Bir de enerji vampirlerinden korunmanın en iyi yolu onlara kendi hayatınızla ilgili hicbir şey anlatmamak olur... Çok yaşadım olmasını çok istediğim bir şeyi birine anlatınca o şeyin olmadığını veyahut kimseye anlatmayınca garip bir şekilde gerçekleştiğini
Kesinlikle değilsiniz. Vampirler vampir olduğunu hayatta kabul etmezler.
Kabul etmek için farkında olmak gerekir...Bazı insanlar enerji vampiri olduklarının farkında bile değiller,böyle bir konudan haberleri bile yok çoğunun...
İyi niyetinden yararlanması onu enerji vampiri yapar benim açımdan. Yaşadığın durum çok normal. Kimse sevdiği bir insandan ayrı durmak istemez. Ama toksik ilişki de faydadan çok zarar verir. Belli ki senin de dediğin gibi o kişi bunun farkında. Tek söyleyebileceğim duygularını mümkün olduğunca kontrol altında tutman ve seni mutlu edebilecek başka şeylere odaklanman. Çünkü hayat böyle geçmez
Ben sadece içimi döktüm sizlere...Duygularımı kontrol etmek değil de kabul etmek beni daha çok sakinleştiriyor...Üzülmek,sevinmek,ağlamak,gülmek...hayatın bir parçası,insan olmanın gereği bunlar....Biraz daha zaman geçsin,elbet de mutlu olmaya çalışacağım ama duygularımı hiçe saymak daha kötü yapar benim psikolojimi...Bazen mutlu olman gereken yerde bile üzülebilirmişsin ve bunun için kendimizi yargılamamamız gerekiyormuş...Hüzün de sevinç kadar bize ait ve bazen insanı tekamül ettiren ,derinleştiren bir yanı var....Gözyaşlarımı bastırmadan akıtıp topraklanmam gerekiyor...Ne gülmenizi ne de ağlamalarınızı bastırn!Hangi duygu geliyorsa kabul etmeye çalışalım,öyle yapıyorum....İşte geldim sizinle paylaştım...Ben yine eski halime dönebileceğimi hissediyorum ama insanlara güvenemiyordum uzun zamandır,şimdi sadece daha beter travmam tetiklendi...O konuyu şifalandırmam gerekiyor....Bir de bu karşılıklı olan bir durum olduğu için ve de her insanı aynam kabul ettiğim için kızamıyorum da o kişiye...Çünkü gerçekten daha çok yaklaşan bendim ve ben onunla görüşmek için daha fazla çabalamışımdır...Her seferinde yaptıklarından pişman olup itiraflarda bulınuyor belli bir zaman sonra ama tekrar aynı kısırdöngüyü yaşıyoruz....Bu benimle ilgili bir durum ama her seferinde kırılmamam gerekiyordu....İşte ben de insani özelliklerimi kaybetmemişim demek,çünkü çok hissizleşmiştim,ne zamandır robot gibiydim...Bu kişi gelip bana bir sürü duyguyu(sevinç,mutluluk,neşe,eğlence,hüzün,üzüntü,yalnız bırakılmışlık)aynı anda yaşatınca uzun süredir kendimi herşeyden soyutladığımı da anladım.Karşı tarafın tokadını yedim ama bana ders olmuştur umarım...Sizler de faydalanın diye yazıyorum ve bu duygumu aşmaya çabaladığım için sizlerin desteğini almak istedim....Burada kendini kontrol altına almak ya da herhangi bir taktik peşinde koşan insanlara örnek olmak istedim..Hiç bir ilişki ya da olay bizim kontrolümüzde değil,yine çok sert bir biçimde deneyimledim bunu..Kendinizi ya da karşı tarafı yargılamayın!O kişi de bizim enerjimize göre davranıyorsa bizde bitiyor yine....Defalarca aynı döngüye de izin veren ben oldum,sizin de hayatınızda şeytan tüyü olan insanlar varsa ve sınırlarınızı çizemiyorsanız kendinize kızmayın!İçinizdeki enerjiyi iyileştirmeye ve travmalarınızı çözmeye çalışın...Sorun o kişide değil,benim defalarca o kişinin her söylediğine ve davranışlarına inanmam...O kadar gerçek ki,bazı sözleri ya da davranışlaır önceden planlayamaz...doğaçlama gelişiyor gibime geliyor ama sonradan düşününce zihnim beni yanıltıyor...Yoksa bu kadar da oynayamaz hiç kimse...Bunu da konuşmuştuk daha önceden,herşeyden ve herkesten ''kaçarak''kurtulan biriymiş bu adam,benimle ilgil değilmiş ama beni de bana yansıtıyor olabilir mi?Aynam mı bu kişi yoksa enerji vampiri mi?İyi niyetinden yararlanması onu enerji vampiri yapar benim açımdan. Yaşadığın durum çok normal. Kimse sevdiği bir insandan ayrı durmak istemez. Ama toksik ilişki de faydadan çok zarar verir. Belli ki senin de dediğin gibi o kişi bunun farkında. Tek söyleyebileceğim duygularını mümkün olduğunca kontrol altında tutman ve seni mutlu edebilecek başka şeylere odaklanman. Çünkü hayat böyle geçmez
Duygularınızı kontrol edin derken otokontrolünüzü kaybetmeyin anlamında demiştim ama biraz duygularınızı bastırın gibi olmuş, evet. Ne kadar bastırırsanız bastırın bir yerden patlar. İnsanlar ve davranışları her zaman değişiktir, kararlı olduğunuz davranışı uygulayacağınız zaman kafanızda sebep-sonuç ilişkisine dair bir soru işareti kalmamalı ki kısır döngü tekrar etmesin. Bu arada genel olarak konuşuyorum bunları
Her insanın diğer insanlara karşı davranış biçimi farklıdır. O yüzden nedenini düzgünce anlamaya çalışın, kötü bir niyet varsa devam ettirmeyin. Eğer durumu iyi bir noktaya gelecek şekilde düzeltme şansınız varsa deneyin, yoksa zaten yine başladığınız yere döneceksiniz. Unutmamanız gereken şey sizin de bir birey olduğunuz ve yaşamınızı devam ettirmeniz için başka bir insanın gerekmediği. Bağlılık sadece bir alışkanlıktır.Çok teşekkür ederim cevabınız için...Birey olmaya çalışıyorum henüz tam olamadım herhalde..bağımlı olmak en son istediğim şey....Onun için kendi ailemi bile kuramadım,ait hiseedemiyorum...Ama bu kişi söz konusu olduğunda bir tek yakınlık ve aidiyet hissi oluşuyor...Ne kadar birey olsak da insan yine de bir gruba,bir aileye ya da bir kişiye aidiyet hissetmek ve anlamlı bir hayat yaşamak istiyor...Biz ihtiyaçlı insanlarız,bunu inkar etmeyelim...Yalnızlığı övsem de yalnızlıktan hoşlandığımı bilsem de bir gün geliyor birilerinin seni anlamasını,dinlemesini ve birlikte bazı duyguları yaşamak istiyoruz.Çünkü hayata sürekli uzaktan bakmak da kalabalık ortamların yorduğu kadar yorar insanı...Muhtaçlık hissetmeden bazı duygulara ihtiyacımız olduğunu ben artık kabul ediyorum...Bizler zaafları olan,kusurlu,ihtiyaçlı insanlarız....Mükemmellik ya da duygusuz gibi görünmek,maske takmak doğru değil....Hiçkimse zayıflıkları olmayan aşırı güçlü(cool)görünen insanları da sandığınız kadar sevmez...Nereden nereye geldim yine...Lafım size değil ama gerçekten de doğal olalım...Sevmek,sevilmek insan gibi görünenlere mahsustur.Tam ve kendinize aşırı yeterliyseniz kimse size bir iyilik bile yapma gereğinde bulunmaz ya da bir arkadaşlığı ve dostluğu bile derinleştiremeyiz,herşey yüzeysel kalır....Bireyselliğe çok fazla kapılmışım...Herkese buradan sesleniyorum...Güçlü görünmek adına ya da acılardan,üzüntülerden korunmak amacıyla yalnız kaldığınızda ,diğer sevme-sevilme olanaklarını dışlayıp boşluk hissiyle yaşadığınızda daha fazla acı çekiyorsunuz...Şu anda evet çok hüzünlüyüm,çok mutsuzum ama bu bile hissizikten,ölü gibi dolaşmaktan iyidir diyorum.Hiçbir yaşam deneyimini,aşkı,dostluğu,arkadaşlığı elinizin tersiyle itmeyin...Ben çok soyutlandığım için robotlaşmıştım,katılaşmıştım,herşeye kendimi kapatmıştım...Aman ha siz yapmayın...Filmlerle,kitaplarla,müziklerle,hayvanlarla,doğayla,sporla haşırneşir oluyordum ama asıl yaşamam gerkenleri hep arka plana atmışım...Ben bütün bu ilgi alanlarımı yine devam ettireceğim ama artık hayata karışmaya söz veriyorum burada...Çok büyük bir darbe oldu ama herkese ve herşeye,o kişiye de çok çok teşekkür ederim....Duygularınızı kontrol edin derken otokontrolünüzü kaybetmeyin anlamında demiştim ama biraz duygularınızı bastırın gibi olmuş, evet. Ne kadar bastırırsanız bastırın bir yerden patlar. İnsanlar ve davranışları her zaman değişiktir, kararlı olduğunuz davranışı uygulayacağınız zaman kafanızda sebep-sonuç ilişkisine dair bir soru işareti kalmamalı ki kısır döngü tekrar etmesin. Bu arada genel olarak konuşuyorum bunları
Çok iyi anlıyorum, yaşadıklarını yaşadım. Üstelik ben senin konumunda oldum ama başka birine de o kişinin konumunda da oldum ne yazık ki. Bu vampirlikse o zaman hepimiz vampiriz bir nevi. Ama o taraftaki konumumu fark ederek durdurdum. Bu bana olumlu şeyler kazandırır. Senin konumundaki duruma gelince, Ben bu tarz olaylarda kurtulmak yerine savaşıp kazanma taraftarı olmayı yeğlerim. Biz ondan daha fazla zarar almadan kaçarsak kazanmış olmayacağız. Daha mutlu da olmayacağız. Sadece daha mutsuz olma riskinden kaçmış olacağız. Ben daha fazlasına sahip olmak isterim. Buradaki nokta hak etmiyor oluşumuz değil, kader değil, eksikliğimiz değil, yanlış yapıyor olmamız.Biraz düşün, aslında bize tamamen ait olan hiç bir şeye zaaf duymayız. Sevdiğimizi unuturuz çünkü hatırlamayız. Ona emek vermemize gerek yok. Onlar karşıdan bakınca biz de öyleyiz. Bu kadar aitliğe girmiş her ne varsa sadece yokluğunda farkedilir. Çok sevdiğim bir kedim vardı iş yerinde kucağıma çıkınca sıkılıyordum ya da arada seviyordum canım çekince fakat akşama kadar köşede uyuyordu, sürekli gidip onunla haşır neşir olmuyordum. Öldü bir gün günlerce ağladım. Şimdi fotoğraflarına bile bakamıyorum. Olsaydı her gün sevseydim diyorum. Aynı mantık. Bu işler malesef psikolojik savaş. Metafiziği de katmak istersen o senin tercihin. Zaten bana göre bir insana bir ima ile bakmak, bazı şeyler söyleyerek mutlu etmek bilerek y da bilmeyerek bir şey algılatmak ya da örneğin süslenip güzel görünmek ile büyü yapmak arasında hiç bir yok. Yani özetle büyük aşklar savaşlıdır. Diğerleri yani uyumlu ilişkiler de güzeldir ama durağandır. Huzur başka bir şey bizim dediklerimiz başka bir şey. Büyük istiyorsan büyük oyna. Büyük oynayacaksan karşındakine öncelikle kusursuz merhameti ve iyiliğini sunmayı kes. Hiç kimse çok iyilik yaptığı kimseye kendini önemsetmedi şimdiye kadar. Daha doğrusu önemsetse de sevdirse de bunu fark ettiremedi. Yok ol farketsin...
Zamanında yapılanlar karşısında ben de bazı karşılıklar verdim ama yapım bu şekil olmadığı için kısa sürede pişman oluyorum ona kötü davranınca...Her söylediğine katılıyorum,o o kadar rahat ki ,ben de bir o kadar endişeli...Yanlış bir şey yapıp da bir daha aramız bozulursa diye...Ama kaybetme korkusu kaybetmekten betermiş...Dediğin gibi ben savaşmaya hazırım da karşıdaki kişi mesafeyi koyduğu için savaşmıyorum...Yeniden beni denemek için gelir zaten...En doğru cümleyi yukarıda yazmışsın,tüm bulacağı yerlerden yok olmak...Benim için o kişi varlığında da yokluğunda da bir ama ben onun için öyle değilim ki...rahatlıkla kırıp dökebiliyor ve üzülmemi umursamıyor....Benim bir şeyi ya da birini sevmek için yokluğuna ihtiyacım yok ,varlığında hep bilirim değerini ama insanların ihtiyacı var,aynı senin verdiğin örnekte olduğu gibi(kedi)...Merhametle,iyi davranmakla bir yere varılmıyor ama kişinin hamurunda da biraz olmalı...Bazı insanların elinde değildir,akrep gibi doğasında vardır bazılarının kötü olmak...Bak dilim hiç kimseye kötü demeye bile varmıyor...Bazıları da sonradan deneyimleri yüzünden kötüleşirler...Küm bilir bu insanlar da iyi birşeyler yaşadıktan sonra iyi günlere olan inançlarıını kaybetmişler ya da insanlara güvenemediklerinden herkese aynı davranıyorlardır...Sonradan acı çekmemek için baştan başkalarına acı çektirip rahatlıyor olabilirler...
Önce eylem planı. Kendini korumaya al. Sonra güvendiğin birinden detaylı bir bakım ile durumun saptamasını yap. Bir kaç ayrı kişiden de olabilir. Bu bakımlar senin düşüncelerini de yansıtır ve de düşündüğün şey gerçekleştiği için zaten, blokajlarını öğrenmiş olursun.
Bunları yaşamak belki hoşunuza gidiyor. Mutluluğun ardından hüzün...bunu düşündünüzmü hiç?
Ben uzun süre atlatamadığım için böyle bir durumdan her zaman uzak kalmaya çalışıyorum ama insan en çok kaçtığına yakalanıyor...O yüzden diyorum burada sizlere:''Asla,bir dahaki sefere ya da bundan sonra''böyle yapacağım ya da yapmayacağım demeyin''En çok kaçılana yakalanılıyor....Ben yaşadıklarımı sahipleniyorum zaten,çok mutlu oldum,önemli olan da bu...Biraz daha devamlılığı olsaydı daha az kırılırdım...Yoksa insan hayata dokunmadan bir cam perdeyle yaşayamaz ömrü boyunca...Bir tane hayatım var ,istediklerimle ve sevdiklerimle geçirmeye çalışıyorum....O kişinin huyunu bilip de görüşen yine ben'im ,hoşuma gitmiyor,çok kırılıyorum....Aynı süreci değiştirebilmek de sanırım amacım....Belki bir başka sefere bu kişi de benim dönüştüğüm gibi dönüşür diye düşünüyordum ama birini değiştirmek hem zor hem de bana düşmez...Ben onun yanında nasıl değişip bambaşka biri oluyorsam o da belki aynısını yaşar...Yine büyük konuşup da'' hiç kimse değişmez'' demeyeyim.Bendeki alışkanlık değil,o kişiyle zaman geçirmek için sınırlarımı çizmekten vazgeçmek..Görüşmek istemediğimize sınır çizeriz ama birlikte büyülü saatler geçirmeyi isteyen de ben olduğum gibi ona kızamıyorum...Merak ettiğim;Bazı insanların(kadın-erkek)karşı cinsle birlikte zaman geçirdikten sonra ortadan kaybolma isteği nasıl geliyor?Yani biz istediğimizle birlikteyiz de ,onlar neden istedikleri,sevdikleriyle değiller de o günleri ''sonradan kaçacakları''kişilerle geçiriyorlar.Benim duygularım o kadar net ki,birinden kaçıyorsam hep kaçarım,kaçmıyorsam zaten zaman geçiririm...Sonradan her seferinde ''kaçma isteği oluşturan''bir kişiyi tanırsınız artık ve onunla görüşmezsiniz ,bunu öğrenmeye çalışıyorum...
Hiç bakım yaptırmadım ,güvendiğim biri de yok...Becerebileceğimi sanmıyorum...Ben sadede dua,ritüel,telepatiyi kast etmiştim @createtherules Diğer işlerin bende hiç bir işe yaramayacağını hissediyorum...
Duygularınızı çok iyi ifade ediyorsunuz ama şunu da sanırım anlamış sınız ve tahlilinizi koymuşsunuz. Hiç kimseyi değiştiremez,dönüştüremezsiniz. Ancak kendinizi dönüştürebilirsiniz...mutlu olduğunuzu söylüyorsunuz o halde devam edin ve kabullenin. Sanırım siz kabullenemiyor dönüştürmeye çalışıyorsunuz....sonuç bu ve bu olmaya devam edecek. Tabi yaşam sizin.
Daha önce de yazıp çizdim,bütün travmalarımı bulduğumu sanıyordum ama bulmak bir işe yaramıyormuş,içselleştiremedikten sonra...Ben bazı dersleri öğrendiğimi sanıyordum,evet sebeplerini anladım ama ona göre davranamadım...Çünkü bilincimizle anladığımızı sandığımız hiçbir şeyi bilinçaltında değiştiremeyebiliyormuşuz...Keşke amacım evlilik olsa...O kişiden öyle bir beklentim olmadı hiç...Zaten aşık olunca insanların aklına hemen nasıl evlilik geliyor anlamıyorum...Ben daha çok zaman geçirmek,o kişiyle yakınlaşmaktan başka bir şey düşünemiyorum...Onu,ailesini,arkadaşlarını tanımak...Onunla birlikte çok eğlendiğimizi hissediyorum...Bazı hislerimin onda da aynı duyguları uyandırdığını seziyorum...Bir mantığı yok bunun ,aşk,ruh ikizi,ruh eşi,ne derseniz deyin,tanımlayamıyorum....Sadece bir kişiye hayatımda çok yakın hissediyorum ve bütün kuralları unutuyorum...Aşk,sevginin ötesinde bir durum benim için...Bazı ilişkiler böyledir....Burada hem içimi döktüm hem de ben uyanamadım ama siz de böyle durumlar yaşadığınızda kendinize yüklenmeyin benim gibi..''.Hiçbir konuda öğrendim ya da kontrol bende''demeyin...Ben zaten hep burada ''bilmiyorum''demek çok önemlidir derim...Bilen insan bütün deneyimlerini kaybetmiş ve yeni hiçbir şey öğrenemez demektir.''Biliyorum''demek öğreneceklerimizi sınırlar.Son zamanlarda ben de çok tekamül ettiğimi,hayata dair bazı sorunlarımı çözdüğümü sanıyordum,yanılgıya düştüm...Kısaca kendi kendime spritüel olarak kibirlenmiş olabilirim ki bana sorsan çok mütevaziydim...Sanrılarım işte....Yeni deneyimlere ve bilgilere ulaşmak istiyorsanız hep ''bilmiyor''konumunda olunuz!Görünenle gerçek bazen çok farklı olabiliyor...
