Ülkemizin başına gelen büyük felaket için öncelikle hepimize geçmiş olsun....Ne söylesek az kalır...Bunu ancak yaşayanlar bilir,başına gelmeyen de dolaylı olarak ikincil travma yaşar...Eskisi gibi normal rutine dönmek çok zor...Aklımız fikrimiz zor durumda olan insanlarda...Yaralılarda,vefat edenlerde,hala yardım bekleyenlerde...Bazı mucizevi kurtuluşlar sayesinde bir nebze nefes alıyoruz...Çok uzatmadan söyleyeceklerimi toparlayayım...Eğer yerken, içerken ya da uyurken sululuk duyuyor bir yandan da korkuyorsak bunu hafifletmenin yolları ortada...Zor durumdaki insanımıza yardım eli uzatmak...Çünkü hiçbir şey yapamamak, eli kolu bağlı gibi hissetmek psikolojimizi olumsuz etkiliyor...Yardım dediysem mutlaka maddi olmak zorunda değil...Sosyal medyada bazı paylaşımlar oluyor...Mesela çorba dağıtılan,mama,erzak dağıtılan bazı adresler var bütün bu bölgelerde...Yardım gönderebilen göndersin tabii ki ya da katkıda bulunmak isteyen yine yapıyordur zaten ...Bunu söylemek bana düşmez ama sizlerden ricam sosyal medayayı aktif kullananlar ya da bazı platformları kullanan insanlara sesleniyorum...Bir paylaşım bir paylaşımdır ,ondan ona ,sonra onlarca yüzlerce paylaşım olur,insanlar bu adreslere daha kolay ulaşabilir....Bir paylaşım gördüğünüzde siz de paylaşırsanız en azından oturduğumuz yerden bir faydamız olur...Eğer bu bölgelerde tandıklarınız varsa manevi olarak da sürekli yanlarında olduğunu hissettirin...Yardımın maddi ya da manevisi olmaz....Hani burada soruluyor ya bazı sorular,tam da şimdi hepimize yardım eli uzatma zamanı gelmiştir belki...''Bir insanı kurtarmak bütün dünyayı kurtarmaktır''(Alıntı)Hiçbir şey yapamıyorsanız dediğim gibi psikolojik destek olabilirsiniz,dua edebilirsiniz ya da paylaşım yaparsınız ama hiçbir yardımı küçümsemeyin....Ne yapabilirim ki demeyin?Neye gücünüz yetiyorsa onu yapın!Hiç tanımadığınız bir insan için yapılan iyilikten daha yücesi var mı?Başka birinin kaderini iyileştirirken sizin de kaderiniz değişir belli olmaz,yazmadan duramadım...