Yaklaşık 3 yıla aşkın bir süredir çok ağır bir şekilde devam eden psikolojimi bozacak düzeye getiren ve uyku uyumaya korkacak hale getiren kabuslar görüyordum. Yaklaşık olarak haftada en az 5 gün devamlı olarak gördüğümü söylebilirim. Konuyu çok fazla uzun tutup kafa şişirmek istemem asıl olay şu yaklaşık olarak 2.5-3 aya yakın bir süredir bu kabusları görmeyi bıraktım ve gerçektende ilk başlarda çok ama çok mutlu hissettim büyük bir cehennemden kurtulmuş gibiydim gönül rahatlığıyla uyuyabiliyordum artık. Ama sıkıntı şu ki nedensizce kabus görmeyi özlüyorum sanki bir parçamı kaybetmiş gibiyim içimde hissettiğim o negatif enerjiyi özlüyorum sanki benim olan elimden alınmış gibi hissediyorum. Sayın forum üyeleri bu konu gerçekten de hassas olduğum bir konudur lütfen ciddi cevap verecek insanlar yazsın. Neden böyle hissediyorum lütfen biri yardım etsin mantıklı bütün açıklamalar ve tavsiyelere açığım beni dinlediğiniz için teşekkür ederim.
"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Kabus
- Konbuyu başlatan Thehell
- Başlangıç tarihi
Retro
Elit Üye
Kabus görmeyi değil, kabuslarla mücadele ederek bir zafer daha kazanmayı özlüyorsunuzdur.
O eksik parçalar kabuslarınız değil.
Ama Kabuslar ister istemez beyinde bir adrenalin, hatta dopamin ve seratonin de salgılatıyor. Sonuçta önce korku sonra kısmen kurtulma yani dopamin salgılanıyor.
Bu hormonlar hayata bağlanma ve mutluluk hormonlarımızdır.
Kabuslarınız kesilince hormonlarınızın devinimsel tetiklenmesi de kesilmiş ve bir çeșit boşluğa düşerek dürtü bozukluğunuz bașlamıș olabilir. Bana da oldu ordan biliyorum.
Bazen sorunu kökten çözersiniz ama beyniniz öyle bir öğrenmiştir ki neyi nasıl simüle edeceğini bu sefer de beyniniz size oyunlar oynamaya bașlar.
Tiryakiliklerden kurtulmak işte bu yüzden çok zordur. Kurbanlar bile narsistlerini özler eğer hayatta tutunacak başka bir dalları yoksa.
Yani özleminiz sadece mutlu olma isteginiz.
Başka alanlara yönelin. Çünkü çoğu bitmiş azı kalmış. Yeni bir sayfa açmışsınız bile çoktan. Geri dönmeyin.
Ü
Üye silindi 76175
İnsan katiline de, işkencecisine de alışır zamanla, hayatında ve zihninde verdiği ızdırap ölçüsünce yer ayırır.
Uzun zamandır sizinle kalan bir misafir artık gitme vakti geldiğinde boşluğunu, yokluğunu hissettirecek elbet.
Sevindim adınıza, açılan yeri güzelliklerle doldurun.
Retro
Elit Üye
Oytun Erbaş'tan aktarmak istediğim bir gerçek var :
Uyku hapı veya sakinleştirici ilaçlar kullanarak ta kabusları ve korkuları engellemek mümkün oluyor.
Ancak ara vermeden, beyni dinlendirmeden yapılan ilaç kullanımıda insan zamanla üzülemez ve sevinemez bir hale geliyor. Yani zombileşiyor.
Kabusların evet kesiliyor. Rahatlama da oluyor. Ama beyninin korku merkezini işlevsiz hale getirerek, olabilicek en kıyımsal şekilde bunu yapıyorsun.
Korku ise temelde bizim yaşam motivasyonumuzdur. Bütün duygularımızı temelde korku geliştirir. Korkuyu öldürürsek özgüveni de öldürüyoruz. Korku, evet istenmeyen bir duygu olabilir. Ama orada olmak zorundadır. Biz o korku duygusunun her an bizi esir alabileceği ihtimaline karşı neşe, ilim, cesaret, veya başka bir olumlu duygu durumuna bilinçli geçiş yaparak gelişiyoruz aslında. Korku kesin olarak orada itici bir hizmetçi güç olarak kalmak zorundadır.
Yani hayat felsefemizde korkuyu doğru yere oturtmak hayat kurtarır. Ama hayat felsefemiz bile olmadan güne göre yaşıyoruz.
****
Duygu durum bozukluğunun tedavisi için ilaç kullanımına karşı değilim. Sonuçta önce korkularının sesi kesilir, sonra yavaş yavaş korkularının kontrollü yükselmesine izin verilerek onları nasıl yöneteceğin sana öğretilir. Ama bizim insanımız başta doktor kontrolünde aldığı ilaçları , sonradan kaçak yolla almanın bir yolunu bularak kendi kendine ilaç kullanabiliyor. Bilinçlenme aşamasını reddediyor. Belki de insanımızın dilinden anlayacak yaklaşımı gösterecek uzmanlarda kilitleniyordur iş. Ama insanımız değişik. Bunlardan biri de benim dayım. İntihar etti kendisi. Zaten sorunları vardı. Hayata muhalifti. Ara ara mülayimleşirdi. Heberleri izlerken sinir krizleri geçirirdi. İnsan sevmezdi. Haberlere çıkan insanlar ona hep batardı. Türkiyede bulunmayan bir ilacı ona Bulgaristandan ben kendi elimle getirmiştim 7 kutu. Sonradan vafat ettiği haberini aldık. Daha sonradan yengem aksamdan bir kutu ilaç içtiğini ve sabaha karnının yüzünün gözünün heryerinin şişmiş halde onu bulduğunu söyledi. Midesi yıkandı ama kurtulamadı. Karamsarlığın ve cahilliğin getirdiği son nokta bu oluyor. Izdıraba bilinçli bir son vermek istiyorsun.
Uyku hapı veya sakinleştirici ilaçlar kullanarak ta kabusları ve korkuları engellemek mümkün oluyor.
Ancak ara vermeden, beyni dinlendirmeden yapılan ilaç kullanımıda insan zamanla üzülemez ve sevinemez bir hale geliyor. Yani zombileşiyor.
Kabusların evet kesiliyor. Rahatlama da oluyor. Ama beyninin korku merkezini işlevsiz hale getirerek, olabilicek en kıyımsal şekilde bunu yapıyorsun.
Korku ise temelde bizim yaşam motivasyonumuzdur. Bütün duygularımızı temelde korku geliştirir. Korkuyu öldürürsek özgüveni de öldürüyoruz. Korku, evet istenmeyen bir duygu olabilir. Ama orada olmak zorundadır. Biz o korku duygusunun her an bizi esir alabileceği ihtimaline karşı neşe, ilim, cesaret, veya başka bir olumlu duygu durumuna bilinçli geçiş yaparak gelişiyoruz aslında. Korku kesin olarak orada itici bir hizmetçi güç olarak kalmak zorundadır.
Yani hayat felsefemizde korkuyu doğru yere oturtmak hayat kurtarır. Ama hayat felsefemiz bile olmadan güne göre yaşıyoruz.
****
Duygu durum bozukluğunun tedavisi için ilaç kullanımına karşı değilim. Sonuçta önce korkularının sesi kesilir, sonra yavaş yavaş korkularının kontrollü yükselmesine izin verilerek onları nasıl yöneteceğin sana öğretilir. Ama bizim insanımız başta doktor kontrolünde aldığı ilaçları , sonradan kaçak yolla almanın bir yolunu bularak kendi kendine ilaç kullanabiliyor. Bilinçlenme aşamasını reddediyor. Belki de insanımızın dilinden anlayacak yaklaşımı gösterecek uzmanlarda kilitleniyordur iş. Ama insanımız değişik. Bunlardan biri de benim dayım. İntihar etti kendisi. Zaten sorunları vardı. Hayata muhalifti. Ara ara mülayimleşirdi. Heberleri izlerken sinir krizleri geçirirdi. İnsan sevmezdi. Haberlere çıkan insanlar ona hep batardı. Türkiyede bulunmayan bir ilacı ona Bulgaristandan ben kendi elimle getirmiştim 7 kutu. Sonradan vafat ettiği haberini aldık. Daha sonradan yengem aksamdan bir kutu ilaç içtiğini ve sabaha karnının yüzünün gözünün heryerinin şişmiş halde onu bulduğunu söyledi. Midesi yıkandı ama kurtulamadı. Karamsarlığın ve cahilliğin getirdiği son nokta bu oluyor. Izdıraba bilinçli bir son vermek istiyorsun.
Son düzenleme:
Retro
Elit Üye
Gözün aydın. Nasıl, özlemiş misiniz birbirinizi?
Gerçektende çok özlemişiz birbirimizi gece boyunca uyutma dı sağolsun.
kabuslarımın geri döndüğünü söylemiştim 1 gün devam etti ve tekrardan ortadan kayboldu günlerce kabusların tekrardan baş göstermesini bekledim ama beklediğim gibi olmadı anlamadığım şey berbat ve ötesi rüyalarım halen devam ediyor tam anlamıyla rüyalarımda cehennem azabını yaşıyorum diyebilirim ama kabuslar yok. daha fazla uzatmayacağım değerli forum üyeleri size sormak istediğim şey şu ben bu kabuslarıma tekrardan nasıl ulaşabilirim?
serkan dahlan
Kayıtlı Üye
@Thehell yaptığım spiritüal araştırmalarda senkine benzer şeyler yaşayan birini dinlemiştim bu varlıklar şayet kabusu gösteren varlıksa insanın sırtına hançer benzeri birşey yerleştiriyolar kendi gizli ilimleriyle bunu yerleştirdikten sonra bende yaşadım aynı şeyi boşluk hissi yada acı çekme hissi oluyodu rüyada korkutmalar vs sonra bi gün rüyamda sırtımda hançer gibi mor kazık geçirdiklerini gördüm burdan yada başkabir forumda okumuştum birisi hocaya gidiyodu cinler sırtına hançer saplamış onu çıkardık ondan sonra kurtuldum demişti bende ibadet ettikten sonra bu sırtımda kazık gibi şeyler gitti uykuda çok rahat uyudum ve kabus görmedim acaba ibadet etseniz yatsıda namaz kılsanız geçermi denedinizmi
herşey spiritüal deil belkide uyku problemi olabilir
herşey spiritüal deil belkide uyku problemi olabilir
öncelikle değerli yorumun için teşekkür ederim
Öncellikle değerli yorumun için çok teşekkür ederim anlattığınız hançer ve cin olayını araştırmaya özen gösteririm onun dışında sonda dediğiniz ibadet konusunu denedim diyebilirim nedense eskiden namaz kıldığım da bir huzur ve rahatlık geliyordu şimdi ikisi de yok hatta namaz kılma fikri bile bana doğru gelmiyor
Evet haklısın ama bahsettiğim şey şu yaklaşık olarak 3 yıldan fazla bir süre devam etti ve sonunda kayboldu sonra tekrardan geldi ve şimdi hiç yok ve bende o kabusları geri istiyorum
Alakan
Elit Üye
Ben yazılanlardan daha farklı bir öneri vereceğim size. Yaşadığınız kabuslar sizin hem maceracı, araştırmacı( bilinmezlik) tarafınızı tetiklemiş hem de adrenalini körüklemiş olabilir yani özlem hissiniz bundan kaynaklanıyor olabilir. Gerçek hayatta size adrenalin salgılatacak sizin merak, heyecan duygunuzu körükleyecek bir şeylerle uğraşın.
Emin olun hepsini yapıyorum uzay zaman insan psikolojisi dinler hakkında araştırma yapmak kitap okumak yazmaya çalışmak meditasyon lucid dream astral seyahat gerçekten de araştırmayı denemeyi öğrenmeyi çok seven birisiyim ama şu anda bir tek aklıma bir tek kabuslarım takılı kalmış durumda elimden gelen herşeyi deniyorum ama olmuyor aklımda ki tek şey şu o kabusları nedensizce geri istiyorum
Alakan
Elit Üye
Biraz da üstüne düşmemeye çalışın öyleyse. Yani siz görmek istiyorum dedikçe görmüyor olabilirsiniz. Çok özlediğim birisi var. Çok sık rüya görürüm. Alakalı alakasız herkesi rüyamda gördüğüm halde o kişiyi asla rüyamda görmem. Halbuki kafam hep onunla meşgul. Çok istiyorum görmek ama istedikçe de göremiyorum.
Adrenalin konusuna gelince bahsettiğim bu tarz şeyler değil aslında. Yani gidip lunaparkta tehlikeli bir alete binmek olabilir mesela ya da yüksek adrenalin içeren bir sporla uğraşmak. Çünkü adrenalin salgılandıkça bağımlılık yapar ve dozu arttırmak istersiniz. Belki içinizdeki o boşluk hissi geçer.
Teşekkür bunları da elimden geldiğince denemeye çalışırım
Eğer kabuslarin sebebi varlık ise, muhtemelen artık eskisi gibi korkmadiginiz için, gelmiyor olabilir. Buraya yazıp, dileğinizi ilan ettiğiniz. O da gelmiş. Bakmış, sizin korkunuz artık onu doyurmuyor. Daha güzel korkana gitmiş.
Not: bu yazı şaka değil. Son derece ciddiyim.
Not: bu yazı şaka değil. Son derece ciddiyim.
Retro
Elit Üye
Bu notu yazmasaydınız bir anda güleceğim de çıkmayacaktı. Ama iyi ki yazmak mecburiyeti hissettiniz. Marjinal üyelerin değişik çalışan kafalarını bize yaşatmış oldunuz.
umarım bu mesajımı çağrı gibi algılamazlar, onlar gitti yerleri hiç boş kalmadı maşallah..