Gittiğim sohbetten fatma abla anlatmıştı.Birgün çocukları okuldan gelecek eşide iş arıyormuş akşam olmuş evde yapabileceği bir yemek yok sadece su neyapsam diye düşünüyormuş allahım azda olsa un olsaydı karıştırır çorba yapardım çocuklarım aç kalacak diye deli divane evin içinde gezerken kapı çalmış.Ev sahibi sırtında bir çuvalla çıkıp gelmiş.Buyur etmesine fırsat kalmadan bu unu sana getirdim al coluğuna çocuğuna yedir demiş.Fatma abla şaşırmış,ev sahibininde durumu iyi değilmiş kendisinin verdiği kirayla geçiniyormuş,kirayıda uzun zamandır veremedikleri için ev sahibininde evinde ne varsa onu yediğinden eminmiş.Abla bunu neden getirdin bana,siz ne yiyeceksiniz dediğinde 'içimden bir his kalk unu götür dedi ve kendimi sırtımda unla senin kapında buldum',kızımda yarısını bırak bari anne dedi ama bizde şeker var bizde onu yeriz dedim ve geldim demiş.Hemen içeri girip unla çorba pişirmiş çocuklarının karnını doyurmuş.Ben çok etkilenmiştim..Bence gönülden yürekten istediğimiz şeyi rabbim mutlaka veriyor.Allah dert verip derman aratmasın
Sayın yazar şimdi kalmadı böyle komşuluklar...