dynamic apnea
Kayıtlı Üye
Çocukluğumdan beri hayallerimle yaşıyorum. Hatta onlarsız yapamıyorum diyebilirim.. Normal hayattan çok düşünce ve hislerimi,rüyalarımı seviyorum. Bu belki lusidin yan etkisi olabilir ama konu tam olarak bu değil.. Benliğimin büyük bir kısmı şu an benimle bu hayatı yaşamıyor gibi hissediyorum. Sanki ben sadece bu düşünen değil, çok daha fazlasıymışım gibi.. Bunu anlatmak çok zor
yani bilincimin sadece birazını kullanıyormuş gibi hissediyorum. Hani bir rüya görürsün ve uyandığında rüyada ne kadar dar düşünmüşüm diye hissedersin ya.. Öyle bir his var sürekli içimde. Bu his hayatı hafife almama yol açıyor. Hiç kimseyi takmamaya başladım ama inanılmaz da acı hissediyorum. Bunlar kuruntu mu ya da depresyon falan mı yani psikolojik tedavi gerekiyor mu?
