İlişkim konusunda anlamsız davranışlar sergiliyorum.

Merhaba 3 yıldır bir ilişkim var, zaten her an beraber olmamızdan sebep, son 3 aydır ise erkek arkadaşımla beraber yaşıyordum. aslında bakarsanız her şey yolundaydı, huzurluydum mutluydum. ne olduğunu hala idrak edebilmiş değilim "tuhaf" hissediyorum.
Erkek arkadaşımın annesi bu spiritüel danışmanlık yapıyor, işinde baya iyi bir insan yani bu sitede yer alan her konuya hakim birisi lakin hayırlı işler yaptığını biliyorum. Bana karşı da çok iyidir.
Gelelim konuya, son zamanlarda bir tuhaf hissettim onunla aynı evdeyken. durup dururken baş gösteren kıskançlıklarla başladı. yine durup dururken terkedilme korkusu sardı.. sonra ne olduğunu anlamadan valizi toplayıp evime gittim o uyurken. o an ki bahanelerim düşüncelerim çok mantıklı gibiydi, şimdiyse baktığımda hiç mantıklı bir sebep yok. insan terkedilme korkusu yaşadığı için terkeder mi? ben yaptım. ertesi gün konuştuk ettik falan geri geldim yaşadığımız eve. o bana kızgındı anlam veremedi bende de hafif bir pişmanlık durgunluk vardı üzerimde kendime gelmişim gibi. ama eve geldiğim gün sadece yattım, uyudum. bir şeyler atıştırdım sonra yine uyudum. resmen ruhsal çöküş yaşadım üzerimde inanılmaz bir ağırlık . konuşmadım hiç erkek arkadaşımla, o da benim üzerime gelmedi. detaya çok girmeyeceğim ama hani hem benimle ilgilensin hem de üzerime gelmesin uzak dursun istedim böyle saçma bir ruh hali. işi vardı, evden çıkınca trip attım biraz. sonra da vay efendim sen beni bu şekilde burakıp nereye gidersin diye ağlamaya başladım o gittiğinde. deli gibi ağlıyorum ama, kendimi paralıyorum evin içinde yalnız olduğum halde. bir kaç eşyayı kırdım sanırım sonra eşyalarımı toplayıp tekrar gittim o gelmeden. çok soğumuş hissettim ona karşı, hala öyle hissediyorum ama bir yandan da kalbim acıyor. 1 haftadır kendi evimdeyim, bana mesaj atıyor ne olup bittiğini soruyor ama inanın içimden mesajına cevap vermek gelmiyor, düşünmek bile sinirimi bozuyor. öyle kendi kendime oyalanıyorum evde ama ruh gibiyim. ne dışarı çıkasım, ne annemle konuşasım, ne de başka bir şey.. yaşamdan zevk almıyorum resmen. biraz biraz üzerimdeki saçmalığı idrak etsemde hala düzeltme anlamında kılımı kıpırdatmadım.dün gece kendimi zorlayıp duşa girdim abdest aldım ve nas felak ayetel kürsi okudum. duşa girerken de çıkarken de abdest alırken de inanılmaz korktum durduk yere. sonra dualarımı okumayı bitirince rahatladım biraz. dua okuduktan sonra aklıma geldi tabii ki, acaba bana bir varlık mı musallat oldu, acaba birisi bizim ayrılmamız için bir şey mi yaptı? siz ne düşünüyorsunuz arkadaşlar. bana önerileriniz var mı? saygı ve sevgilerimle..

Ben olayın spritüel kısmını işin ehli arkadaşlara bırakıyorum, yalnız psikolojik olarak sizi nelerin yıprattığına bakmalısınız, 3 senelik bir ilişki olabilir fakat aynı evde yaşamaya başlamak size iyi gelmemiş olabilir. Evden çekip gitmek, soğumak bana kalırsa bir tarz savunma mekanizması -sizi bu savunmaya iten nedeni kendiniz bulmalısınız- sonrasında duyduğunuz pişmanlık hissi ise bir nevi vicdan azabı, üç senelik bir ilişkiden üç ayda nasıl soğurum diye kendinize kızmanız belki de. Sakin kafayla düşünüp ne istediğinize karar verirseniz her şey daha kolay olacaktır diye düşünüyorum.

Büyü den şüpheleniyorsanız bunu öğrenmenin tek yolu kendinize profösyönel bakım yaptırmanızdır.Ayrıca insan terk edilme korkusundan dolayı terkedebilir.Bazen içten içe olan gelin kaynana rekabti de biraz söz konusu olabilir ama sevgilinizin annesinin konumu bu konuda size büyüsel bir etki yapabileceğini düşündürdü.