"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Ruh ikizleri
- Konbuyu başlatan Metanoia
- Başlangıç tarihi
Ruh ikizleri hakkında çok yazı var ama hepsini %100 kabul edemeyiz...Dünyada dokuz milyar insan varsa o kadar da çeşitli ikizlaevler ve ilişki biçimleri var...Herkesin deneyimi az çok birbirine benziyor,yaşanılanlar farklı olsa da hissedilenler aynı...Ne kadar mutlu olduysan o kadar da bedeli oluyor ikizalevlerde.Karanlık taraf dediğiniz durum zaten bizi bize yansıtmak için yaşanıyor.Yoğun bir çekilme/itilme,itiraf/inkar,kaçma/kovalama...Bakın yaşananlar farklı ama etkiler ve tepkiler hepimizde aynı...BU ilişkilerin en önemli özelliği aydınlığın da karanlığın da çok yoğun olması...Siyah-beyaz gibi...
Metanoia
Kayıtlı Üye
Teşekkür ediyorum cevabın için. Fakat benim kastım yaşanılan olumsuzluklar ve bunların duygusal karşılıkları açısından değildi. Gerçek anlamda karanlığa dönmeyi kast ediyorum, ışığın yolunu reddetmeyi, ruhunu şeytana satmak gibi tasvir edebilirim sanırım. Bu durum kaynağı itibariyle ruh ikizi mantığına oldukça ters olmalı. Sanırım bu konuda bir şey bulamayacağım 
Yazdığınız durumu çok iyi anlıyorum ama hayatta'' ruhunu şeytana satmış insanlar da''vardır.Onlar da sevilir ya da sever....Onları yargılamadan bizlere ne öğretebileceğini bulmamız gerekir.Bazen bir insana bakarsın ve ne yapmaman gerektiğini anlarsın...O kişi de sana bakar ve başka bir dünya olduğunu görür....Karanlık/aydınlık,iyi/kötü demeden,olduğu gibi etiketlemeden ,insanların içindeki sevgiyle yaratılmış olan o parçayı görelim....Kusurlaryla yanlışlarıyla herkesin ilişkisi kendine özgüdür ve öyle güzeldir...Çünkü bu şekilde yoğunlaşır ve tekamülümüze yardım eder...''Ruh ikizi''mantığı diye kalıplara sokmayalım ....Bunun belirli kuralları yok...Size gelen bilgi akışına göre davranıyorsunuz,karşı taraf da bunu bilmese de sizin ihtiyacınız olan şekilde davranıyor...Size tavsiyem maskelere,egolara kapılmadan sezgilerinizi açıp ona göre ilerlemeniz ,her ilişkide böyle....
Metanoia
Kayıtlı Üye
Yakın vakte kadar farklı yolları seçmiş olsak da birbirimizin seçimlerine saygı duyarak kendi yolumuzda ilerlediğimizi düşünüyordum. Fakat bunca zamandır ilmek ilmek dokuyarak beni nasıl da manipüle ettiğini fark edince başlangıçtan beri destek aldığım bütün inancım sarsıldı. Umutsuzluğa kapıldım. Bundan sonra nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum açıkçası.
Ben de manipüle edildiğimi bile bile kapıldım,buna izin verdim...Çünkü o manipüle eden kişiyle zaman geçirmeyi çok seviyordum....Eğer bizim sağlam bir duruşumuz ve sert bir sınırımız olsaydı manipüle edilemezdik....Bazen insan bile bile yemi yutmuş gibi yapar,o kişi de kandırdığını zannedip mutlu olur....Burada yapmamız gereken ;insanları nasıl anlayış ve şefkatle kucaklıyorsak kendimize de şefkatle yaklaşıp o kişilerle yaşanılan zamana ve deneyimlere ne kadar aç olduğumzu kabul edip ,biraz içimize dönmek...Her seferinde tetikte kalıp tuzağa düşmeyeceğime karar veriyorum ama buna ''tuzak''diyerek bile deneyimlerimizi sınırlıyoruz zaten...Ne kadar aşırı kendimi korumuya alırsam o kadar çok yakalanıyorum,örnek veriyorum:''Bir daha asla bu harekete kanmayacağım''deyip her seferinde aynı davranışa karşılık veriyorum....''Bir daha yapmam,bir daha kanmam''dedikçe aynı hileli davranışlara ''bu sefer gerçektir''diye düştüm....O yüzden tavsiyem:''herşey olabilir ''demek,o zaman daha sakin olabilirsiniz...Ve burada mantıktan önce kalbimizin devreye girmesi bizi oyunlara getiriyor olabilir.Ama ben de siz de kendi gerçeğinizi yaşıyorsunuz...Onlar eğer oyun oynuyorlarsa onların yaşadıkları yoğun duygular yoksa onlar üzülsün,biz istediğimiz,sevdiğimiz insanın yanındaydık,gerisini onlar düşünsün!Onların duygularını düşünmekten vazgeçelim....Örnek:''Bana mesaj atıp soru soruluyor ve ben de cevaplıyorum,o kişiye de hal hatır soruyorum...Defalarca aynı olay yinelendi,ben yine de cevap verip o kişiden cevap alamadım...Aslında yapmam gereken mesaj gönderildiğinde ''cevap vermemem''ama benim karakterim buna müsait değil.Karşı taraf zile basıp basıp kaçtı ,her seferinde istemsiz hiç bekletmeden,aynı anda cevap veriyorum ama ben konuşmaya devam edince cevap alamıyorum''Adlandıramıyorum bu durumu...Sanırım sadece kendilerini hatırlatmak istiyorlar....O kişiye özel değil,ben kimsseyi cevapsız bırakamam...ama nasıl anlatayım bunu....Bu arada inancınızı kaybetmeyin...Yaşanılan herşeyin de yalan olduğunu düşünmeyim!İnsanlar bazı duyguları aşırı gelince de kaçarlar,bilinçaltlarını bilemezsiniz...Tabii ki biz kurtaramayız ama siz şimdi geriye dönüp düşündüğünüzde yapılan herşeye mercek altında yaklaştığınızdan ,herşey olduğundan daha yapay görünüyor gözünüze...Manipüle edildiğinizi düşünüyorsanız bile emin olun her hareketlerini de planlayarak davranmamışlardır.Geçmişi düşününce hep öyle olur...Herşey yalanmış gibi gelir ama değil...En ince ayrıntısına kadar düşündüğümüz için iyice abartırız...Bazıları oyundu bazıları gerçekti ...Ama bir yere kadar devam ediyor...Sonrası da nasip deyip teslim olmaya çalışın...O kişileri de ''duygusuz''gibi görmektense ''kompleksli,aşırı korkulu bilinçaltları,değersizlik''duyguları içinde kıvranan insanlar olduğunu düşünün....Kendinize odaklanıp gücünüzün farkına varın artık!Onlar da kendi yollarında ilerlesinler.Nasıl olsa yollar bir gün yine kesişir
Ben de çok çelişkilerle dolu yaşanmışlıklara sahibim...O kadar uzun süre muallakta kaldım ki,hepsi benim bir basamak atlamamı sağladı.Bazı kısırdöngülerimi kıramadım ama hayatıma odaklanmayı öğrendim...O yüzden size de yazma gereği duydum...Eğer yardımcı olabildiysem ne mutlu!İyi kitaplara,bir kaç iyi arkadaş sohbetine,şarkılara,filmlere,spora ,doğaya,hayvanlara,ve hayatın daha bir çok güzel alanına sarılın...Olması gereken zaten oluyor ve neden yaşadığınızı sonradan anlıyorsunuz....Ne zaman isterseniz yazabilirsiniz...Soru sormaya çekinmeyin,sevgilerÇok teşekkür ederim, vaktinizi ayırıp uzunca bir cevap yazmışsınız benim için. Mutlu oldum
Böyle özel bir konu açıldığı için bir kitaptan çok beğendiğim bir yazıyı sizler için(ruh eşi,ikiz alev ,ikiz ruh,diğer yarısını bulmuş olanlar ya da çok yoğun duygular hisseden kişilere/bir ilişkiye isim koymak istemediğim için hepsini saydım,kısaca sevdiklerimiz için)paylaşıyorum(edebiyat türünde bir kitap):
''Benim anlatmak istediğim...Çok tuhaf bir duyguydu Nilay.Biz ikizimizi bulmuştuk.Bildiğin ikiz.Aşktan öte sevinçten aklımızı kaçırdık resmen.Daha önce yaşadığımız veya tanık olduğumuz hiçbir aşk haline benzemiyordu bu.Onun teninin kokusu için ölebilirdim.Benim kendi kokumdu bu.Sanki on bin yıldır vardım ve varoluşum on bin yıldır böyle kokuyordu.Kelimeleri seçmekte zorlanıyorum.Kulağa çok mu anlamsız geliyor?''
Eğer varsa öyle bir şey, aynı ruh kökeninden geldiğimiz kesindi.O,benim erkek halimdi.Ben erkek olsam Bora olurdum.Başka birşey olamazdım.Aynı kaba espiri anlayışımız,aynı şeylere heyecan duyuşumuz,aynı tepkileri verişimiz,aynı şeylere kızıp aynı şeylere gülüşümüz...Bunların hepsini koy bir kenara.İnan bunlar da konu değil.Aynı bakıyorduk.Bakışlarımız,yürüyüşümüz,mimiklerimiz,kırılganlıklarımız,efelenmelerimiz aynıydı.Fiziğimiz bile çok benziyordu.
Bayrağımzı kalemizde gururla dalgalandırdığımız aşkın en şaşaalı zamanlarında,bu tuhaf aynılık hissinin biraz farkındaydım.Ama asıl;kumdan kaleyi dalgalar alıp götürdükten sonra,kendimi sonsuza dek o kuma gömmek istediğim ayrılık acısı evresinde daha çok düşünme fırsatım oldu.Parçaları şaşkınlıkla birbirine oturttum.Biz ''Big Bang''sırasında birbirinden kopmuş,bin yıllar boyunca karanlık evrende savrulmuş ve hayret verici tesadüfler sonunda çarpışmış,bir göktaşının iki parçasıydık.''
''Sonrası;hem öle gebere,ağlaya ağlaya,sarsıla sarsıla,suçluluktan ezile yok ola bir aşk hem havai fişekli bir mutluluk hali,'denizin altında yirmi bin fersah 'bir huzur,Tanrı'yı şah damarında hissettiğin bir ruhsal kuvvet kokteyli....Sonrası kıyamet...''
''Bir gece gözlerimin içine bakarak'sen bensin'demişti.Kendi yansımamıza aşık olmuştuk.En çok gözlerinde kendi görebildiğine tutuluyorsun galiba şu hayatta.Karşı koyamazsın buna Nilay,inan bana.Bir sürü başka ilişki ihtimaline karşı koyabilirsin çok icap ediyorsa eğere.Ama ikizinle çarpıştıysan çok büyük bir sınav.''
''Ve asıl kara mizah ne biliyor musun?Şu dünyada kendi parçanı bulman asla 've sonsuza kadar mutlu yaşadılar'durumu değil.Hatta bu neredeyse bu mümkün bile değil.Çünkü birbirini tamamalamıyorsun ki yuvarlanıp yol alasın.Birbirinizin tıpatıp aynısısın.Aynı özden geliyorsun.Tersi olması gerekir diye düşünür insan değil mi?Öyle değil işte.Aynı yoğunlukta sevip aynı kahkahayı aynı kahkahayı attığın kadar tırnaklarını da aynı anda gösteriyorsun.İçindeki bencil yaratık aynı anda ortaya çıkıyor.Benliğinde ;zayıf ,eksik,kompleksli,karanlık hangi noktaların varsa tıpatıp onda da var.Onu suçladığın her ayrıntıyı sen de özünde barındırıyorsun.''
''İkizini bulup onun gözlerinde kendi yansımana bir kere tutuldun mu kendi içine doğru bir serüven başlıyor.O zamana kadar doğru bildiğin herşey seni şaşırtıyor.'Benim hayattan beklentim şu.Bence doğrusu şu.Biz birlikteysek şöyle olur ayrıysak böyle.'Yok ya!Ne kadar da eminsin kendinden.Bak bu çarpışma sana kendin hakkında neler öğretecek !İçindeki çocuklarla tanışma vaktin geldi.Onlarca Selin'le onlarca Bora'yla tanıştık biz.Hayretler içinde kaldık ayrı ayrı.Ne zaman hangi Selin'in dümeni ele aldığını ne zaman hangi Bora 'nın çamura yattığını hayretler içinde seyrettik.Kendi suretimizden korktuk biz.İkimiz de bu aşkın içine ederken,ayrı ayrı bazı bazı Selinlerden bazı Boralardan utandık.Olmaz olsunduk.Sustuk gizledik.Ama ikimiz de bir diğerimizin herşeyi gördüğünü çünkü tıpatıp aynı özden geldiğimizi sessizce bildik.''
''Belki de ikizler birbirini olgunlaştırıp yükseltmek için çarpışıyorlar.Bir türlü çatlatamadıysan kabuğunu, hayat sana ikizini gönderiyor.Çatır çatır parçalıyor ikizin kabuğunu.Hem canını çok yakıyor hem yeni bir boyuta taşıyor seni o güzel kardeşin.''
Kitap :Uçan Tabut ,YazarPıınar Eğilmez (sayfa /30-31-32)
''Benim anlatmak istediğim...Çok tuhaf bir duyguydu Nilay.Biz ikizimizi bulmuştuk.Bildiğin ikiz.Aşktan öte sevinçten aklımızı kaçırdık resmen.Daha önce yaşadığımız veya tanık olduğumuz hiçbir aşk haline benzemiyordu bu.Onun teninin kokusu için ölebilirdim.Benim kendi kokumdu bu.Sanki on bin yıldır vardım ve varoluşum on bin yıldır böyle kokuyordu.Kelimeleri seçmekte zorlanıyorum.Kulağa çok mu anlamsız geliyor?''
Eğer varsa öyle bir şey, aynı ruh kökeninden geldiğimiz kesindi.O,benim erkek halimdi.Ben erkek olsam Bora olurdum.Başka birşey olamazdım.Aynı kaba espiri anlayışımız,aynı şeylere heyecan duyuşumuz,aynı tepkileri verişimiz,aynı şeylere kızıp aynı şeylere gülüşümüz...Bunların hepsini koy bir kenara.İnan bunlar da konu değil.Aynı bakıyorduk.Bakışlarımız,yürüyüşümüz,mimiklerimiz,kırılganlıklarımız,efelenmelerimiz aynıydı.Fiziğimiz bile çok benziyordu.
Bayrağımzı kalemizde gururla dalgalandırdığımız aşkın en şaşaalı zamanlarında,bu tuhaf aynılık hissinin biraz farkındaydım.Ama asıl;kumdan kaleyi dalgalar alıp götürdükten sonra,kendimi sonsuza dek o kuma gömmek istediğim ayrılık acısı evresinde daha çok düşünme fırsatım oldu.Parçaları şaşkınlıkla birbirine oturttum.Biz ''Big Bang''sırasında birbirinden kopmuş,bin yıllar boyunca karanlık evrende savrulmuş ve hayret verici tesadüfler sonunda çarpışmış,bir göktaşının iki parçasıydık.''
''Sonrası;hem öle gebere,ağlaya ağlaya,sarsıla sarsıla,suçluluktan ezile yok ola bir aşk hem havai fişekli bir mutluluk hali,'denizin altında yirmi bin fersah 'bir huzur,Tanrı'yı şah damarında hissettiğin bir ruhsal kuvvet kokteyli....Sonrası kıyamet...''
''Bir gece gözlerimin içine bakarak'sen bensin'demişti.Kendi yansımamıza aşık olmuştuk.En çok gözlerinde kendi görebildiğine tutuluyorsun galiba şu hayatta.Karşı koyamazsın buna Nilay,inan bana.Bir sürü başka ilişki ihtimaline karşı koyabilirsin çok icap ediyorsa eğere.Ama ikizinle çarpıştıysan çok büyük bir sınav.''
''Ve asıl kara mizah ne biliyor musun?Şu dünyada kendi parçanı bulman asla 've sonsuza kadar mutlu yaşadılar'durumu değil.Hatta bu neredeyse bu mümkün bile değil.Çünkü birbirini tamamalamıyorsun ki yuvarlanıp yol alasın.Birbirinizin tıpatıp aynısısın.Aynı özden geliyorsun.Tersi olması gerekir diye düşünür insan değil mi?Öyle değil işte.Aynı yoğunlukta sevip aynı kahkahayı aynı kahkahayı attığın kadar tırnaklarını da aynı anda gösteriyorsun.İçindeki bencil yaratık aynı anda ortaya çıkıyor.Benliğinde ;zayıf ,eksik,kompleksli,karanlık hangi noktaların varsa tıpatıp onda da var.Onu suçladığın her ayrıntıyı sen de özünde barındırıyorsun.''
''İkizini bulup onun gözlerinde kendi yansımana bir kere tutuldun mu kendi içine doğru bir serüven başlıyor.O zamana kadar doğru bildiğin herşey seni şaşırtıyor.'Benim hayattan beklentim şu.Bence doğrusu şu.Biz birlikteysek şöyle olur ayrıysak böyle.'Yok ya!Ne kadar da eminsin kendinden.Bak bu çarpışma sana kendin hakkında neler öğretecek !İçindeki çocuklarla tanışma vaktin geldi.Onlarca Selin'le onlarca Bora'yla tanıştık biz.Hayretler içinde kaldık ayrı ayrı.Ne zaman hangi Selin'in dümeni ele aldığını ne zaman hangi Bora 'nın çamura yattığını hayretler içinde seyrettik.Kendi suretimizden korktuk biz.İkimiz de bu aşkın içine ederken,ayrı ayrı bazı bazı Selinlerden bazı Boralardan utandık.Olmaz olsunduk.Sustuk gizledik.Ama ikimiz de bir diğerimizin herşeyi gördüğünü çünkü tıpatıp aynı özden geldiğimizi sessizce bildik.''
''Belki de ikizler birbirini olgunlaştırıp yükseltmek için çarpışıyorlar.Bir türlü çatlatamadıysan kabuğunu, hayat sana ikizini gönderiyor.Çatır çatır parçalıyor ikizin kabuğunu.Hem canını çok yakıyor hem yeni bir boyuta taşıyor seni o güzel kardeşin.''
Kitap :Uçan Tabut ,YazarPıınar Eğilmez (sayfa /30-31-32)
Evet ,burada anlatılan da bazı eril ve dişillerin birbirine daha yakın hissettiği ,aşktan öte bir durum...Hepimiz aynı ruh ailesinden,aynı özden yaratıldıysak bile herkesle aynı frekansı yakalayamayız,öyle değil mi?Bazı eşler daha farklıdır,bazı komşular bize diğerlerinden daha yakındır örneğin...Ruh ikizi tabirine çok uyan bir alıntıydı bu...Herkesle bir'iz ama herkes ''ayna''görevini burada anlatıldığı gibi yerine getiremez...Üstelik sadece kadın-erkek ilişkisinde değildir bu yakınlık...Bazen kuzenin,bazen kardeşin ,bazen de en yakın arkadaşın sana ''sen'i''gösterir..Onlar da dahil bu çeşit bir ilişkiye...Bilmem katılır mısınız?Ama bunu deneyimleyenler anlıyor sadece...Çok özel olduğumuzdan değil ama bu durumu kabul etmeyip,saçma bulan insanlar da oluyor...Demek ki onlara da başka duygular nasip edilmiş...Biz de onların neler deneyimlediğini bilmiyoruz...Bazı yerlerde ''seçilmiş insanlar''gibi gösteriliyor,öyle bir durum söz konusu değil...umarım anlatabilmişimdir...
Ben saçma bulmuyorum, deneyimledigim bir duygu. Hem sevgili hem de arkadaş olarak. Bir arkadaşımla bir araya geldiğimizde birbirimizi tamamlar ve mucizeler yaratirdik. Eşimle sevgili olduğumuz zamanlarda keza öyle.
Ben ruh eşi ya da ikizi olarak tanimlayamiyorum. Nedenine gelince ruhani olsa bitmez devam eder diğer yarını bulmuşsun ayrilmazsin kopmazsin. Ama oyle olmuyor ayni frekansta olmadığın zaman bitiyor insanlar birbirine karşı görevini tamamlamış oluyor. Öğretiyor ayna oluyor vs. Vs. ve bitiyor. Bu arkadaslik sevgililik kesinlikle ruhani karşılaşma tesadüf değil. Tekamül yolunun bir parçası.
Yazarken farkettim beni rahatsız eden şeylerden biri karşımdaki kişiyi kendi parçam olarak tanımlamak. Benim inancimda herkes kendi yolunun yegane yolcusu diğerleri yoldaki ogretmen öğrenci bazen ayna. Rahatsız eden bir diğer şey ise çevremdeki pek cok insanın ruh ikizimi eşimi buldum diyerek ilişkisini tanımlaması, hissedilen duygular çok özel kesinlikle çok kıymetli ama o ilişkiden sonraki ilişkide de benzer duygular var. Aşkın içinde erimek yok olmak bir olmak var. Belki daha şiddetli belki daha hafif. Benim gozlemim ruh ikizlerimiz var ve bu ikizler zaman içinde değişiyor. Birinin yerine digeri geliyor. Her biri diğerinden kıymetli.
Rhea
Elit Üye
Benim gözlemime göre insanlar ruh eşi ve ruh ikizini karıştırıyor, ruh ikizin olması muhteşem bir aşk, mükemmel bir ilişki yaşayacağın anlamına gelmiyor tam tersine en çok zorlayan ruh ikizin oluyor. Ruh eşinle uyumlu bir ilişkin olur ve ruh eşi birden fazladır ama ruh ikizin tektir, ilişkiniz eğitici ve zorlayıcı olur.
İşte yukarıda da dediğim gibi çok insan ruh ikizi ya da ruh eşi olduğunu sanıyor..Ama evli çiftlerde bile çok az kişi ruh eşidir...Ruh ikizi ile de kavuşma oluyormuş ama biraz zor gösteriliyor bu yolculuk...Bir yerde size katılamıyorum...Ruh ikizi zaten zamana yayıldığı için ondan artık ''eminlik''noktasına geliyoruz...Şöyle anlatayım:''İkizinizle yıllar boyu devam eden bir iletişim oluyor ,araya başkaları giriyor belki ve o kişilerle de mutlu-mutsuz günlerimiz ve acı-tatlı hatırlarımz oluyor(iki taraf için de geçerli)Ama diğerleri ile ayrılınca ''arkadaş''olarak bile görüşülmüyor...İkiz ruhlar ise sürekli boyut değiştiriyor:Yeri geliyor en yakın dostun yeri geliyor destekçin yeri geliyor en büyük düşmanın ,bazen flörtleştiğin biri...Anlatılmaz,yaşanır.....)Diğerleri ile yollar pek kesişmiyor....Burada ben sezgilerimle değil deneyimlerimle konuşuyorum...Buradaki arkadaşlarımdan da aynı durumları yaşayan vardır...Belki olaylar,mekanlar ve zamanlar farklı ama kollektif olarak baktığımızda eril-dişilin hissettikleri aynı bence....Yukarıda paylaşılan alıntıda herkes kendinden izler bulacaktır...Sizin belirttiğiniz gibi ikizimiz çok olsa diğer ilişkiler de bize ayna olurdu,çok zorlanırdık ama diğerleri ikiz ruh kadar bize kendimizi tanıma fırsatı vermiyor bence....Bunun için yukarıdaki alıntı çok iyi geldi bana,aşk desen aşk değil,flört desen hiç değil ,;bu kelimeler basit kalıyor ikizlik ilişkisinin yanında...Adını koyamadığımız tuhaf duygular diyeyim ,daha doğru olur