Ailelerin bunu anlayışla karşılayacağını düşünüyorum, zaten elli yaşında gelip bütün gün suratınızı buruşturup otursanız bile siz yine çocuksunuz onların gözünde bu konuda tereddütünüz olmasın. Burada dönemli olan kendinizde sevdiğiniz çocuğun herkezin içinde olduğunu unutmayıp herkezi sevgi ve hoşgörü ile karşılamak. Kızgın mutsuz sinirli huysuz, orta yaşlı veya yaşlı insanlar gördüğünüzde onların içerisindeki çocuğu görüp o çocuğu içten içe bile olsa sevmek çıtanızı yükselten bir davranış olur. Ne kadar uzun yaşamış bile olsalar hayal kırıkları yaşanmamışlar yarım kalmışlar kaçırdıkları üzüldükleri hataları onların yüzlerini asandır yani hayatın getirdikleri. Yoksa 70 yaşında iyi bir hayat yaşamış kimse 25 yaşındakinden çokta farklı hissetmez ağrıları dışında. İlk başta ailenizdeki büyüklerden başlayıp onların bugüne kadar yaşadığı olumsuzlukları göz önünde bulundurup nasıl bir çocuğu yaramazlık yapıp birşey kırdığı zaman affediyorsanız onlarıda tamamen gönülden affedin ve sevin. Bunu daha sonra hayatınızdaki diğer yetişkin ve yaşlı insanlarada uygulayın, kötüyü iyiden ayırmadan hemde. Böyle bakabildiğinizde dünya herkez için çok daha güzel bir hal alacaktır. Sevgiler
Kendim gibi insanların olması beni o kadar sevindirdi ki...Ama sorun şu ki bazı konularda kendini anlamayan insanların içinde hissediyorsun, en yakın arkadaşın bile olsa ama bence bu, herkeste olmayan çok güzel birşey.)
Doğallık kardeş. Doğalsın olduğun gibi görünüyosun buda güzel bişey. Hep öyle kal neşeli sevecen iyi gülümseyen![]()