Merhaba.. öncelikle herkese iyi geceler diliyorum. Arkadaşlar ilk defa bir forum sitesine üye oluyorum ve ilk defa yazıyorum. 2013 şubat ayında genç liseli delikanlı zamanlarında bir kız gördüm okul çıkışı. Yüzü sivilce doluydu. Arkadaşlarla güldük falan. Sonra ben hafif mağrur bir tavırla mayın tarlası gibi abi diye goygoy yaptım. Ertesi gün bidaha gördüm aynı yerde. Sonra bidaha. Bidaha,bidaha ,bidaha. Ve her gün ilginç bir şekilde güzelleşiyordu. Sonra bir arkadaşım onunla aramı yapabileceğini söyledi. Mesaj attım sohbet muhabbet. Cıkmaya başladık. Sonra evde toplu partiler alkol ortamları derken biz baya yakınlaştık. Hani şöyle söyleyim iki insan her konuda birbirine ne kadar yakinlasabiliyorsa okadar yakın olduk. (Açık konuşmak yasak galiba) her neyse bir yıl geçti böyle. Adını koluma dövme olarak yazdırdım falan bayağı tutkulu giderken herşey babasının tayini çıktı ve oturduğum şehre 3 4 saat uzaklıkta bir yere taşındılar. Sonra benimle ilgilenmedi. Doğru dürüst mesaj bile atmiyordu. Oysa babasını bile karşıma alıp ben kızını seviyorum demiştim. Perişan oldum tam anlamı ile. Sonra o istedigiyle takıldı. Sevdi öptü gezdi milletin arabasına bindi. O bunları yaparken ben onu evde oturuyor beni düşünüyor sanıyordum. Bunları sonra öğrendim. Biz birlikteyken yapmış bunları. Tabii öğrendiğim zaman zaten o çoktan ayrılmıştı benden. Günlerce aradım ağladım yinede başkaları ile olmaya devam etti. Canı istedikce benim oturduğum şehre geliyor. Görüşmek istiyor. Görüşüyoruz yeminler ediyor herşey güzel olacak diye. Ama aradan 4 5 gün geçiyor o yine kendi şehrine gidiyor ve ayrılmak istediğini söylüyor. Ve bu gerçekten sayamayacagım kadar çok oldu 50 belki 60 defa. İki yıldır böyle oluyor. Ben onu çok seviyorum. Zaten böyle bi insanı neden defalarca affedebilirim ki.. ne tamamen çıkıyor hayatımdan nede içeri giriyor. Ne beni bana bırakıyor, nede bana sahip oluyor.. sadece geliyor sözler veriyor ve gidiyor. İki ay kadar oldu aramadı mesaj atmadı. Arayacak mesaj atacak diye de korkuyorum. Bir yandan da ben hiç onunla olmamışım gibi beni unutacak diye.. nefret edemiyorum. Aklımdan atamiyorum. Kurtulmak için kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Artık başka yol bulamıyorum. Lütfen yardımcı olun bu nasıl bir çıkmaz,nasıl bir düğüm, nasıl bi ateş..