Şükür Edelim

Şimdi şükrediyorum. Yaşadığım her şey için.
Özellikle de başlangıçta kötü sandığım her şey için. Gözyaşlarım, korkularım için.
Onların benim tarafımdan yaratıldığını kabul ediyorum.
Onları kucaklıyorum.
Onlar benim gelişmem ve kendimi fark etmem için kullandığım araçlardı.
Yanlışlarımı ve doğrularımı kucaklıyorum.
Yaptıklarımı ve yapmadıklarımı...
Onlardan gerekli dersi çıkardım.
Şimdi ancak beni gerçekten iyi hissettirecek duygu ve düşünceleri seçiyorum.
Bütün yaşadıklarım arasından deneyimin özünü ve anlamını alıyor, bilgeliğini alıyor ve ağırlıklarını bırakıyorum..
Yaşadığım her anı kutsuyorum. Bunlar için kendimi kutluyorum.
O, beni her zaman en iyi yerde barındırdı ve en iyi şekilde korudu.
Şimdi ben özümdeki o olağanüstü parlaklığı fark ediyorum.
Gücümü fark ediyorum ve kullanıyorum.
Onlar sayesinde; geçmişte yaptığım yanlışlıklar ve deneyimler sayesinde bu anlayışa erdim.
Tanrıya teşekkür ediyorum bana bu imkânı verdiği için.
Seçtiğim özgürce ve seçimlerin sonuçlarını yaşadım kahramanca.
İnsan olmanın onurunu yaşadım.
Hayatı yalnız başıma, doğru ve yanlışın açık ve net olarak orada olmadığı bir yerde denedim.
Düşe kalka öğrendim. Ağlaya güle.
Kâh korktum yerimde çakılı kaldım, kâh birilerinden medet umdum, kâh başkalarının dümen suyunda yaşadım.
Olsun! Onlar benim hayatımdı...
Bütün bunları denemeye hakkım vardı ben de denedim..
Hiçbir bahanenin ve mazeretin arkasına saklanmadan ortaya çıkıp sorumluluğumu kabul ediyorum.
Kimseyi kınamıyor, suçlamıyorum ve kızmıyorum.
Kucaklıyorum bütün deneyimlerimi..
"Keşke"demiyorum"ama!" demiyorum.
Sadece "EVET !" diyorum.