Bir süredir astrale çıkış tekniği olan mabette okuduğum bir yöntemi uyguluyorum. Ama bunu astrale çıkmak için değil ( çıkarsam muhteşem olur tabii 
) zihnimi boşaltıp , bedenen rahatlamak için yapıyorum. Gözlerim açık 50 den 0 a kadar sayıyor, 0 a gelince gözlerimi kapatıp 100 den geriye sayıyorum. Ama geri sayımda önce sayıları canlandırıp sonra bir alt sayıya geçiyorum.
Bu teknik sonunda gözlerimi açıyorum çünkü amacım rahatlamak ( umarım yanlış kelimeler seçmiyorum ). Baktığım her yer karıncalı görünüyor.Önceleri karanlık olduğu için sanıyordum ama ışıkta hatta gün aydınken de aynısı oluyor. Gözlerim çok sağlıklı ( gözlük kullanmak için doktoru yanıltmaya bile çalışmıştım işe yaramadı tabii ) .
Karıncalı görüntüden sonra kristale benzer baloncuklar görüyorum , avizelerin ucundaki kristallerden karşıya baktığınızı düşünün. Her birinin içinde görüntüler beliriyor. Hepsini takip edemiyorum çok hızlı geçiyorlar. Dün yakaladığım aklımda kalan bir görüntüyü paylaşmak istiyorum. İki asker , üzerlerinde bedenlerine bol gelen düz koyu yeşil gögüs kısımları cepli ( kapaklı cepler ) başlarında miğfer yerine şapka takıyorlar. Savaş yeri gibi , yıkık etraf. Askerlerden birinin elinde silah vardı pek anlamam silahlardan ama tüfek gibi uzundu. Köşede duran küçük bir kızı elinden tuttu ve sanki çocuk ortada kalmıştı onu kurtarmaya çalışıyordu. Hiç ses duymadım. Boyları 1.65 civarı buğday tenli ve koyu renk gözleri vardı. Üniformalarında daire içinde 8-9 harften oluşan bir yazı vardı. Çok kısa ama inanılmaz net bir görüntüydü. Heyecan yapmamaya çalıştım çünkü heyecan anında kesilmesine sebep oluyor.
Bu görüntünün hemen akabinde beyaz bir koridor gördüm. Laboratuvar gibi bir yer düşünün bembeyaz duvarlar, taş değildi silikon yastık gibi . Bu yerin ikinci katındaydım, balkon gibiydi yürürken solumda bel kısmımda kalan koruma demirini tutuyordum. Çok garipti hiç böyle bir duygu hissetmedim. Beden bana ait değildi , ama bakan bendim. Balkondan yürürken sağ taraftaki kapıdan uzun boylu bir zenci çıktı , üzerinde dalgıç kıyafeti gibi bişey vardı ama üst kısmında göğsün sağ tarafında 3 renkten oluşan alt alta çizgi vardı. Merdivenlerden aşağı indi o inerken yukarı çıkan biri bayan biri erkek 2 kişi daha vardı. Hepsinde aynı kıyafet vardı.
Bunları yazarken ben bile ne kadar uzun diyorum. Aslında sn. ler içinde gelip gittiler. Gözlerim açıkken daha net görüyorum. Gittikçe daha belirgin oluyorlar. Beni etkileyense bunca şeyin içinde en başta ki nesneleri görmemi engelleyen karıncalanma ve dalgalanma . Bunu sizlerde yaşıyor musunuz ?
Sevgi Ve Işıkla :Angel_anim:
) zihnimi boşaltıp , bedenen rahatlamak için yapıyorum. Gözlerim açık 50 den 0 a kadar sayıyor, 0 a gelince gözlerimi kapatıp 100 den geriye sayıyorum. Ama geri sayımda önce sayıları canlandırıp sonra bir alt sayıya geçiyorum.Bu teknik sonunda gözlerimi açıyorum çünkü amacım rahatlamak ( umarım yanlış kelimeler seçmiyorum ). Baktığım her yer karıncalı görünüyor.Önceleri karanlık olduğu için sanıyordum ama ışıkta hatta gün aydınken de aynısı oluyor. Gözlerim çok sağlıklı ( gözlük kullanmak için doktoru yanıltmaya bile çalışmıştım işe yaramadı tabii ) .
Karıncalı görüntüden sonra kristale benzer baloncuklar görüyorum , avizelerin ucundaki kristallerden karşıya baktığınızı düşünün. Her birinin içinde görüntüler beliriyor. Hepsini takip edemiyorum çok hızlı geçiyorlar. Dün yakaladığım aklımda kalan bir görüntüyü paylaşmak istiyorum. İki asker , üzerlerinde bedenlerine bol gelen düz koyu yeşil gögüs kısımları cepli ( kapaklı cepler ) başlarında miğfer yerine şapka takıyorlar. Savaş yeri gibi , yıkık etraf. Askerlerden birinin elinde silah vardı pek anlamam silahlardan ama tüfek gibi uzundu. Köşede duran küçük bir kızı elinden tuttu ve sanki çocuk ortada kalmıştı onu kurtarmaya çalışıyordu. Hiç ses duymadım. Boyları 1.65 civarı buğday tenli ve koyu renk gözleri vardı. Üniformalarında daire içinde 8-9 harften oluşan bir yazı vardı. Çok kısa ama inanılmaz net bir görüntüydü. Heyecan yapmamaya çalıştım çünkü heyecan anında kesilmesine sebep oluyor.
Bu görüntünün hemen akabinde beyaz bir koridor gördüm. Laboratuvar gibi bir yer düşünün bembeyaz duvarlar, taş değildi silikon yastık gibi . Bu yerin ikinci katındaydım, balkon gibiydi yürürken solumda bel kısmımda kalan koruma demirini tutuyordum. Çok garipti hiç böyle bir duygu hissetmedim. Beden bana ait değildi , ama bakan bendim. Balkondan yürürken sağ taraftaki kapıdan uzun boylu bir zenci çıktı , üzerinde dalgıç kıyafeti gibi bişey vardı ama üst kısmında göğsün sağ tarafında 3 renkten oluşan alt alta çizgi vardı. Merdivenlerden aşağı indi o inerken yukarı çıkan biri bayan biri erkek 2 kişi daha vardı. Hepsinde aynı kıyafet vardı.
Bunları yazarken ben bile ne kadar uzun diyorum. Aslında sn. ler içinde gelip gittiler. Gözlerim açıkken daha net görüyorum. Gittikçe daha belirgin oluyorlar. Beni etkileyense bunca şeyin içinde en başta ki nesneleri görmemi engelleyen karıncalanma ve dalgalanma . Bunu sizlerde yaşıyor musunuz ?
Sevgi Ve Işıkla :Angel_anim:
