bazen aklıma "dua etmeliyim" düşüncesi gelir, ekilmeyi bekleyen bir tohum gibi, o anlarda duanın vaktinin geldiğini hissederim. evreka misali.
o anı kaçırmamak lazım, özel bir an bence. tohumu atan Allah'ın bizzat kendisi çünkü, kulunun dua etmesini istediğinde bir şekilde hatırlatıyor.
bir de çok içim sıkıldığında, çok yalnız, sahipsiz, çaresiz hissettiğimde duaya sarılırım istemdışı. bu da yine duayı hatırlatmanın bir yolu.
spesifik bilgilere sarılmak yerine içinizi dinleyin, hepimizin duası başka başka, vakitlerinin de başka olduğunu düşünüyorum.
