Ben uzun zaman önce yapmıştım buna benzer bir şey. Zor günlerdi ve toparlanmaya ihtiyacım vardı. Bende içimden geldiği üzere elime kağıdı kalemi aldım ve o güne kadar beni ne kadar inciten ne kadar acıtan şey varsa yazdım. O kadar zor oldu ki yazmayı bir günde bitiremedim. İnsan çok fena duygulara bürünüyor. Özellikle en çok incindiğim, utandığım ve kendimden sakladığım şeyleri yazınca. Yazarken aklımda hep şu duygu vardı evet bu böyle oldu ama ben hala ayaktayım evet bunları da yaptım ama hala yaşıyorum ve yaşadığıma göre tanrının benimle işi bitmemiş. Her ne olursa olsun beni öldürmeyen şey güçlendirir dedim. O zaman için çok zor olmuştu ama çok iyi geldi. İçimdeki pek çok yara -ki geçmişi değiştiremeyiz onunla yapacağımız en iyi şey olduğu gibi kabul edip önümüze bakmak- kayboldu. Çok alıngandım ve korkuyordum her şeyden. Tabi benim yaptığım sadece yazmaktı devamındaki uygulamayı yapmamıştım. Şimdi o yazıları bulup biraz daha ekleyip dediğinizi yapacağım. Tavsiyem herkese en azından bunu bir defa yapmalılar. Her şeyi olduğu gibi kabul etmek, yani ağızla değil kalp ile, bazı bazı yetişen hızır gibi dindiriyor zihni
allahin hep gordugu hep korudugu kulu olursunuz insallah...yarim kalmis uygulamanizi tamamlamanizi temenni ederim.allaha emanet olun
allah razi olsun gani sende beni cok guldurdun .allaha emanet ol.yahu güldürdün beni kavanozun azını aç
mubarek içine denizin suyu girsin