bu siteyi okumayı seviyordum, en sonunda üye olup aktif bir şekilde kullanmaya karar verdim. hepinize selamlar.
çok uzatmayacağım. hayatımın son 3 yılı çok kaotikti. umutsuz, depresif bir insana dönüşmüştüm. geceleri hep uyanık kalırdım, sabah 6-7’ye kadar en az. kademe kademe dinimden uzaklaştım (müslümanım).
hiçbir varlığı gözlerimle görmedim. ancak kendimde bir gariplik seziyordum. cebimde soğan kabuğu bulmuştum. o günden beri aklımda hep bir şüphe vardı.
geçen yıl yazın, çalıştığım yere bir adam geldi. benimle göz teması kurduktan sonra bana “sendeki cinler bana gözüktüler, bana güldüler” dedi. ürpermiştim. bana -her türlü soruma rağmen- neler olup bittiğini düzgünce açıklamadı ve beni sadece kafası daha karışık bir hâle getirip kayboldu.
ablamla anneme durumdan bahsettiğimde beni ciddiye almayıp böyle şeyleri düşünmem gerektiğini telkin ettiler. ısrarlarıma dayanamayarak bulunduğumuz şehirde iyi addedilen bir hocaya (?) götürdüler. tabii ki işinin ehli olmayı bırakın, bence adam hoca bile değildi.
rukye (cinlere azap veren kur’an ayetleri) dinlediğimde vücudum garip tepkiler veriyor. onun dışında hep dua okuyorum, kendim kur’an da okuyor ve bir zorluk çekmiyorum.
konuyu üstünkörü özetlemeye çalıştım. kafamda çok fazla soru işareti var. bana yardımcı olabilecek insanlar bulmaya çalışsam da pek başaramadım.
nasıl bir yol izlemeliyim, yaşadıklarımı tam olarak nasıl anlamlandırabilirim, benzer tecrübelere sahip olanlarınız var mı?.. hepinize şimdiden teşekkür ederim.
artık sadece iyi olmak istiyorum. biliyorum ki bu da bir imtihan aslında, ama ben yoruldum. eski normal hâlimi özlüyorum…
çok uzatmayacağım. hayatımın son 3 yılı çok kaotikti. umutsuz, depresif bir insana dönüşmüştüm. geceleri hep uyanık kalırdım, sabah 6-7’ye kadar en az. kademe kademe dinimden uzaklaştım (müslümanım).
hiçbir varlığı gözlerimle görmedim. ancak kendimde bir gariplik seziyordum. cebimde soğan kabuğu bulmuştum. o günden beri aklımda hep bir şüphe vardı.
geçen yıl yazın, çalıştığım yere bir adam geldi. benimle göz teması kurduktan sonra bana “sendeki cinler bana gözüktüler, bana güldüler” dedi. ürpermiştim. bana -her türlü soruma rağmen- neler olup bittiğini düzgünce açıklamadı ve beni sadece kafası daha karışık bir hâle getirip kayboldu.
ablamla anneme durumdan bahsettiğimde beni ciddiye almayıp böyle şeyleri düşünmem gerektiğini telkin ettiler. ısrarlarıma dayanamayarak bulunduğumuz şehirde iyi addedilen bir hocaya (?) götürdüler. tabii ki işinin ehli olmayı bırakın, bence adam hoca bile değildi.
rukye (cinlere azap veren kur’an ayetleri) dinlediğimde vücudum garip tepkiler veriyor. onun dışında hep dua okuyorum, kendim kur’an da okuyor ve bir zorluk çekmiyorum.
konuyu üstünkörü özetlemeye çalıştım. kafamda çok fazla soru işareti var. bana yardımcı olabilecek insanlar bulmaya çalışsam da pek başaramadım.
nasıl bir yol izlemeliyim, yaşadıklarımı tam olarak nasıl anlamlandırabilirim, benzer tecrübelere sahip olanlarınız var mı?.. hepinize şimdiden teşekkür ederim.
artık sadece iyi olmak istiyorum. biliyorum ki bu da bir imtihan aslında, ama ben yoruldum. eski normal hâlimi özlüyorum…
