Kötü baba, evlilikte mutsuz bir kadın var demektir.
Evliliğinde mutsuz kadın, derin benliğine kocasından boşanmış ve doğan ilk erkek çocuğu ile evlenmiș olur. Bu evlilik durumu aslında bir çeşit eril - dişil enerji kaynaşmasıdır. İçinde teselli ve hayata başkası üzerinden tutunma vardır. Narsist bir sahiplenme de görülebilir.
Evliliğinde mutsuz olan ama ayrılmayan kadın, oğluna karşı annelik ötesi bir bağlılık geliştirir yani. Son derece toxic bir durumdur.
Aslında kadının şuur altında evli olduğu asıl erkeğin enerjisini değiştirmek, törpülemek, kısıtlamak, belki de bastırılmış öfkesini yansıtmak isteği vardır. O enerji ile gıyaben uğrașmaya devam eder. Evladını da gölge varlık olarak kullanır.
Bunun sonucunda da çocuk anne etkisi altında kalır. Yani babasının tüm kötü yönlerinden kurtarılmak istenir.
Ne var ki bu durum, o bedbaht çocuğun tüm yetenek ağacını resmen asitli suyla kurutmak gibi bir şeydir.
Hata yapma payı bırakılmayan çocuk, süt kuzusu tabir ettiğimiz pasif, feminen, hayata asılmada cesaretsiz ve kırılgan bir döngüye hapsedilerek ailenin günah keçisi haline getirilir.
İşte kötü babanın karmasının bir uzantısı da böyle tezahür eder.