor ,bu yüzden hiçbir şey senin için ''en''olamaz.''

Buddha Gibi Düşünmek/Victor M.Parachin
 

Alex06

Kayıtlı Üye
Katılım
16 Kas 2015
Mesajlar
554
Tepkime puanı
1,146
6 yıl önce pek iyi hissetmedigim bir donemdeydim. Bir rüya gördüm şimdi anlıyorum ki haberci rüyaydı. Aynı gün kitap evine gittim hiç bir fikrim olmadığı halde elim Beki Ikala Erikli nin meleklerin gücü kitabına gitti. Içinden CD çıktı orada yapılan bir çalışma vardı baş melek Mikail ile yapılan o kadar iyi hissettim ki evrensel enerjiyle bağ kurdugumu hissettim. Bu benim için başlangıç oldu. O gün bu gündür çokta bir çalışma yapmadim. Ne yapacağımı çokta bilmiyorum. Echart Tolle kitapları okudum. Osho beni pek sarmadı. Joe Dispenza okuyorum bu aralar. Absoluta Virtue nin bir postundan John Kehoe yi keşfettim Türkçe kitabıni bulamadığım için YouTube videolarını izliyorum. Kitaplarn hepsi de temel olarak aynı şeyi söylüyor. Onların söylediği düşünme şeklini oturtamadigim için inişli çıkışlı bir hayatım var. Öğrenci hazır olmadan öğretmen gelmezmis kitapta öyle hazır olunca karşısına çıkıyor insanın.
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
@Alex06 Okuduğumuz kişisel gelişim kitapları bize destek oluyor ya da ruhumuza iyi geliyor ama hayatımızı değiştirmiyor.Bunu önceki gönderilerde tartışmıştık.Kendine yüklenmene gerek yok çünkü kitaplarda anlatılanları hiçbirimiz tam anlamıyla hayata geçirebilmiş değiliz.Kişisel gelişim kitaplarının yanında edebiayat,felsefe,sosyoloji ,tarih alanlarında da öğrenecek,ruhumuza dokunacak kitaplar okuduğumuzda(herkesin farklı türlerde de okuduğunu varsayıyorum)yelpazemizi genişletmiş oluruz.Daha önce söylemiştim ama senin vesilenle tekrar hatırlatayım.Bu başlık altında okuduğumuz kişisel gelişim kitaplarından beğendiğimiz alıntıları paylaşmayı önermiştim.Şimdilik sadece ben paylaşıyorum ama diğer arkadaşlarımdan da beğendiklerini paylaşmalarını rica ediyorum.Çünkü bazen bir alıntı bizim o kitabı okumamıza sebep olur ve bize ilham verebilir.@Alex06 Eğer senin de sevdiğin alıntılar varsa ve ayrıca zaman ayırabilirsen burada paylaşabilirsin...Yeni kitaplar keşfetmemize yardımcı olacak herkesi tekrar paylaşım yapmaya davet ediyorum...Bir kitap,bir film ya da dizi,yeni bir şarkı öğrenmemize vesile olan herkese de buradan teşekkür ederim:love:🙏
 
M

Mew

“Tanrım, bana değiştirebileceğim şeyleri değiştirmek için cesaret, değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmek için sabır ve ikisi arasındaki farkı anlayabilmek için de bilgelik ver.” Epiktetos

Epiktetos psikolojinin kurulmasında en baş çalışmayı yapan kişidir.Roma döneminde kısmi çalışmaları yöneticilerin etkilenmesiyle geliştirilmiştir.Kendisi bir köle olarak doğmuş sonrasında özgür kalmıştır.Hayatının bir bölümünü yunanistanda bir köyde öğretmenlik yaparak geçirmiştir.Konuşmalarını daha çok yürürken yaparmış.
 

Alex06

Kayıtlı Üye
Katılım
16 Kas 2015
Mesajlar
554
Tepkime puanı
1,146
Senin canın içinde bir can var o canı ara!
Beden dağının içinde mücevher var o mücevherin madenini ara!
A yürüyüp giden sufi gücün yeterse ara;
Ama dışarıda değil aradığını kendi içinde ara.
Mevlana Celaleddin Rumi
 
Üst