Merhabalar
Öncelikle ah etmek ile alakalı konu var mı baktım ama bulamadım, varsa da özür dilerim şimdiden.
Ben çok ağır, kendi tarafımdan çok fedakarlıklar yapılmış ve karşı taraftan sürekli umut ve güven sözleri almış biri olarak yarı yolda bırakılan biriyim şuan. Canım cicimli bir ilişki değil tamamen tek taraflı hep bedeller ödedim. Elbette hatalarım vardır ama karşı tarafın hataları ve yaptıkları karşısında benim hatalarım görünemeyecek kadar küçük kalıyor. Özetle sağlığımı kaybettim artık. Elbette dirayetli olmak gerekiyor bu can emanet ama insan bazen acizliği ile kendini kaybedebiliyor.
Ben günlerdir namazlarımı kılarken istemsiz olarak çok ağlıyorum ve her namazda bu böyle. Namaz kılarken uğramış olduğum haksızlığa ağlıyorum ve beni bu kadar çaresiz bırakan insana karşı çok ah ediyorum. Çok dualar ediyorum. Bazen tesbihatımın sonunda sadece el açıp hıçkıra hıçkıra ağlarken bazen de bir ağız dolusu ah ederken buluyorum kendimi. Ondan başkasından isteyecek dermanım kalmadığı için belki de ve ona sığınarak vakit namazlarını kılarken ağlamak doğru mudur? Düyevi şeyler için bu kadar gözyaşı dökmek iyi değildir ama insan emeğine kandırılmışlığına ve haklı iken bütün cefayı tek başına çekişine çok içerliyor. Tabi sadece dünyevi şeyler için değil onunla işlediğim günahlara da çok ağlıyorum. Namazımın bozulmuş olması endişesini yaşıyorum. BU kadar ah etmek doğru mudur onun endişesini yaşıyorum. Haklı olsam da ettiğim ahların bana dönmesi endişesini yaşıyorum. Rüyalarımın hikmetine bakınca şimdilik sabret ve sessizce bekle dense de ben kendimi her an ah etmekte buluyorum. Bana bir yol göstermenizi rica ediyorum çünkü içinden pek çıkamıyorum bu durumun.
Şİmdiden teşekkür ederim.
Öncelikle ah etmek ile alakalı konu var mı baktım ama bulamadım, varsa da özür dilerim şimdiden.
Ben çok ağır, kendi tarafımdan çok fedakarlıklar yapılmış ve karşı taraftan sürekli umut ve güven sözleri almış biri olarak yarı yolda bırakılan biriyim şuan. Canım cicimli bir ilişki değil tamamen tek taraflı hep bedeller ödedim. Elbette hatalarım vardır ama karşı tarafın hataları ve yaptıkları karşısında benim hatalarım görünemeyecek kadar küçük kalıyor. Özetle sağlığımı kaybettim artık. Elbette dirayetli olmak gerekiyor bu can emanet ama insan bazen acizliği ile kendini kaybedebiliyor.
Ben günlerdir namazlarımı kılarken istemsiz olarak çok ağlıyorum ve her namazda bu böyle. Namaz kılarken uğramış olduğum haksızlığa ağlıyorum ve beni bu kadar çaresiz bırakan insana karşı çok ah ediyorum. Çok dualar ediyorum. Bazen tesbihatımın sonunda sadece el açıp hıçkıra hıçkıra ağlarken bazen de bir ağız dolusu ah ederken buluyorum kendimi. Ondan başkasından isteyecek dermanım kalmadığı için belki de ve ona sığınarak vakit namazlarını kılarken ağlamak doğru mudur? Düyevi şeyler için bu kadar gözyaşı dökmek iyi değildir ama insan emeğine kandırılmışlığına ve haklı iken bütün cefayı tek başına çekişine çok içerliyor. Tabi sadece dünyevi şeyler için değil onunla işlediğim günahlara da çok ağlıyorum. Namazımın bozulmuş olması endişesini yaşıyorum. BU kadar ah etmek doğru mudur onun endişesini yaşıyorum. Haklı olsam da ettiğim ahların bana dönmesi endişesini yaşıyorum. Rüyalarımın hikmetine bakınca şimdilik sabret ve sessizce bekle dense de ben kendimi her an ah etmekte buluyorum. Bana bir yol göstermenizi rica ediyorum çünkü içinden pek çıkamıyorum bu durumun.
Şİmdiden teşekkür ederim.