İlk yakalandığımda yıl 2002 idi.İlk kriz bir anda elm kolum tutmadı bir sinir boşalması sanırım.İstemdışı ağlamaya başlamıştım.Tarifsiz bir duygu bu sanki o an nefes alamıyacaksınız ve öleceksiniz gibi.Sonra dr.a gittim.Bir şurup bir kriz anı için hap verdi.O dönem çok sıkı calışıyordum üstelilk.Sabah altı aksam 7-8.Sanırım genç olduğum için o dönemi işimi bırakmadan atlatabildim şuan olsa yapamazdım .İŞ yerinde kriz geliyordu günde en az ik kez.Bir köşeye çekilp geçmesini bekliyordum.Tabi yaşayan bilir o anı.Defalarca kendimi acil servise attım .Sakinleştiriciden başka bir şey verilmiyor tabi.Sırf içim rahat etsin diye defalarca ekg vs.İlaçları ilk aldığımda propestüklerini okuduğumda şoka girdim tabi intihar eğilimi beni çok rahatsız etti.O an o şurubu çöpe attım direk.Kriz anı için verilen malum hapıda çok zor durumda kaldığımda acile gitmemek için içeceğim dedim.Onuda çok nadir alıyordum iş yerinde almam zaten mümkün değil çünki onu içnce uyutuyor.Yani tıp beni iyileştirmedi.Ben üzerine çok gittim.Tabiri caizse o bana ben ona.Krizler bir anda başlar ve 10 dk da max. üst sınıra ulaşır.Kimse ölmez yada çok kötü olmaz.Sadece o an.O 10 dk yı atlatırsanız gerisi kolay.İmkanınız varsa kendinizi hemen dışları atın.Yürüyün yavaş yavaş.Nabız yükseliyor genelde bu yüzden çok zorlamayın kendinizi 180 nabıza çıktığımı bilirim.2-3 yıl kadar bu şekide yaşadım.Kriz geldiğinde genelde hastalar sıkılır kimseye o an demez anlatmak istemez çünki anlaşılmayacağını düşünür.Bence söyleyin o an rahatlayın.O an sizi neyin rahatlattığını keşfedin ki onu yapın.
Durum tamamen duygusal yanı fiziksel birşey yok.Beynın yanlış alarm vermesi zaten kriz anı.Yani birşeyden korkuyor yada hastalanıcak ölücek nefes alamıyacak gibi beyin bedene o komutu veriyor.Yanlıs alarm
Panik atak hastaları genelde dışarda düşüp bayılıcak zanneder ki bayılanlar çok az.Tam geçti diye düşürsünüz aradan bir iki yıl bile geçebilir tekrar nüksedebiliyor.Aman korkmayın
Yine o .
Malesef hastaların çoğu iyileşse bile bir yada bir kaç fobi mhakkak kalıyor üzerlerinde.Ben örneğin kalabalık yerlerde uzun süre duramam.Uçağa artık binemiyorum.Yüksek virajlı yollardan gidemiyorum
Arada yoklar ufak ufak ama ben onunla nasıl başa çıkacağımı biliyorum artık dolayısıyla panik yapmıyorum.Rahatlatıcak bir şeyler içiyorum mesela..Beyni kontrol etmek genelde zordur.Ama bu yine hastanın elinde.Yanlıs verilen komutları siz yanlış diye verdiğinizde sakin olduğunuzda zamanla şiddetide hafifliyor.Sakın ha o kriz anı için aldığınız hapları 6 aydan fazla kullanmayın.Ne olursa olsun.Çünki sonrasında o hapların bağımlısı oluyorsunuz ve uyuşturucuya bağımlı olmak kadar kötü.Ki bunlar özel reçete ile satıldığından her zaman bulunmuyor.Bu hapı bulamayıpta odasında çarşafları parçalayan fena bir krize girenleri duydum okudum.
Ben kendim atlattım dolayısıyla.Bu hastalığa yakalanıpta tıbbın (tedavi süresi 1 yıldır min.) iyileştirdiğini duymadım.Bu hastalıklarla başa çıkmayı öğrenirkende şifacılığa başladım
Hayatta en kötü şey bile birlikteliğinde büyük bir hediye yada gelişmeyle gelebiliyor.Eskisi gibimiyim ? Hayır
Hastamıyım şuan ? Hayır.Sosyal hayatı berbat duruma getiriyor.Özel hayatı da öyle.Karşınızda sizi anlamayan biri varsa yandınız zaten.En önemlisi yolun başında önlemler almak.Bu hastalık birikimin bedenden yoluyla atılması gibi birşey.
Urumun hipnozla vs seanslar yaptığını biliyorum fakat ben o dönemde kendilerini tanımıyordum.Hatta bu hastalık o yıllarda pek bilinmiyordu.Piyango vuranlardanım
Eğer başa çıkamadığınız bir an yada bir davranış hali yada krizlerde çözemediğniz birşey var ise ve özelse özel mesajla paylaşabilirsiniz elimden geldiğince yardımcı olurum severek.
Sevgiyle kalın,hayat o kadar kısa hiç bir konu hç bir insan hiç bir olayı gereğinden fazla ciddiye alıp yorulmaya değmez.Değmiyor
