Kimse beni anlamıyor

Rudolf sebottendorf' Alıntı:

Merhaba, şimdi şöyle çok garip hocam okuldayken hep yalnız takılırım. Birisi yandan bana baktığında neden bu kadar asosyal dememesi için kalabalık bir arkadaş ortamına girerim ama fazla sesimi çıkarmam.

Kendim tipte birisini istiyorum ama bulamıyorum. Sessiz, bir sanata veya alana yönelik bilgisi olan en çokta Tarih, yeri geldiğinde konuşup susmasını bilen birisini çok aradım fakat bulamıyorum.

Sorun şu ne kadar değişmek istedim olmadı ne kadar onlar gibi yani diğer insanlar gibi olmak istedim yapamadım.

Bu sorunlar her gün yüzleşiyorum kendi alanlarım var;
Yazılım, Tarih, coğrafya, felsefe ve Gizli mabet
Bu yukarıda saydıklarım bir sorun değil. Aksine bunlar benim her defasında kendi-kendime "neden bu kadar yalnızım?" Sorusunu sormama engel oluyor.

Okul çıkışı yalnızım, yemek yerken yalnızım, spora giderken yalnızım kısacası hep yalnızım. Şimdi ben söylemiyorum robot gibi hep yalnızım ama günün çok az kısmını konuşarak eğlenerek geçiriyorum.


Sorunun esas amacına gelelim, bu sorundan birazda olsa kurtulmak istiyorum. Yardımlarınız için şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla ...

Bir de birşey daha söylemek istiyorum 2 3 yıl önce bende anksiyete bozukluğu vardı herkez benim hakkımda konuşuyor gibi geliyordu bana sürekli dusunmekten kafayı yiyecektim herşey kafamda dönüp duruyordu bı psikiyatrik bı ilaç kullandım 6 ay sonra anksiyete'den eser kalmadı ve anladım ki kimse benim hakkımda da konuşmuyor bana öyle geliyordu ozamanki psikolojim ile ilacın adı da risperdal di hatta söylemek istedim sadece belki psikiyatrik bi destek almak da sana iyi gelebilir.

M o r b i u S' Alıntı:

Bir de birşey daha söylemek istiyorum 2 3 yıl önce bende anksiyete bozukluğu vardı herkez benim hakkımda konuşuyor gibi geliyordu bana sürekli dusunmekten kafayı yiyecektim herşey kafamda dönüp duruyordu bı psikiyatrik bı ilaç kullandım 6 ay sonra anksiyete'den eser kalmadı ve anladım ki kimse benim hakkımda da konuşmuyor bana öyle geliyordu ozamanki psikolojim ile ilacın adı da risperdal di hatta söylemek istedim sadece belki psikiyatrik bi destek almak da sana iyi gelebilir.

Genişletmek için tıkla ...

hocam teşekkür ederim ama az önce izlediğim video beni çok rahatlattı.
Carl jung isviçreli psikiyatr'ın dediğine göre;
"Yalnızlık, kimsenin yanınızda olmamasında değil, kişinin kendisi için önemli görünen şeyleri anlatamamasından ya da başkalarının kabul edilemez olduğu bazı görüşe sahip olmasından kaynaklanır"

Buradan çıkaracağım ders şu madem beni anlayan yok o zaman bende kendime günlük defteri alıp içimi oraya dökerim

düşünen ve inanan' Alıntı:

Dopamin azlığından.

Genişletmek için tıkla ...

yok hocam onunla ilgili değil sadece kafa dengi birisi yok benimle oturup sohbet etsin.

Rudolf sebottendorf' Alıntı:

Merhaba, şimdi şöyle çok garip hocam okuldayken hep yalnız takılırım. Birisi yandan bana baktığında neden bu kadar asosyal dememesi için kalabalık bir arkadaş ortamına girerim ama fazla sesimi çıkarmam.

Kendim tipte birisini istiyorum ama bulamıyorum. Sessiz, bir sanata veya alana yönelik bilgisi olan en çokta Tarih, yeri geldiğinde konuşup susmasını bilen birisini çok aradım fakat bulamıyorum.

Sorun şu ne kadar değişmek istedim olmadı ne kadar onlar gibi yani diğer insanlar gibi olmak istedim yapamadım.

Bu sorunlar her gün yüzleşiyorum kendi alanlarım var;
Yazılım, Tarih, coğrafya, felsefe ve Gizli mabet
Bu yukarıda saydıklarım bir sorun değil. Aksine bunlar benim her defasında kendi-kendime "neden bu kadar yalnızım?" Sorusunu sormama engel oluyor.

Okul çıkışı yalnızım, yemek yerken yalnızım, spora giderken yalnızım kısacası hep yalnızım. Şimdi ben söylemiyorum robot gibi hep yalnızım ama günün çok az kısmını konuşarak eğlenerek geçiriyorum.


Sorunun esas amacına gelelim, bu sorundan birazda olsa kurtulmak istiyorum. Yardımlarınız için şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla ...

Bugün kendim hakkında çok detay verdiğim bir günümdeyim sanırım
Şöyle ki yaşınızı bilmemekle birlikte, bir zamanlar sizin gibiydim kendimle ortak zevkte aynı dili konuşan kimseyi bulamazdım. Oturduğum masada insanlara benden çakmak istemeyecek kadar öfkeli bakışlar atar hep yalnız olmayı tercih ederdim. Alışveriş, sinema, alkolü bile tek içerdim. Kulaklık takardım mutluluğum o olurdu. Lakin bu benim seçimim değildi sanırım çünkü çocukluğum da çok sosyal geçmedi. Aile sorunları, psikolojik sorunlar. Hala daha benimle aynı dili konuşan kişileri bulabilmiş değilim. Çok nadir insan tanıdım. Fakat yalnızlık senfonisi insan hayatında sonsuza dek sürecek bir kavram değil ne yazık ki. Günlük konuşmalardan o kadar sıkılıyorum ki anlatamam! Bugün şunu yaptım şu şöyle geçti. Öncelikle rol yapmaya başladım onlar gibi konuşayim ne zararı olabilir diye. Şuan konuşabiliyorum mesela. Beynini kandırmak zordur fakat yapabilirsin. Çok doğru bir örnekleme oldu mu psikolojik açıdan bilmiyorum ama bende bu işe yaradı. Hayatında aynı düşünsel zevklere sahip insanlarla karşılaşmak biraz lüks gibidir. İstemeyi bırak demiyorum fakat elindeki ile yetinmelisin. Aksi takdirde mutlu olman daha da zorlaşacaktir.

Kendine benzeyen insanlarla vakit gecirmek sıkıcıdır bence. Sahsen tabagimda 2 elma olmasindansa 1 elma+ 1 portakal olmasini tercih ederim. Bu, daha renkli bir meyve tabagindan, daha fazla vitamin ve daha cesitli lezzet alabilecegim anlamina gelir. Henuz cok gencsiniz, yaş aldikca, farkli yaştaki, farklı kulturdeki insanlardan da keyif alabildiginizi goreceksiniz. Ön yargilarinizdan siyrilip, aydinlik icin mum arayacaginiza, siz mum olun ve baska insanlar sizin aydinliginizda pervane olsun. Hayat sadece entellektuel sohbetlerle, sanat, tarih, bilim vs. konusmakla keyif alinacak bisey degil ki. Bazen bos bos konusmak bile eglenceli olabilir.. Hatta birlikte sacmalayabildiginiz insan, en vazgecilmeziniz bile olabilir.. Bir ortama girdiginizde konusmaktan imtina etmek yerine, siz konu acin, siz ilgi alanlarinizdan ya da birikimlerinizden bahsedin. Şahsen bir toplulukta en itici buldugum tip, en konusmayan tiptir; sinsi, ketum, korkak, asosyal, donanimsiz, beceriksiz, ozguvensiz oldugunu dusunurum oyle tiplerin. Kasmak yerine rahatlayin ve kocaman gulumseyerek konusun insanlarla. Kendiniz olun, cam devirmekten korkmayin, zaaflarinizla dalga gecin. Durustluk, dogallik ve karsidakine onem verdigini hissettirmek en dogru iletisim siyasetidir. Hayat kisa, en eglenceli donemi de genclik yillaridir.. kiymetini bilin ve sadece biraz gevşeyin. Ayrica yalnizken de pek tabi keyif alabilirsiniz. Kendinizi dev aynasinda gormekle, kendinizi sevmek farkli seylerdir. Sevin ama cok da buyutmeyin kendinizi gozunuzde. Dunyanin en zeki, en donanimli insanlari da bir damla sudan var oldu nitekim ve toprakta curuyecek zavalli bedenler olarak yok olup gidecekler.

Rudolf sebottendorf' Alıntı:

yok hocam onunla ilgili değil sadece kafa dengi birisi yok benimle oturup sohbet etsin.

Genişletmek için tıkla ...

Kafanı değiştir o zaman.

Rudolf sebottendorf' Alıntı:

Merhaba, şimdi şöyle çok garip hocam okuldayken hep yalnız takılırım. Birisi yandan bana baktığında neden bu kadar asosyal dememesi için kalabalık bir arkadaş ortamına girerim ama fazla sesimi çıkarmam.

Kendim tipte birisini istiyorum ama bulamıyorum. Sessiz, bir sanata veya alana yönelik bilgisi olan en çokta Tarih, yeri geldiğinde konuşup susmasını bilen birisini çok aradım fakat bulamıyorum.

Sorun şu ne kadar değişmek istedim olmadı ne kadar onlar gibi yani diğer insanlar gibi olmak istedim yapamadım.

Bu sorunlar her gün yüzleşiyorum kendi alanlarım var;
Yazılım, Tarih, coğrafya, felsefe ve Gizli mabet
Bu yukarıda saydıklarım bir sorun değil. Aksine bunlar benim her defasında kendi-kendime "neden bu kadar yalnızım?" Sorusunu sormama engel oluyor.

Okul çıkışı yalnızım, yemek yerken yalnızım, spora giderken yalnızım kısacası hep yalnızım. Şimdi ben söylemiyorum robot gibi hep yalnızım ama günün çok az kısmını konuşarak eğlenerek geçiriyorum.


Sorunun esas amacına gelelim, bu sorundan birazda olsa kurtulmak istiyorum. Yardımlarınız için şimdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla ...

Bos ver anlayan da yanlis anlar zaten, spor okul volta arada kirmizi sarap yeter gerisi angaria

düşünen ve inanan' Alıntı:

Kafanı değiştir o zaman.

Genişletmek için tıkla ...

Yazdım ya hocam zaten kendimi degistirmek istedim olmadı yazmadiysamda kusura bakmayin