Aile Baskısı

createtherules

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Ocak 2022
Mesajlar
669
Tepkime puanı
1,121
@cathrine Aynı olayların çoğunu bizi izlemiş gibi yazmışsın. Bana her şey her zaman yasaktı ve başkaları tarafından her zaman yadırgandım. Benim kendi çevremde küçük düşmemi asla önemsemez ama beni kendi çevresine eklemeye, kendi arkadaşlarını anlatmaya bayılır. Kendi geçmiş anılarını 150 kere dinlemişimdir. Ama kendi çevreme rezil olmama tam aksine bayılır ve bunu dile getirir. Bir daha seni aramazlar çok iyi oldu diyerek.
Ben forum konularıyla zaten ilgileniyorum. Benim kişisel merakım. Burada bu konu için de bir yöntem arayışına girmem kimi insanlarda, durduk yere aklıma fikir gelmiş de "Büyü yapayım beni bir salsınlar" demişim gibi bir intiba uyandırıyor. Ben zaten seviyorum bu alemi ve her konuda araştırıyorum tabii ki böyle bir sorunum varsa da araştırmış olabilirdim. Daha önceleri ahkam kesenler de çıktı. "Yok efendim bugüne kadar hiç normal bir çaba göstermiş miyim?" Göstermedim ya, dün büyü yapayım dedim burayı buldum...Haydi güle güle...
Benim mantığımda enerjiler bir şekilde gelir, oluşur tutunur veya tutunamaz. Tutunduğu yerde barınır veya barınamaz. Eğer bana yaşattıklarının kaynağı bir negatif olsaydı amacım bunu keşfedip onunla savaşmaktı. Biz de biliyoruz psikolojik rahatsız olduklarını. Ne yapayım yani deli gömleği bağlatıp ambulansla evden mi çıkartayım? Bayıltıp hastaneye mi götüreyim? Dışarıya canım cicim, beni ise proje edinmişler kime ne anlatıyorsun? Ben de mantıken buradaki sorunlu enerjiyi keşfedip yok etmenin yollarını aradım yani bazılarına çok dert oldu yukarıdaki o "Çetin" isimli hesap gibi mesela...Başka da çıktı isimlerini vermeye gerek yok. Örneğin @Absoluta Virtute aileye özgü eterikten dolayı işlemlerin kısır döngüde kalacağını anlattı. Bunu çok doğal anlarım tamam mı? Ama gelip bana "Annen olduğu için baban olduğu için cevap verme otur sineye çek" diyen adamı umursayacak değilim. Ya da bir kaç hafta önce gelmiş bana "Sen bugüne kadar somut ne yaptın ki, ne çaba gösterdin?" diyen bir çok bilmiş vardı. Sana mı anlatacağım? Ben senin kadar bilmiyorum çünkü...6 aydır mesela bir yere gideceğimi söylüyorum saydım tam 6 ay ve 6 aydır evde sinir krizi geçirip sonra hiç bir şey olmamış gibi kendini resetleyen ama onun dediğini kabul ettiğimi varsayan insanlarla uğraşıyorum. Hakaret ve beddualar eşliğinde. Okursa merakını tatmin etmiş olur o kişi de... Bunları 20 yıldır yapıyor olabilirim bu arada bilgisine sunarım.
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
@createtherules Seni çok iyi anlıyorum..Zaten bu ebeveynler dışarıya canım,gülüm ama kendi çocuklarına gelince hakaret,beddua...Aklımın almadığı durum şu; başkalarına bu kadar güzel davranabilen insanlar sıra kendi çocuklarına gelince bütün pisliklerini,üzüntülerini,öfkelerini,yaşayamadıkları hayatlarının öfkesini çocuklarından çıkarıyorlar.Elalem onların sefalarını sürüyor biz cefalarını çekiyoruz.Başkalarına karşı gösterilen o sabırlar,o anlayışlı haller,halden anlayan ve herkese şifa olan bu insanlar ebeveynik konusunda neden böyleler?Hani bazen bunlar bizim deneyimimiz ve herkes bir şey öğretir derler ya...Benim kendi adıma çıkardığım kimsenin bana sahibimmiş gibi davranamayacağını ve beni üzen kim olursa olsun o kişiyi benim de artık mutlu edemeyeceğimi,herkese ve hatta gerekirse kendime bile sınırlar koyarak yaklaşmam gerektiğini öğrendim.Merhamet ile ''acımak''arasındaki farkı anladım...İkisi çok farklı kavramlar...Acımak başkasını aciz görmek ,acındırmak ise başkasının duygularını kullanmaya çalışmakmış....Eğer biz sınır koymazsak arkadaşlarımız da bize habersiz gelir,saatlerce bizi telefonda esir alır,kimseden isteyemedikleri ,bizim için dezavantaj olacak ama onlar için iyi olacak ''yardımlarımızı'' da bizim duygularımızı suistimal ederek talep etme hakkını kendilerinde görürler.Sevgi,saygı,şefkat,öfke...Bir ilişkide her duygu dengede olmalı....Çok uzattım farkındayım ama kendine ait bir odan varsa evde ailenle birlikteyken her akşam kendi odana geçip kitap okuyorsan kitabına,film izliyorsan filmine orada devam etmen(ayrı bir odan varsa)Onlara artık çok fazla zaman ayıramayacağını belli et ,çok bir araya gelmemeye çalış.Bazen yemeğini bile alıp kendi odana geç ki ,biraz uzaklaşmış olmak da iyi gelir ilişkilere....Bir de bu ebevynler ,kendilerinin psikoloğa gitmesi gerekirken ,sanki psikoloğa gitmek kötüymüş gibi ''Sen git bir doktora görün,kafadan hastasın''derler.Çok da takılma!Psikologlar diyor ki:''Bir ailede psikoloğa gitmesi gereken en son kişi psikoloğa gitmek zorunda kalır''Neden?Hasta insanlar normal psikolojideki insanı delirtip hayatlarına devam eder,aslında psikolojik olarak hiç ihtiyacı olmayan kişiyi eninde sonunda ,kaba tabiriyle ayarlarıyla oynayarak delirtirler...Ömür boyu sussanız eninde sonunda siz de kendinizi tanıyamazsınız.Ben şimdi burada'' şöyle yap böyle yap ''diyorum ama nelerle başettiğini çok iyi de hissediyorum.Ben bazı davranışlarımı karar alarak yapmadan,elimde olmadan öfke patlamaları yaşadım,basit bir sorularına bile ,bu sefer ben haksızlık ederek kıyametler koparan biri haline geldim.Şimdi yine kavgalarımız oluyor ama o kadar uzatamıyor hiç kimse...Herkes sessizleşiyor,çünkü benim de sesim var ve ben de bağırarak bütün apartmana duyurabilirim.Benim tepkilerim kendiliğinden oluştu,isteyerek değil ama çok da iyi oldu...Burada ''normal psikolojideki ailelerde''büyüyen ,bizm gibi durumlara maruz kalmayan üyeler uzaktan gazel okumasın!Biz kim bilir hangi ruh hastalığına sahip ebeveynlerle uğraştık?@createtherules Senin de dediğin gibi belki doktora götürebilseydik hangi hastalığa sahip olduklarını anlardık.Şizofren mi,paranoyak mı,obsesif kompülsif bozukluk ,bipolar ,borderline....Toplum arasında mükemmel davranıp kendi çocuklarına kan kusturan ebeveynlerin mutlaka psikolojilerinde bir bozukluk olduğunu düşünüyorum.Bakın kaç yaşına gelmiş insanlar yıllarca ''intihar tehditleri''ile sizi her şeyden vazgeçirmeye çalışıyorlar kendi istekleri olsun diye...Ama en ufak bir ağrıda ölüm korkusu yaşıyorlar....İntihar eden insanlara bakıldığında genelde hiç bunu dile getirmeyenler intihar ediyor ama bu konulara da karışmak istemiyorum tabii ki...Yani ciddiye alınması gereken tehditler de var ama benim çevremdekilerde değil...Şunu demek istiyorum:Hiç kimse bir başkası yüzünden intihar etmez,o kişi bir gün gelir eften püften bir şey için ya da maddi sorunlar yüzünden ya da başka bir sebepten zaten intihar edecektir...Yani birisi bir gün sizi tehdit ederek böyle bir şeye kalkışacağını söylediğinde kendinizi suçlamayın..Bu tehditlerle çocuklarını yıldıran ya da bu şekilde hayata bir mektup bırakarak canına kıyan ebeveynler ,bu dünyadan göçerken bile çocuklarına suçluluk yaşatmak isteyenlerdir....Yeter ki çocuğu mutlu olmasın!Başka bir dertleri yok!Çocukları pişman olsun diye ölümü bile göze alırlar...Yine çok uç bir örnek verdim ama geçmişte okuduğum bir haber bende iz bıraktı...Onun için paylaştım...Yani binbir çeşit aile var,anne,ağabey,kardeş,abla,baba...Tek birisinin psikolojisi bozuksa bile bütün aileyi etkiliyor,mağdur ediyor o kişi...Kimse kendi ailesine bakıp örnek vermesin,konuşmakla çözülmüyor...Yani sevgiyle yaklaşmak,şefkat ya da konuşmak hiç bir işe yaramıyor.Onları artık eskisi gibi sevemediğinizi ara sıra belli edin ki,onların ölümüyle çok sarsılmayacağınızı da anlasınlar yoksa alim Allah bunların bizi üzmek için ne yapacağı belli olmaz...Ne zamn ki duygusuz,robot gibi ve şirret olursanız biraz daha iyi olur..Bakın düzelir demiyorum ama daha bir yaşanır olur,hepimize kolay gelsin:)
 

createtherules

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Ocak 2022
Mesajlar
669
Tepkime puanı
1,121
@createtherules Seni çok iyi anlıyorum..Zaten bu ebeveynler dışarıya canım,gülüm ama kendi çocuklarına gelince hakaret,beddua...Aklımın almadığı durum şu; başkalarına bu kadar güzel davranabilen insanlar sıra kendi çocuklarına gelince bütün pisliklerini,üzüntülerini,öfkelerini,yaşayamadıkları hayatlarının öfkesini çocuklarından çıkarıyorlar.Elalem onların sefalarını sürüyor biz cefalarını çekiyoruz.Başkalarına karşı gösterilen o sabırlar,o anlayışlı haller,halden anlayan ve herkese şifa olan bu insanlar ebeveynik konusunda neden böyleler?Hani bazen bunlar bizim deneyimimiz ve herkes bir şey öğretir derler ya...Benim kendi adıma çıkardığım kimsenin bana sahibimmiş gibi davranamayacağını ve beni üzen kim olursa olsun o kişiyi benim de artık mutlu edemeyeceğimi,herkese ve hatta gerekirse kendime bile sınırlar koyarak yaklaşmam gerektiğini öğrendim.Merhamet ile ''acımak''arasındaki farkı anladım...İkisi çok farklı kavramlar...Acımak başkasını aciz görmek ,acındırmak ise başkasının duygularını kullanmaya çalışmakmış....Eğer biz sınır koymazsak arkadaşlarımız da bize habersiz gelir,saatlerce bizi telefonda esir alır,kimseden isteyemedikleri ,bizim için dezavantaj olacak ama onlar için iyi olacak ''yardımlarımızı'' da bizim duygularımızı suistimal ederek talep etme hakkını kendilerinde görürler.Sevgi,saygı,şefkat,öfke...Bir ilişkide her duygu dengede olmalı....Çok uzattım farkındayım ama kendine ait bir odan varsa evde ailenle birlikteyken her akşam kendi odana geçip kitap okuyorsan kitabına,film izliyorsan filmine orada devam etmen(ayrı bir odan varsa)Onlara artık çok fazla zaman ayıramayacağını belli et ,çok bir araya gelmemeye çalış.Bazen yemeğini bile alıp kendi odana geç ki ,biraz uzaklaşmış olmak da iyi gelir ilişkilere....Bir de bu ebevynler ,kendilerinin psikoloğa gitmesi gerekirken ,sanki psikoloğa gitmek kötüymüş gibi ''Sen git bir doktora görün,kafadan hastasın''derler.Çok da takılma!Psikologlar diyor ki:''Bir ailede psikoloğa gitmesi gereken en son kişi psikoloğa gitmek zorunda kalır''Neden?Hasta insanlar normal psikolojideki insanı delirtip hayatlarına devam eder,aslında psikolojik olarak hiç ihtiyacı olmayan kişiyi eninde sonunda ,kaba tabiriyle ayarlarıyla oynayarak delirtirler...Ömür boyu sussanız eninde sonunda siz de kendinizi tanıyamazsınız.Ben şimdi burada'' şöyle yap böyle yap ''diyorum ama nelerle başettiğini çok iyi de hissediyorum.Ben bazı davranışlarımı karar alarak yapmadan,elimde olmadan öfke patlamaları yaşadım,basit bir sorularına bile ,bu sefer ben haksızlık ederek kıyametler koparan biri haline geldim.Şimdi yine kavgalarımız oluyor ama o kadar uzatamıyor hiç kimse...Herkes sessizleşiyor,çünkü benim de sesim var ve ben de bağırarak bütün apartmana duyurabilirim.Benim tepkilerim kendiliğinden oluştu,isteyerek değil ama çok da iyi oldu...Burada ''normal psikolojideki ailelerde''büyüyen ,bizm gibi durumlara maruz kalmayan üyeler uzaktan gazel okumasın!Biz kim bilir hangi ruh hastalığına sahip ebeveynlerle uğraştık?@createtherules Senin de dediğin gibi belki doktora götürebilseydik hangi hastalığa sahip olduklarını anlardık.Şizofren mi,paranoyak mı,obsesif kompülsif bozukluk ,bipolar ,borderline....Toplum arasında mükemmel davranıp kendi çocuklarına kan kusturan ebeveynlerin mutlaka psikolojilerinde bir bozukluk olduğunu düşünüyorum.Bakın kaç yaşına gelmiş insanlar yıllarca ''intihar tehditleri''ile sizi her şeyden vazgeçirmeye çalışıyorlar kendi istekleri olsun diye...Ama en ufak bir ağrıda ölüm korkusu yaşıyorlar....İntihar eden insanlara bakıldığında genelde hiç bunu dile getirmeyenler intihar ediyor ama bu konulara da karışmak istemiyorum tabii ki...Yani ciddiye alınması gereken tehditler de var ama benim çevremdekilerde değil...Şunu demek istiyorum:Hiç kimse bir başkası yüzünden intihar etmez,o kişi bir gün gelir eften püften bir şey için ya da maddi sorunlar yüzünden ya da başka bir sebepten zaten intihar edecektir...Yani birisi bir gün sizi tehdit ederek böyle bir şeye kalkışacağını söylediğinde kendinizi suçlamayın..Bu tehditlerle çocuklarını yıldıran ya da bu şekilde hayata bir mektup bırakarak canına kıyan ebeveynler ,bu dünyadan göçerken bile çocuklarına suçluluk yaşatmak isteyenlerdir....Yeter ki çocuğu mutlu olmasın!Başka bir dertleri yok!Çocukları pişman olsun diye ölümü bile göze alırlar...Yine çok uç bir örnek verdim ama geçmişte okuduğum bir haber bende iz bıraktı...Onun için paylaştım...Yani binbir çeşit aile var,anne,ağabey,kardeş,abla,baba...Tek birisinin psikolojisi bozuksa bile bütün aileyi etkiliyor,mağdur ediyor o kişi...Kimse kendi ailesine bakıp örnek vermesin,konuşmakla çözülmüyor...Yani sevgiyle yaklaşmak,şefkat ya da konuşmak hiç bir işe yaramıyor.Onları artık eskisi gibi sevemediğinizi ara sıra belli edin ki,onların ölümüyle çok sarsılmayacağınızı da anlasınlar yoksa alim Allah bunların bizi üzmek için ne yapacağı belli olmaz...Ne zamn ki duygusuz,robot gibi ve şirret olursanız biraz daha iyi olur..Bakın düzelir demiyorum ama daha bir yaşanır olur,hepimize kolay gelsin:)
Beni doktora götürmeye çalışma kısmı bile çok doğru :D Geçenlerde çok iyi bildiğim bir konuda beni manipüle etmek için başka türlü söylediğimi inatlaşmaya çalıştı böyle şeyler olduğunda sonunda bir de aklı sıra sinir bozucu olmak için sakin sakin "Seni artık bir doktora götüreceğim. Büyük bir bunalımın var. " dedi sonra kendi yaptığı şeylere bana ben yapıyormuşum gibi saymaya başladı. Herkesten nefret etmek, narsistlik. İnsanlara hakaret. Şaka gibi dışarıdan izlense izleyenler aklını kaçırır :D Zaten her gün tekrar tekrar "Bana yaşattıklarını inşallah çek birisi sana çektirsin" diyor ben de OK diyorum.Bir insana bir şey esiyor gibi anlık bu kadar kötücül olabilmesi nasıl mümkün olabilir ya...Daha önce de söyledim. "Sen dedin diye kimseye bir şey olmadı bugüne kadar. Demek ki haksızsın." O zaman iyice çıldırıyor beddualarının dozunu arttıyor sanki daha iğrenç beddua ederse daha güçlü tutacak :D
 

Absoluta Virtute

Kayıtlı Üye
Katılım
29 Eyl 2020
Mesajlar
3,157
Tepkime puanı
7,445
Dale Carnegie yöntemi de çok güzel. Size söyleyecekleri sözlerin hepsini kendiniz söyleyin. Genelde aynı şeyler sayikliyorlar çünkü. Finalde -bana nasıl katlanabiliyorsunuz? diye sorun. Ve olacakları izleyin.
Ben bu yöntemi tam beceremiyorum. Alaycı bir tavırla konuşuyorum çünkü. Kendini suçlu hissediyormussun gibi konuşmak gerekiyor. Yine de işe yarıyor. Utandırmaya başarıyorum.
 

cathrine

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Eki 2012
Mesajlar
1,037
Tepkime puanı
1,448
Beni doktora götürmeye çalışma kısmı bile çok doğru :D Geçenlerde çok iyi bildiğim bir konuda beni manipüle etmek için başka türlü söylediğimi inatlaşmaya çalıştı böyle şeyler olduğunda sonunda bir de aklı sıra sinir bozucu olmak için sakin sakin "Seni artık bir doktora götüreceğim. Büyük bir bunalımın var. " dedi sonra kendi yaptığı şeylere bana ben yapıyormuşum gibi saymaya başladı. Herkesten nefret etmek, narsistlik. İnsanlara hakaret. Şaka gibi dışarıdan izlense izleyenler aklını kaçırır :D Zaten her gün tekrar tekrar "Bana yaşattıklarını inşallah çek birisi sana çektirsin" diyor ben de OK diyorum.Bir insana bir şey esiyor gibi anlık bu kadar kötücül olabilmesi nasıl mümkün olabilir ya...Daha önce de söyledim. "Sen dedin diye kimseye bir şey olmadı bugüne kadar. Demek ki haksızsın." O zaman iyice çıldırıyor beddualarının dozunu arttıyor sanki daha iğrenç beddua ederse daha güçlü tutacak :D
Resmen gülüyorum,trajikkomik😂Bazı ebeveynler aynı fabrikadan çıkmış gibi...Bir tavisye daha,bu durum benim mizaha olan ilgimi arttırdı,her gün mutlaka komik bir kaç video ya da dizi,film izliyorum.Stand-up,komedi dizisi ya da güldüren videolar ,hiç fark etmez...Kara mizah da olabilir.Bu türde dergiler ,kitaplar da okyabilirsin..Ben ruh durumumu bu şekilde korumaya çalıştım ya da bakın burada şu anda sizlerle paylaşınca da rahatladım...İşte bu yüzden eğer senin de paylaşöak isteyip de paylaşamadığın dertlerin varsa burada bizlere anlatarak ya da bir yere yazıp,sonrasında atarak rahatlayabilirsin....Yaz,çiz,oku,dinle,hayattaki ilgi alanlarını arttır!Ancak bu şekilde daha az düşünüyorsun...Bir de burada ,bir konu hakkında bir derdimizi paylaştığımızda bizimle dalga geçmeye çalışanlar ya da ''bunu düşünemedin mi''diye soranlar,yargılayanlara da bir hatırlatmada bulunmak istiyorum...Benim hayatımdaki her alanda bazı sorunlar oluyor,sizin hayatınızda da başka sorunlar vardır ama kimsenin sorunu kimseden daha önemli ya da önemsiz değil....
Bu siteye kadar bizi getiren bir durum olduysa diğerlerini de buraya hiç bir sorunları olmasa bile ''hayattaki arayışları''buraya getirmiştir..Birisi bir konu açtığında daha geniş açıdan bakmaya çalışalım...Sorunu olmayan insan var mı?Herkesin kendine göre dertleri var ve elimiz kolumuz bağlı duracağımıza en azından burada paylaşıp ,ara sıra tavsiye alırız ve belki bir aydınlanma olur.Başka bir yol olduğunu da görürüz.Sizi bilmem ama benim ikili ilişkilerimde de ,ailemde ,akrablarımda da ,iş hayatımda da,her alanda az çok sorunlarım var....Gerçekçi çözümler aramakla birlikte burada yazıp diğer arkadaşlarımın yaşadıklarından örnekler vermesi sorunlarımı her zaman çözmese bile destek oluyor.Hepimiz birbirimizin hayatında bir fark yaratacak şekilde birbirimizn ruhuna dokunsak kim bilir manevi anlamda ne açılımlar yaşayacağız,hayatımız daha anlamlı hale gelecek..Çünkü hayatta birinin ruhuna iyi bir etki yapmak kadar insanı mutlu eden başka bir duygu yoktur.Bazı hikayeler vardır ,hani öğretmen bir öğrenciyi çok sever ve öğrenci de meslek sahibi olduğunda bunu öğretmeninin sözlerine bağlar...Şimdi öğretmenin bir sözüyle büyük başarılar elde etmiş öğrenciyi ve yıllar sonra öğretmeninin bu öğrenciyle karşılaşıp öğrencisinden ,onun sayesinde bir yerlere geldiğini duyması ne büyük bir sevinç olurdu!Bu duyguyu hiçbir şeyle değişmezsiniz..Bir yere milyonlarca bağış yapmaktan bir farkı yok!''İnsan insanın acısını alır''derler(Alıntı)Bizi hafifleten ,birlikte ağlayıp güldüğümüz dostlarımızı çoğaltırsak derdimiz olsa bile en azından derdimizi okşamayı da öğreniriz.Diyeceğim,kimse kimsenin derdini,sorununu,problemini...vb. küçümsemesin.Birisi sevgilisi yok diye ağlar,birisi de sevgilisiyle tartıştığı için,kimisi çocuğu hasta olduğu diye üzülür kimi de yıllarca tedavi gördüğü halde çocuğu olmadığı için kahrolur...Kimi her gün çalışmaktan şikayet eder kimi de işsizlikten bıkmıştır...Herkesin sorunun şekli değişik ama acı aynı...Herkesi daha anlayışlı olmaya davet ediyorum,burada muhabbet edip ,sorularla cevaplarla sohbet ettiğim herkesi de ayrı ayrı seviyor ve selamlıyorum,iyi ki varsınız:love:
 

isabinmeryem

Kayıtlı Üye
Katılım
12 Nis 2022
Mesajlar
1
Tepkime puanı
0
Ailemle ilgili çok sıkıntı yaşıyorum ve artık nasıl çözeceğimi bilemedim. Abim de dahil bu sıkıntıları çok yaşadı babamla çok büyük kavgaları vs oldu. Babam her şeyime çok karışıyor ve bunu tipik bir ergen sorunu gibi görüp aşağıya onlarla konuş vb. dışındaki çözümlerinizi yazmanızı istiyorum. Çünkü konuşmak gerekirse karşı çıkmak bunlar artık çözüm olmuyor. Manipüle etmek, manifest yapmak vs gerçekten bunlarla çözemedim. Derslerim konusuna da aşırı takıntılılar. Annem ve babam ikisi de emekli olduğu için artık evde bile rahat değilim. Ben de artık bu konuyla ilgili büyü ile bir çözümü olur mu diye sormak istedim. Beni rahat bıraksınlar başka bir şey istemiyorum abimi de çok darladılar ve o da artık onlara bir şey olsa bile ben bakmam moduna geldi. Bu konuyla ilgili büyüyle yapabileceğimiz ya da ne bileyim en azından 26’sında beni göndermek istedikleri kursa gitmememi fikirlerini değiştirmelerini sağlayacak kısa süreli bir çözüm bile çok iyi olur. Bildiğiniz iyi havasçılar filan varsa çok sevinirim. Şimdiden teşekkür ederim.
Okul çağında derslerine odaklanmıyorsan sıkıntı çıkarması normal,
Benim gibi çalışma çağındaysan çalışıyorsan iyisin çalışmıyorsan kötüsün,
Ekonomik özgürlüğünü eline al veya derslerine odaklan ya da onlara öyle olduğunu hissettir.
Onlarla yaşadığın müddetçe onların düzenine uyum sağlamak zorundasın.
Bugün böyle,okul yılların bitip,çalışma yılların gelince onuda yapmazsan sıkıntın katlanarak devam eder.
Ya oku Ya şimdilik öyle olduğunu hissettir,bundan zevk al Ya da ekonomik özgürlük ve evlilik derim ben.
Sela
 

abc123

Kayıtlı Üye
Katılım
25 Nis 2019
Mesajlar
129
Tepkime puanı
141
Yorumlarımın hep yanlıs anlasıldığını görüyorum ya da ben anlatamadım kendimi kusura bakmayın. Zaten hemen de yazamıyorum o yüzden daha fazla uzatmanın anlamı yok.

Tek anlamadığım çoğu yorumcunun sevgiden sefkatten dem vurup ana babasıyla yasadıgı psikolojik gerilimleri huysuz anasınıfı öğrencisi gibi "keske ölseler" noktasına getirebilmesine şaşıyorum.
 

abc123

Kayıtlı Üye
Katılım
25 Nis 2019
Mesajlar
129
Tepkime puanı
141
Bu işe ailen için katlanmanın sebebi sana karşı iyi olmaları kötü olsalardı katlanmazdın kendimizi kandırmayalım lütfen.İnsan olumsuz olaylardan,negatif enerjiden etkileniyor ve buna burda çözüm araması yanlış bir şey değil.Tabiki aileye büyü yapılmaz forumdakilerde bunu güzel bir şekilde dile getirmişler ama söylediğiniz “hayatı terk edin”önerisi tamamen bir gencin söyleyebileceği bir cümle oysaki siz cümlelerinizde olgun olduğunuzu iddia etmiştiniz.Bazı arkadaşlarımızın ailesi sizinkiler kadar iyi olmaması buna katlanabilecekleri anlamına gelmez.
Dünya da çok az çocuğun yaşayacağı bir çocukluk travmam var ailemle ilgili. Hiç bir şey güllik gülistanlık olmadı şimdi de değil. Bu travmanın sonuclarını hayatım boyunca yasayacağım. Hatta bütün hayatımın gidisatını etkiledi. Lütfen kesin hükümler verme. Ne demek istediğimi anlatamadım size kusura bakmayın
 
Üst