Mutlu olamıyorum bu kadar ruhsuz olduğumu hiç bilmiyorum lütfen yardım edin.

Arkadaşlar içimde nedensiz ve sebepsiz bir duygusuzluk var. Evet duygusuzluk. Ne iyiyim ne kötü bu kadar duygusuz olunur mu ya ? bak bunu yazarken bile hafif bişeyler hissettim ama ileri geçemedi. Bu durum bende 1-2 senedir var ve antidepresan vb bile kullandım. Psikolog psikiyatrist falan derken kendimi burda buldum. Siz çare olabilecek misiniz ? Beni en azından güldürebilecek bi havass bi dua ? çaresizlik insana neler yaptırıyor...
şimdiden teşekkür ederim hepinize.

İnsanın enerjisi anlam veremeyeceği şekilde düşüyor bazen.Hiçbir şeyden keyif alınmıyor.Arada banada oluyor.Dualar bölümünü inceledinizmi?Bende sizin için dua araştırıcam.Geçmiş olsun.

Sağolun IVIV hanım dualar bölümünü havass bölümünü inceledim ve ona göre konu açtım da buna benzer konu göremedim pek.

Duygusuzluktan kastınız aşk, sevgi, üzüntü, mutluluk vs. "ise" aynı durumdaydım bir nedenden, odamda hiç çıkmazdım baya sürdü güneşi bir batarken görmek istiyordum bir zaman sonra tekrardan spora başladım diğer duygular buna endeksli kanser gibi yayılmaya başladı.Daha çabuk sonuç almak istiyorsanız spora başlayın doğal beslenin esenlikle kalın.

Mutsuz musunuz ? Ruhsuz musunuz (mümkün değil) ? Duygusuz musunuz ?

Mutsuz olsaydınız duygusuz olamazdınız.Sanırım anlatmak istediğiniz durum mutsuzluktan öte bir ''boşluk hissi'' olmalı.Ruhsuzluk kelimesini ise buna bağlıyorum çünkü böyle birşeyin mümkün olacağanı düşünmüyorum.

İnsanlar düşünme tarzları, yaşadıkları olaylar, çevresel etkenler, kişisel etkenler vb. faktörler yüzünden böyle bir hisse kapılabilir ve içinden çıkamayabilir.Size tavsiyem ilgi alanlarınıza göre kendinizi geliştirebileceğiniz uğraşlar edinmeniz.Bunlara ulaşmak ise kendinizi tanımaktan geçiyor.

Çare bulmanız ümidi ile,
İyi günler dilerim.

Teşekkür ederim fakat ben her şey den kolayca sıkılabildiğim için artık yapabileceğim pek bir şey yok. Yani çoğu şeyi yaptım ve imkanlarım daha genişini tatmaya elvermedi. Evet sanırım o şey boşluk. Ama istenmeye bi şekilde bazen karanlığa bulanıyor o boşluk hissi. Böyle yani... Kendimi tanıyamıyorum bu arada. Yavaş yavaş tanıyorum galiba. Mesela dün bir arkadaşımla kendini tanıma egzersizi benzeri birşey yaptık. Gerçeği acıtsa bile bulmak istediğimi ve ağlamanın çocukluktan beri bende olan bir fantezi olduğunu farkettim. Acaba kendimi tanıyamadığımdan mı ?

depresyonda olabilirsin depresyon asiri mutsuzluk demek careleri internetten arastirabilirsin aile ortaminda durumun nasil orayada bir bakmani tavsiye ederim ve depresyon sanildigi gibi kisa sürmez bazen ortami degistirmezsen yillarca depresyonda yasayabilirsin depresyon stres mutsuzluk insanin hücrelerini öldürüyor

İstediğini şey için elbette bir dua yok. Havass çalışmaları kişileri güldürmek için yapılmıyor, başka işler için yapılıyor.
Sorununuzun çözümü sizde, hiçbir doktor, ilaç buna çözüm değil. Hayat amacınız yok, elbetteki sıkılır, mutsuz olursunuz. Boş boş durmak herkesi depresyona sokar. Bir amaç edinin ve ona sarılın, onun için yaşayın, çabalayın. Eriştiğinizde elinizde tutmak için çabalayın, sonra başka bir amaç edinin. Ulaştığınız her küçük basamak sizi mutlu edecektir zaten. Önce yavaş açılırsınız sonra daha mutlu hissedersiniz, başarma gücü tetikleyecektir. Öncelikle neyi başarmak istediğinizi, neye ulaşmanın sizi canlandıracağını düşünün. Bulunca hedefinizi küçük parçalara bölüp her biri başarın ayrı ayrı.

Sayın orgianum sonuna kadar haklı. Ben sizin ve benim gibilere kayıp ruh diyorum. Monotonluğun içinde kaybolup yitip gitmek üzere olan insanlar.Evet, bir amaç belirleyin Yalnız seçtiğiniz amaç da sonradan sizi yıkacak birşey olmamalı. Size böyle dememi kendi hayatımdan bir parça ile açıklayım sevgilim bizlerden kopup gittiği zaman büyük boşluğa düşmüştüm yediğim yemek içtiğim su aldığım nefes tat vermez olmuştu. Her gün öleceğim günü bbeklerdim çaresizce, çünkü elimden başka bir şey gelmiyordu ne yaparsam yapayım sanki hayalet gibiydim ruhum bedenimde sıkışmış ve artık çıkması gerek diyordum kendime. Bir gün bir kadın ile tanıştım konuşması biraz ölen yol arkadaşımı hatırlatmıştı belki de ondan bu haldeyim, neyse devam edeyim; önceden arada bir kokonuşurduk sonra bir baktım konuşmadığımız saniye yok.Yakınlaştıkça daha çok sevdim sevdikçe daha çok babağlandım bi baktım hayatımın yapı taşı olmuş, annem ile tanıştırdım herşey çok güzel geçti artık bundan sonra birşey olmaz Dedim ve o gece en çok mutlu olduğum gece mutluluktan uyuyuyamadığım bir günde gitti. Neden bile belirtmeden gitti. Sabah ona günaydın demek için kalkar gece onunla rüyada bile olsa yanyana olmak için uyurdum. Sonuç, daha beter yıkım. Seçimlerinize dikkat edin hayatta attığınız adımı bile iki kere düşünerek atın gülmek mi istiyorsunuz gülün mutlu bir anınız yok diye mi düşünüyorsunuz? Mutlu anınızı kendiniz oluşturun hayat sizin hayatınız. Unutmayın hayat çok kısa, size iki kez ölümden dönmüş değil ölüp geri gelmiş biri olarak söylüyorum hayat gerçekten çok kısa. Bulunduğunuz yeri bilmiyorum ama çıkın doğa ile iç içe olun kendiniz ile iç içe olun çünkü biz de topraktan geldik geldik :smash:

Alışılmış depresyon, yaşam biçimine dönmüş hatta. Gıdalarınızı değiştirin,balık ve özellikle hurma tavsiye ederim, yatak çarşaflarınızın rengini hatta mümkünse evinizi..çünkü bazen evlerde çeker insanın enerjisini

Ama ben sizde hiç çaba göremiyorum.Üstteki detaylı paylaşımdan bu çıkıyor.
Ben panik atağın dibine vurmuşken,vücudum titreyip ateşten yanarken,sabaha kadar gözüm açık dururken,hayatıma kapkara bir perde inmiş gibiyken iki ayda atlattım yahu.
Biraz iteleyin kendinizi.Bende elimi çeneme koyup otursam benimde yaşam enerjim çekilir.Spor yapın,kitap okuyun,yürüyün temiz hava alın bakın bahar geldi,resim yapın.Ne biliyim yapın bişeyler.Ama bu böyle kendini salmayla tek duada sonuç vermez.

Duygusuzlukta ne mutlu ne mutsuzsundur, üzülmez yada kendini kötü hissetmezsin. En rezil durumlarda bile utanmaz, heyecanlanmaz yada korkutucu anlarda bile korkmazsınız. Ne mutluluktan güler, ne acıdan ağlarsınız. Hissizlik budur. Kalbiniz hiç bir şeye atmaz. Soğukkkanlı olur insan, duygusuzluk böyle olur.genelde doğuştan insanın karakteridir, ne ruhsuz insan deriz.
Bence siz duygusuz değilsiniz, psikoloğada gittiğimize göre sadece depresyon var sanırım, hayat böyle gecicek değil ya elbet bir noktadan sonra mutlu olacağıjız bir an yakalarsınız
Karakter olarak bünye mutluluğa ve gülmeye alıştıysa yokluğunda eksikliğini çeker, önceden neşeli bir insandıysanız şimdi gene o eksikliğini arıyorsunuzdur. Bu durum sizede normal gelmiyor, duygusuzluğu normal gören, eksikliği fark etmeyen insanlar var. Neyseki farkındasınız, bende neseli mutlu bir insanımdır, bir gün gülmezsem bir komedi filmi açar, ona gülerim. Eğer neşelenmek benim ihtiyacımsa, ne yapar eder kendimi güldürür mutlu ederim. Mutlu olamıyorum diye bir şeyi kendime kabul ettiremem. Ben kendi kendimin hizmetkarıyım, kendime bakmak, ihtiyaclarımı karsılamak tek görevim. Beni ne mutlu edicekse onu yapmaya gayret ederim, bir amaç bulmakta iyi ama amacımın benliğimin önüne gecmesinede izin veremem, amaca verilen zamanı kendime vermeyi tercih ederim, ömrümüz sadece bizim istediğimizi yapmalıyız dimi? Eğer depresyon seni dinlendiriyorsa devam et, ayağa kalkmak istiyorsan kalk, yorulursan otur, ne rahatlatıyorsa onu yap. Bu bencil egoist bir düşünce şekli gibi gelebilir, elbette önce kendimizi düşünmeliyiz. Enerjimiz bize ait, eğer başkalarına yetecek enerjimiz varsa ailemizle dostlarımızla paylaşırızda bunun dışında herkes önce kendini düşünmeli..