Sizi çok iyi anlıyorum. Geçen yıl bulaşıkçılık işine girdim. Tek çalışan bendim. Gıda sektörüydü. Izgara pişirmekten, bulaşıklara, servis yapmaktan, sipariş kabul etmeye tüm işleri ben yapıyordum. Ya azar işitiyordum ya da yemek vermedikleri zamanlar oluyordu günde 12 bazen 13 saat çalışıyordum. Bir keresinde su faturası fazla gelmiş diye patrondan azar işitiyorsam ertesi gün karısının odunları taşımam için emretmesiyle uğraşıyordum. Karısının kocasını yani patronu benden kıskanması vs cabası. Bazen 2-3 günlük yevmiyeyi vermedikleri oluyordu. Tüm bunlar 1 aylık çalışma sürecimde oldu. Patronun akrabaları, yeğenleri, çocukları, müşterilerin lakayt tavırları hoş olmayan bakışları vs mecburdum bunların hepsine katlanmaya. Bir gün önlüğü çıkarıp bıraktım siparişlerin en yoğun olduğu sırada ve çıktım. O gün alamayan yevmiyeyi de çirkeflikle aldım daha sonra. O sıralar çok muhtaç durumdaydım mecburdum yoksa o alçak insanlarla asla çalışmazdım.