Ruh ikizleri hakkında çok yazı var ama hepsini %100 kabul edemeyiz...Dünyada dokuz milyar insan varsa o kadar da çeşitli ikizlaevler ve ilişki biçimleri var...Herkesin deneyimi az çok birbirine benziyor,yaşanılanlar farklı olsa da hissedilenler aynı...Ne kadar mutlu olduysan o kadar da bedeli oluyor ikizalevlerde.Karanlık taraf dediğiniz durum zaten bizi bize yansıtmak için yaşanıyor.Yoğun bir çekilme/itilme,itiraf/inkar,kaçma/kovalama...Bakın yaşananlar farklı ama etkiler ve tepkiler hepimizde aynı...BU ilişkilerin en önemli özelliği aydınlığın da karanlığın da çok yoğun olması...Siyah-beyaz gibi...
Yazdığınız durumu çok iyi anlıyorum ama hayatta'' ruhunu şeytana satmış insanlar da''vardır.Onlar da sevilir ya da sever....Onları yargılamadan bizlere ne öğretebileceğini bulmamız gerekir.Bazen bir insana bakarsın ve ne yapmaman gerektiğini anlarsın...O kişi de sana bakar ve başka bir dünya olduğunu görür....Karanlık/aydınlık,iyi/kötü demeden,olduğu gibi etiketlemeden ,insanların içindeki sevgiyle yaratılmış olan o parçayı görelim....Kusurlaryla yanlışlarıyla herkesin ilişkisi kendine özgüdür ve öyle güzeldir...Çünkü bu şekilde yoğunlaşır ve tekamülümüze yardım eder...''Ruh ikizi''mantığı diye kalıplara sokmayalım ....Bunun belirli kuralları yok...Size gelen bilgi akışına göre davranıyorsunuz,karşı taraf da bunu bilmese de sizin ihtiyacınız olan şekilde davranıyor...Size tavsiyem maskelere,egolara kapılmadan sezgilerinizi açıp ona göre ilerlemeniz ,her ilişkide böyle....
Ben de manipüle edildiğimi bile bile kapıldım,buna izin verdim...Çünkü o manipüle eden kişiyle zaman geçirmeyi çok seviyordum....Eğer bizim sağlam bir duruşumuz ve sert bir sınırımız olsaydı manipüle edilemezdik....Bazen insan bile bile yemi yutmuş gibi yapar,o kişi de kandırdığını zannedip mutlu olur....Burada yapmamız gereken ;insanları nasıl anlayış ve şefkatle kucaklıyorsak kendimize de şefkatle yaklaşıp o kişilerle yaşanılan zamana ve deneyimlere ne kadar aç olduğumzu kabul edip ,biraz içimize dönmek...Her seferinde tetikte kalıp tuzağa düşmeyeceğime karar veriyorum ama buna ''tuzak''diyerek bile deneyimlerimizi sınırlıyoruz zaten...Ne kadar aşırı kendimi korumuya alırsam o kadar çok yakalanıyorum,örnek veriyorum:''Bir daha asla bu harekete kanmayacağım''deyip her seferinde aynı davranışa karşılık veriyorum....''Bir daha yapmam,bir daha kanmam''dedikçe aynı hileli davranışlara ''bu sefer gerçektir''diye düştüm....O yüzden tavsiyem:''herşey olabilir ''demek,o zaman daha sakin olabilirsiniz...Ve burada mantıktan önce kalbimizin devreye girmesi bizi oyunlara getiriyor olabilir.Ama ben de siz de kendi gerçeğinizi yaşıyorsunuz...Onlar eğer oyun oynuyorlarsa onların yaşadıkları yoğun duygular yoksa onlar üzülsün,biz istediğimiz,sevdiğimiz insanın yanındaydık,gerisini onlar düşünsün!Onların duygularını düşünmekten vazgeçelim....Örnek:''Bana mesaj atıp soru soruluyor ve ben de cevaplıyorum,o kişiye de hal hatır soruyorum...Defalarca aynı olay yinelendi,ben yine de cevap verip o kişiden cevap alamadım...Aslında yapmam gereken mesaj gönderildiğinde ''cevap vermemem''ama benim karakterim buna müsait değil.Karşı taraf zile basıp basıp kaçtı ,her seferinde istemsiz hiç bekletmeden,aynı anda cevap veriyorum ama ben konuşmaya devam edince cevap alamıyorum''Adlandıramıyorum bu durumu...Sanırım sadece kendilerini hatırlatmak istiyorlar....O kişiye özel değil,ben kimsseyi cevapsız bırakamam...ama nasıl anlatayım bunu....Bu arada inancınızı kaybetmeyin...Yaşanılan herşeyin de yalan olduğunu düşünmeyim!İnsanlar bazı duyguları aşırı gelince de kaçarlar,bilinçaltlarını bilemezsiniz...Tabii ki biz kurtaramayız ama siz şimdi geriye dönüp düşündüğünüzde yapılan herşeye mercek altında yaklaştığınızdan ,herşey olduğundan daha yapay görünüyor gözünüze...Manipüle edildiğinizi düşünüyorsanız bile emin olun her hareketlerini de planlayarak davranmamışlardır.Geçmişi düşününce hep öyle olur...Herşey yalanmış gibi gelir ama değil...En ince ayrıntısına kadar düşündüğümüz için iyice abartırız...Bazıları oyundu bazıları gerçekti ...Ama bir yere kadar devam ediyor...Sonrası da nasip deyip teslim olmaya çalışın...O kişileri de ''duygusuz''gibi görmektense ''kompleksli,aşırı korkulu bilinçaltları,değersizlik''duyguları içinde kıvranan insanlar olduğunu düşünün....Kendinize odaklanıp gücünüzün farkına varın artık!Onlar da kendi yollarında ilerlesinler.Nasıl olsa yollar bir gün yine kesişir
Ben de çok çelişkilerle dolu yaşanmışlıklara sahibim...O kadar uzun süre muallakta kaldım ki,hepsi benim bir basamak atlamamı sağladı.Bazı kısırdöngülerimi kıramadım ama hayatıma odaklanmayı öğrendim...O yüzden size de yazma gereği duydum...Eğer yardımcı olabildiysem ne mutlu!İyi kitaplara,bir kaç iyi arkadaş sohbetine,şarkılara,filmlere,spora ,doğaya,hayvanlara,ve hayatın daha bir çok güzel alanına sarılın...Olması gereken zaten oluyor ve neden yaşadığınızı sonradan anlıyorsunuz....Ne zaman isterseniz yazabilirsiniz...Soru sormaya çekinmeyin,sevgilerÇok teşekkür ederim, vaktinizi ayırıp uzunca bir cevap yazmışsınız benim için. Mutlu oldum
Evet ,burada anlatılan da bazı eril ve dişillerin birbirine daha yakın hissettiği ,aşktan öte bir durum...Hepimiz aynı ruh ailesinden,aynı özden yaratıldıysak bile herkesle aynı frekansı yakalayamayız,öyle değil mi?Bazı eşler daha farklıdır,bazı komşular bize diğerlerinden daha yakındır örneğin...Ruh ikizi tabirine çok uyan bir alıntıydı bu...Herkesle bir'iz ama herkes ''ayna''görevini burada anlatıldığı gibi yerine getiremez...Üstelik sadece kadın-erkek ilişkisinde değildir bu yakınlık...Bazen kuzenin,bazen kardeşin ,bazen de en yakın arkadaşın sana ''sen'i''gösterir..Onlar da dahil bu çeşit bir ilişkiye...Bilmem katılır mısınız?Ama bunu deneyimleyenler anlıyor sadece...Çok özel olduğumuzdan değil ama bu durumu kabul etmeyip,saçma bulan insanlar da oluyor...Demek ki onlara da başka duygular nasip edilmiş...Biz de onların neler deneyimlediğini bilmiyoruz...Bazı yerlerde ''seçilmiş insanlar''gibi gösteriliyor,öyle bir durum söz konusu değil...umarım anlatabilmişimdir...
Ben saçma bulmuyorum, deneyimledigim bir duygu. Hem sevgili hem de arkadaş olarak. Bir arkadaşımla bir araya geldiğimizde birbirimizi tamamlar ve mucizeler yaratirdik. Eşimle sevgili olduğumuz zamanlarda keza öyle.
Benim gözlemime göre insanlar ruh eşi ve ruh ikizini karıştırıyor, ruh ikizin olması muhteşem bir aşk, mükemmel bir ilişki yaşayacağın anlamına gelmiyor tam tersine en çok zorlayan ruh ikizin oluyor. Ruh eşinle uyumlu bir ilişkin olur ve ruh eşi birden fazladır ama ruh ikizin tektir, ilişkiniz eğitici ve zorlayıcı olur.
İşte yukarıda da dediğim gibi çok insan ruh ikizi ya da ruh eşi olduğunu sanıyor..Ama evli çiftlerde bile çok az kişi ruh eşidir...Ruh ikizi ile de kavuşma oluyormuş ama biraz zor gösteriliyor bu yolculuk...Bir yerde size katılamıyorum...Ruh ikizi zaten zamana yayıldığı için ondan artık ''eminlik''noktasına geliyoruz...Şöyle anlatayım:''İkizinizle yıllar boyu devam eden bir iletişim oluyor ,araya başkaları giriyor belki ve o kişilerle de mutlu-mutsuz günlerimiz ve acı-tatlı hatırlarımz oluyor(iki taraf için de geçerli)Ama diğerleri ile ayrılınca ''arkadaş''olarak bile görüşülmüyor...İkiz ruhlar ise sürekli boyut değiştiriyor:Yeri geliyor en yakın dostun yeri geliyor destekçin yeri geliyor en büyük düşmanın ,bazen flörtleştiğin biri...Anlatılmaz,yaşanır.....)Diğerleri ile yollar pek kesişmiyor....Burada ben sezgilerimle değil deneyimlerimle konuşuyorum...Buradaki arkadaşlarımdan da aynı durumları yaşayan vardır...Belki olaylar,mekanlar ve zamanlar farklı ama kollektif olarak baktığımızda eril-dişilin hissettikleri aynı bence....Yukarıda paylaşılan alıntıda herkes kendinden izler bulacaktır...Sizin belirttiğiniz gibi ikizimiz çok olsa diğer ilişkiler de bize ayna olurdu,çok zorlanırdık ama diğerleri ikiz ruh kadar bize kendimizi tanıma fırsatı vermiyor bence....Bunun için yukarıdaki alıntı çok iyi geldi bana,aşk desen aşk değil,flört desen hiç değil ,;bu kelimeler basit kalıyor ikizlik ilişkisinin yanında...Adını koyamadığımız tuhaf duygular diyeyim ,daha doğru olur
