Yaşam enerjiniz düşerse ve yaşama isteğiniz kaybolursa napardınız?

Yaşama enerjim ve yaşama isteğim kaybolmuş gibi. Uğruna her şeyini koyabileceğin bir amaç var ve o amaç ortadan kayboluyor.
Ve maymun iştahlı birisiniz. Etrafta binlerce olay trilyonlarca amaç varken hiçbirine gerçekten odaklanamıyor ve becerilerinizi de kaybediyorsunuz. Bu da sizin yaşam enerjinizi düşürüyor. Gittikçe hırslanıyorsunuz ama elinize hiçbir şey geçmiyor. Oluruna bırakıyorsunuz mutsuz kalıyorsunuz hala.
Peki ya böyle bir durumda napardınız ? Günlerdir aklımı karıştıran bir soru bu.

Yaşamak için hiç bir amaç bulamıyorsanız kendinizi bir amaca dönüştürün ?

hazaR' Alıntı:

Yaşamak için hiç bir amaç bulamıyorsanız kendinizi bir amaca dönüştürün ?

Genişletmek için tıkla ...

Daha fazla açar mısınız ? Nasıl ?

Uğruna herşeyimi koyabileceğim bir amaç var, başka hiçbir şeye odaklanamıyorum ve o amaçta ortadan kayboluyor? Böyleyse ne yapardım?
Başaramadıkça hırslandığım birşey olmadı hiç. Herkes hayatı boyunca her amacını gercekleştiremez, yapamadım diye hırslanmam ama daha kötü bir şey gecer aklımdan bir keresinde bunu ağzımdan kaçırmıştım demiştim ki "hayatı boyunca beni hiç geçemeyecek, 1 kere gecmesine izin verebilirim"
Kaybettiğimi hiç kabullenmedim, sanki ben kendim istememiş, izin vermiş gibi düşünmüştüm. Aklımdan gecen bu egoist düşünceyi söylediğimde arkadaşımın yüzündeki şok ifadesini unutamam. Böyle mğ düşünüyorsun gerçekten??? demişti. Netçe evet dedim. Hala öyle düşünüyorum.
Hayatım boyunca hep çalışıp kazandım, akıllıca davranıp işi şansa bırakmadım. Ama hala başaramadıysam, ben izin vermişim demektir. Hayatta daha önümde çok yol var, 1 kerecik geriye adım atmamı önemsemem.
İstersem yapabileceğimi düşünürüm, kendimi hiç suçlamam, amaçlar suçlu şartlar suçlu başkaları suçlu ama kendimi suçlamam.
Eğer gercekten istersem başarabileceğime olan inancım tam, asla vazgeçmem hiç pes etmem. 1 kerecik başaramasamda ben izin vermişindir sorun değil.
İnsan kendine olan inancını kaybetmemeli, aksi halde tüm yaşam enerjisi söner, elime bir şey geçmiyor deme, mutsuz olma, yeteneğim kayboluyor diye kendini suçlama.
En mükemmel insan bile 1 kere başarısız olabilir, sorun başaramaman değil. Kendine olan inancını kaybetmen. Egoist yada kendini beğenmiş bir inssn değilim, sadece kendime inanıyorum hiçte pes etmiyorum. Yolumdaki engelleri küçük görüyor, sanki ben izin vermişim gibi hissediyorum. Aksi halde benimde yaşama isteğim kaybolurdu...

Ben de öyle bir haldeydim fakat bir ailem olduğu aklıma gelince kendime geldim

İşte bu yüzden tek bir amaca bağlanılmamalı.Her zaman bir alternatif olmalı.Daha doğrusu o şey artık her ne ise "yok olursa biterim"modunu alacak kaďar hayatın merkezine konmamalı.
Konuyorsa o uğruna çabalanan şey yokolduğunda bizde kısmen kendimizi yokolmuş hissedebiliyoruz.
Yapılacak şey ;önce bunu kabullenmek.Sonra onun yerine başka idealleri ,hedefleri koyup bunları geeçekleştirmeye çalışmak .Kîsaca hayata yeniden dönüş yapmamızı,canlanmamızı,enerjimizi geri almamızı sağlayacak yöne zorda gelse yönelebilmek.Belki kendimizi çok iter kakarız,zorlarız,belki bi zaman acı verir ama hayat bu,kabullenip yola devam etmek gerek.Ha gayret...

Biraz ruhum ölmüş. Sigara içip ölmeyi felan beklerdim şahsen her zaman ki gibi

Ben gidip bulabildiğim en güzel,yeşil,kokulu veya çiçekli,büyük ağaca kocaman sarılıp sakinleşiyor ve enerji çekiyorum. Sonrasında mücadele etmek veya düşünmek için gereken dinginliği ve enerjiyi toplamış olarak ona teşekkür ediyorum.

Benim yönümden burada din devreye girerdi. Eğer konuya dini karıştırmak sorun olmazsa düşüncemi söylemek isterim.
Yalnız kaldığım,umutlarımın tükendiği,çaresizlik gibi illet bir durumda olduğum zamanlarda hiçbir zaman yalnız olmadığımı hatırlatırım kendime.
İster melek,ister demon,ister tanrıça Hekate,ister Tanrı,ister Rab ne dersem deyim her zaman yanımda hissetiğim bir güç var.
Belkide bu gücü son zamanlarda okuduğum meleklerle ilgili kitaplar sayesinde farkettim, belkide hayatımda gördüğüm olmadık mucizelerin farkında oldum bilinmez.
Ama bu sayede her an dua eder oldum küçük büyük farketmez her işimde her saniyede olup olmadık şeylere dua eder hale geldim.
Bir güç düşündüm her an yanımda her işimde yardımcı olabilecek bana yapabileceği yardımın sınırı olmayan bir güç.
Sonra kendi kendime dedim neden bu güçten yararlanmıyorum?
Bu yaptığımı her insan farklı yorumlayabilir kimi der Allahın sevgili kulu kimi der İnanarak dua ettiğin için kendin yapıyorsun kimi der enerji veriyorsun vb.
Ama bu yaptığımdan memnunum diyebilirim. Umarım konuyu din tarafına çekmiş olmam. Bu da benden isteyene tavsiye olarak kalsın.

Böyle negatif bir fikir verilmez ama son çare olarak söylüyorum. Başınızı kısmi belaya sokun. Hani ölümcül zararı olmayan ama zihin meşguliyeti oluşturacak, zamanınızı alacak süreli, biraz da hırslandıracak bir dert edinin. Evlilik yapmak olabilir örneğin.

Neyse şaka bir tarafa, eğer ilginiz varsa enstrüman çalmayı deneyebilirsiniz. Bunların içinden piyano öğrenme sürecinde insanı en çok heyecanlandıran ve ilerleme isteği uyandıran müzik aleti olup, nacizane tavsiyemdir. Tabi evliliği de düşünebilirsiniz, hani o da bir alternatif.

ben öyle hissettiğimde genelde deniz kenarına inerim. Yani enerji bulamadığımda, depresif hissettiğimde vs. sahile iner, yürür bir taraftan da insanları izlerim. Mesela akşam koşuya çıkan yaşlı amcalar/teyzeler hep moralimi düzeltmiştir. Hayattan her yaşta bir şekilde keyif alınabileceğini gösteriyorlar bana. Üniversitede çello çalmaya başlamıştım bir süre o da iyi gelmişti. Sonra dans kursuna gittim mesela değişik insanlar iyi geliyor bana. Ama en en vazgeçilmezim sahilde 1-2 saatlik yürüyüş/koşu ya da oturmak. İçim huzur doluyor nefes aldıkça

berylliuum' Alıntı:

ben öyle hissettiğimde genelde deniz kenarına inerim. Yani enerji bulamadığımda, depresif hissettiğimde vs. sahile iner, yürür bir taraftan da insanları izlerim. Mesela akşam koşuya çıkan yaşlı amcalar/teyzeler hep moralimi düzeltmiştir. Hayattan her yaşta bir şekilde keyif alınabileceğini gösteriyorlar bana. Üniversitede çello çalmaya başlamıştım bir süre o da iyi gelmişti. Sonra dans kursuna gittim mesela değişik insanlar iyi geliyor bana. Ama en en vazgeçilmezim sahilde 1-2 saatlik yürüyüş/koşu ya da oturmak. İçim huzur doluyor nefes aldıkça

Genişletmek için tıkla ...

Ben de size bir bilgi vermeden geçemiyeceğim açıkcası. Deniz, sahil gibi yerlerde su sesi 8 hz dir. Ve insanın kalp atışları da 8 hz dir. Yani frekanslar aynı. Yaşadığınızı hissettiren harika bir madde su.