Travmatize olabileceğiniz ihtimalini yok saymayın. Deprem bölgesine çok uzak olmama rağmen ikincil travma yaşıyorum, diğer depremlere inanın çok benzemiyor, çok imkansızlıklar var. Travma tepkileri anormal durumlara gösterdiğimiz normal tepkilerdir. Gözlerimizin önünde sevdiklerimiz, vatandaşlarımız acı çekiyor, can veriyor. Böyle hissetmeniz içinde bulunduğumuz durum dolayısıyla çok normal. Şu an ülke olarak tek odağımız orada olanlar ve oradaki vatandaşlarımız, odağınızı biraz olsun farklı bir alana çevirirseniz duygulanımlarınız değişim gösterebilir. Gevşeme egzersizleri bu konuda yardımcı olabilir. Genelde insanlar olarak kötü bir deneyimle ve çaresizlikle karşılaştığımızda doğal olarak kurtulmak isteriz, bu kurtulma dürtüsü bizi "ölüme yakın" hissettirebilir, içten içe ölmeyi bile dileyebiliriz. Bazen bu bir dilek olarak değil yaşantılarımıza bağlı bir inanç olarak ortaya çıkar; "her şey daha kötüye gidecek ve öleceğim" gibi. Bilimin yanı sıra bilimin de tam olarak açıklayamadığı bir olgu olan "enerjiyi" düşünecek olursak şu an çok fazla çaresizlik ve ölüm-yas enerjisi mevcut bu elbette kolektifi etkiliyor. Dediğim gibi çok zor olsa da odağımızı değiştirdiğimizde duygulanımımız da değişecektir.