Günaydın..
Sizlere bir konuda danışmak ve aydınlanmak istiyorum. Çünkü gerçek hayatta bunu yapamayacak kadar çaresiz kaldım.
Eşimle 7 yıldır birlikteyiz..
Çok zor şartlar altında evliligimiz gerçekleşti..
Eşim çok kalabalık, çok kardesli bir evin en küçüğü..
Yıllarca anne ve babasına bakma görevi bundan mütevellit hep eşime düşmüştü..
Annesi rahatsız..
Eşimin ailesi, hem anne ve babalarına bakma yükümlülüğü esit hale gelecek rahatlari kaçacak hemde ben Sünni olduğum için beni istemediler...
Tabi eğitim farkı, kültürel çevre de eklenince işin içinden çıkılmaz bir hal aldı.
Eşimin ailesinden kimsenin evine ne davet edildik ne de gittik..
Çok şeyler oldu Özet geçiyorum.
Annem ve babam herseyi sineye çekti.
Oğlum dedi.. Babam bize bir ev hediye etti..
Ben düğün istemedim.
Taki istemedim.
Bütçemiz el verdiğince eşyalarımızi alıp sade bir nikahla evlendik.
Ama eşim bu süre zarfında hep gel gitler yaşıyor.
Değişiyor, düzeliyor.
Neyse, evlendik.
Hamile kaldım. Eşimjn pandemi sürecinde işi bozuldu 6 ay Annemler bize faturalarjmizdan özel ihtiyaçlarimiza, bebeğimizin mamasi bezi, evimizin temizliği (ben çok zor bir doğum yaşadım) yemeği herseyi üstlendi ler..
Eşim bir teşekkür etmek yerine yine ailesinin tarafını seçti ama onlar hiç aramadı lar bile.
Yine halledildi geldi yine herkes affetti..
Resmen lohusaligimi berbat etti.
Şimdi ise dün akşam hep beraber yemek yerken, bana herkesin içinde hiç yoktan yere öyle bir bağırdı ki..
Bu hareketi son zamanlarda çok tekrarlar oldu.
Ben sofrayı terk ettim.
Annem de artık yeter, sürekli kızıma ve bana bağırıyorsun haddini asiyorsun terbiyesiz dedi.
Gerildiler ve eşim eve gitti.
Bana 2 saat sonra mesaj attı çocuğu al gel.
Yanitlamadim.
Gerçek yüzün buymuş yarın çocuğumu gelip Alicam yazmış.
Onu da yanitlamadim.
Herseye rağmen her ne olur ise hep evime giderdim ama dün akşam çok kırıldım sürekli bana ve anneme bağırıyor. Olmadık laflar ediyor.
Anlatıyorum 2 gün duzeliyor sonra yine aynı..
Sizce nasıl davranmaliyim?
Küçücük bebeğimle böyle bir şey yaşamak o kadar üzdü ki beni.. Aklımj kullanamıyorum..
Teşekkür ederim şimdiden herkese..
Sizlere bir konuda danışmak ve aydınlanmak istiyorum. Çünkü gerçek hayatta bunu yapamayacak kadar çaresiz kaldım.
Eşimle 7 yıldır birlikteyiz..
Çok zor şartlar altında evliligimiz gerçekleşti..
Eşim çok kalabalık, çok kardesli bir evin en küçüğü..
Yıllarca anne ve babasına bakma görevi bundan mütevellit hep eşime düşmüştü..
Annesi rahatsız..
Eşimin ailesi, hem anne ve babalarına bakma yükümlülüğü esit hale gelecek rahatlari kaçacak hemde ben Sünni olduğum için beni istemediler...
Tabi eğitim farkı, kültürel çevre de eklenince işin içinden çıkılmaz bir hal aldı.
Eşimin ailesinden kimsenin evine ne davet edildik ne de gittik..
Çok şeyler oldu Özet geçiyorum.
Annem ve babam herseyi sineye çekti.
Oğlum dedi.. Babam bize bir ev hediye etti..
Ben düğün istemedim.
Taki istemedim.
Bütçemiz el verdiğince eşyalarımızi alıp sade bir nikahla evlendik.
Ama eşim bu süre zarfında hep gel gitler yaşıyor.
Değişiyor, düzeliyor.
Neyse, evlendik.
Hamile kaldım. Eşimjn pandemi sürecinde işi bozuldu 6 ay Annemler bize faturalarjmizdan özel ihtiyaçlarimiza, bebeğimizin mamasi bezi, evimizin temizliği (ben çok zor bir doğum yaşadım) yemeği herseyi üstlendi ler..
Eşim bir teşekkür etmek yerine yine ailesinin tarafını seçti ama onlar hiç aramadı lar bile.
Yine halledildi geldi yine herkes affetti..
Resmen lohusaligimi berbat etti.
Şimdi ise dün akşam hep beraber yemek yerken, bana herkesin içinde hiç yoktan yere öyle bir bağırdı ki..
Bu hareketi son zamanlarda çok tekrarlar oldu.
Ben sofrayı terk ettim.
Annem de artık yeter, sürekli kızıma ve bana bağırıyorsun haddini asiyorsun terbiyesiz dedi.
Gerildiler ve eşim eve gitti.
Bana 2 saat sonra mesaj attı çocuğu al gel.
Yanitlamadim.
Gerçek yüzün buymuş yarın çocuğumu gelip Alicam yazmış.
Onu da yanitlamadim.
Herseye rağmen her ne olur ise hep evime giderdim ama dün akşam çok kırıldım sürekli bana ve anneme bağırıyor. Olmadık laflar ediyor.
Anlatıyorum 2 gün duzeliyor sonra yine aynı..
Sizce nasıl davranmaliyim?
Küçücük bebeğimle böyle bir şey yaşamak o kadar üzdü ki beni.. Aklımj kullanamıyorum..
Teşekkür ederim şimdiden herkese..