Major Depresyon hali

Merhabalar iyi akşamlar öncelikle herkese. "Öncelikle merhabalar. Bende bir anlık bir değişim oldu 2yıl 9 ay önce bir kız arkadaşım oldu ve ilk kez düzenli bir şeydi 9 aylık bir beraberlik geçirdik ve daha sonra ayrıldık.(kötü bir ayrılma oldu) Ve ondan sonra şiddet seven bir insandım şimdi süt çocuğu gibiyim sosyaldim tamamen asosyal oldum. Tüm arkadaşlıklarımı kaybettim. iyice içten çökmeye devam ettim ama hep gülümsemeyi bildim. Fakat herşey kötü gidiyor acayip şanssızım. tıpkı "gökten para yağsa bize demir para döşer oda kafamızı yarar" cinsinden yani bunun nedeni ne olabilir? ve belirtiyorum bu değişim 1 hafta içinde oldu kız arkadaşımla ayrıldıktan sonra yani. Maddi durum iyiydi cidden çöküşler yaşadım. Ve karşı cinsle ne zaman konuşsam hoşlantı oluyo karşılıklı yarın suratıma bile bakmıyorlar. bunlarıda belirtmek istedim? Nedir bu değişimlerin sebebi. yaşım 19 ." 4 ay önce böyle bir sorunumdan bahsetmiştim burda e psikiyatriye gitmeye karar verdim 3 seanstan sonra major depresyon hali olduğu ve bir ton saçma sapan ilaçlar verildi. Bu beni daha çok sinirlendiriyo daha kötü oluyorum ilaç içtikçe. Yok mu bundan kurtuluş yolu, beynim lanetli gibi umutsuz mutsuz bir insan olmak istemiyorum.Konu hakkında bilgisi olan abi ve ablalarım yardım ederseniz çok sevinicem.

Yani daha 19 yaşında birinin çeşitli gönül sebepleri ile sıkıntıya düşmesini anlarım da, ilaçlar dayamayı anlamam. Öncelikle bir nefes alın. Maddi çöküşler diyorsunuz, yaşınız itibari ile zaten nasıl bir maddi temeliniz veya güvenceniz var? Öyle bir anlatmışsınız ki, ailenizden bağımsız, kendi işi gücü ve bağımsız bir hayatı olan, hayatın bütün sorumluluklarını tek başına üstlenmiş ve sonra iflas etmiş biri gibi yazmışsınız. Bu konuda aklım karıştı.
Gelelim gönül işleri ve şanssızlığa; karşınızdaki burnunuzu sürtmüş, kendine güveni olan ve genelde kimseyi takmayan yapıda bir insanın terk edilmeyi hazmetmesi biraz zorlayıcı olabilir bu normal. Normal olmayan bunu hala sindiremeyip, kendinizde hatalar arayıp ama o hataları bulup düzeltmek bir yana, bu arayışı işkenceye dönüştürmüşsünüz kendiniz için.
Yapılacak şeyler basit, takıntı halinden çıkmanız, insanlara göre değil, kendinize göre yaşamanız, bunu da mantıklı ve aklı başında yapmanız, eksik özelliklerinizi bulup üstünde çalışmanız, pozitif yönlerinizi de bulup bunlara sarılmanız ve bu pozitif yönleriniz için sevinmeniz pozitif olmanız gerekiyor. Bunlar büyük anlamda size yardımcı olur. Sürekli kötü ve negatif düşününce, kendini paralayınca, insan önündeki güzelliklere değil, kötülüklere odaklanır. Haliyle hayatı sırf negatif görür ve pozitif şeyleri göremediği için kötü olanlardan seçim yapar, böylece kötünün iyisiyle idare etmeye çalışır. Hal böyle olunca kısır döngü oluşur, buna da biri çıkar majör depresyon der, dayar ilacı.
Bu kadar değersiz değilsiniz, kendinize çeki düzen verin ve sizi ilaçlamaları için, diplomasının hakkını veremeyen sözde uzmanlara kendinizi kullandırmayın.
İlaç vs. bunlar çok ciddi şeyler dışında kullanılmamalı, tamam gerek olduğu zamanlar da olabilir ama sizinki böyle bir şey değil.
Adamın karşısına geçip sadece bahane üretip, hayatınızdaki negatifliklerden bahsederken pozitiflikleri bir kenara atarken, karşınızdaki de gereksiz bir uzmansa böyle ilaca boğarlar.

Bende geçen sene ekim ayında biriyle çıktım ve 9 ay sürdü temmuzda ayrıldık. Çok kötü oldum ve hala öyleyim nedeni onu çok sevmem değil ona alışmam falan değil özgüvenimi yitirdim nedenini bilmiyorum. Onla ayrıldıktan sonra ölmek istedim ama ölmeyi bile beceremedim 1 gün yoğun bakımdaydım ertesi gün kafayı yemiş bir sürü insanla aynı odada yatıyordum bikaç saat sonra pskolojinin "P" sinden anlamayan bi pskiyatrla karşılıklı oturuyodum ve benle konuşması 2 dakika almadı konuşmanın bitişinde de ilaç almak için mi yaptın dedi şok oldum ya ilaç istiyorsan yazayım diyor nasıl bi paranoyaksa neyseki daha uzun sürmedi çıktım ordan.Artık evde herkes farklı ben farklıydım o an yaşadığım için mutlu falan değildim zaten eski halimden eser kalmadıki bencil bi canavarın tekiyim gülüşüm bile sahteyse sen düşün orasını... Artık sinirlendiğimde kendime hakim olamıyorum duvarları yumrukluyorum başkalarına zarar vermek istemiyorum bu yüzden kendi canımı yakıyorum neden böyle oldu ne değişti farkında değilim bi ara deliriyorum sandım aslında daha küçük yaşlardan gelen bazı sorunlarımda var ama ben pek takmıyordum bu zamana kadar kendimi kontrol etmek istiyorum değişmek eskisi gibi mutlu olmak birazcık insan olmak istiyorum... BerKops'a öneri suncak biri varsa lütfen banada bi öneride bulunsun tek istediğim psikolog falan demeyin ailemde istiyor böyle saçma şeyler ben tanımadığım birine herşeyimi anlatmak istemiyorum burda rahat hissettiğim için ve konu açılmışken kendi durumumdan bahsetmek istedim

mor_rena' Alıntı:

Bende geçen sene ekim ayında biriyle çıktım ve 9 ay sürdü temmuzda ayrıldık. Çok kötü oldum ve hala öyleyim nedeni onu çok sevmem değil ona alışmam falan değil özgüvenimi yitirdim nedenini bilmiyorum. Onla ayrıldıktan sonra ölmek istedim ama ölmeyi bile beceremedim 1 gün yoğun bakımdaydım ertesi gün kafayı yemiş bir sürü insanla aynı odada yatıyordum bikaç saat sonra pskolojinin "P" sinden anlamayan bi pskiyatrla karşılıklı oturuyodum ve benle konuşması 2 dakika almadı konuşmanın bitişinde de ilaç almak için mi yaptın dedi şok oldum ya ilaç istiyorsan yazayım diyor nasıl bi paranoyaksa neyseki daha uzun sürmedi çıktım ordan.Artık evde herkes farklı ben farklıydım o an yaşadığım için mutlu falan değildim zaten eski halimden eser kalmadıki bencil bi canavarın tekiyim gülüşüm bile sahteyse sen düşün orasını... Artık sinirlendiğimde kendime hakim olamıyorum duvarları yumrukluyorum başkalarına zarar vermek istemiyorum bu yüzden kendi canımı yakıyorum neden böyle oldu ne değişti farkında değilim bi ara deliriyorum sandım aslında daha küçük yaşlardan gelen bazı sorunlarımda var ama ben pek takmıyordum bu zamana kadar kendimi kontrol etmek istiyorum değişmek eskisi gibi mutlu olmak birazcık insan olmak istiyorum... BerKops'a öneri suncak biri varsa lütfen banada bi öneride bulunsun tek istediğim psikolog falan demeyin ailemde istiyor böyle saçma şeyler ben tanımadığım birine herşeyimi anlatmak istemiyorum burda rahat hissettiğim için ve konu açılmışken kendi durumumdan bahsetmek istedim

Genişletmek için tıkla ...

Gerçek bir amacın peşinde olmanız ve bunun için çabalamanız yine kendinize yaşam gücü verecektir. Sıkıntılar geçecektir demiyorum, diyemiyorum. Çünkü varolduğumuz sürece sıkıntılar da bizimle olmaya devam ediyor. Bir sıkıntı yaşanıyor, kişi o sıkıntıya karşı güçleniyor ve başka bir sıkıntı çıkıyor.
Fakat rutin sorunların kaynağı kendimize dikkat etmememizden kaynaklanıyor. Kişi sigara kullanıyorsa, günlük ihtiyacı olan sıvı miktarını tamamlayamıyorsa, beslenmesi dengesiz ve gereksiz gıdalardan oluşuyorsa, uykusu düzensizse ve yeteri kadar uyumuyorsa, belli bir sporla uğraşmıyorsa o gündelik sıkıntılardan kurtulmayı beklemesi manasız.
Diğer sıkıntılar ise bazıları sizin daha da güçlenmeniz içindir belki de. Ya da bir şeyleri farkedebilmeniz içindir. Sabretmeli insan. Ha ben sabredebiliyor muyum? Hayır. Acı dolu oluyor ama insanın öğrenmesi gereken çok şey oluyor bu acılarda bunu biliyorum.
Dini inanışınızın ne olduğunu bilmediğim için bu konuda bir şey söylemek istemedim. Fakat inancınız neyse bunların da peşinden gidin. Ve doğru olanı istemeyi unutmayın.
Sevgiyle kalın...

Sigara kullanmak haricinde hepsi bende mevcut olan şeyler uyku düzeni, düzenli beslenme alışkanlığı, spor vs. bende yok yani... Kendime dikkat etmiyorum tabi sebebi bu olabilir. Dediğiniz gibi belki de bu sıkıntılar güçlenmem içindir yani umarım öyle olur.

Öncelikle merhaba.Çeşitli psikolojik sorunlar yaşadım ve yaşayan insanlar tanıdım.Tecrübelerime göre ilaç bırakmak veya aksatmak iyi bir şey değil, kesinlikle önermem.Ayrıca bu hayatta yaşadıklarınız, yaşayacaklarınızı etkilemez bunu sadece ve sadece siz etkileyebilirsiniz.bu söz aklınızda bulunsun.Konuşacak bir arkadaşa ihtiyacınız olur her zaman.Asosyallik bu durumda çok normal ama siz elinizden geleni yapmalısınız.Yaşınız genç benim gibi.Böyle olaylar insana çok tecrübe katıyor ileride mutlu olacaksınız emin olun.Şimdi silkelenip kendinize gelmeye bakın çünkü hiçbir şey kendinizden değerli değil.

Uçak teknisyeniyim efendim. tabi şuan çalışmıyorum. işsiz bir uçak teknisyeni. tekrar üniversiteye hazırlanıyorum. "Mor_Rena" arkadaşımın dediği gibi bende küçükken akıl almaz sorunlar yaşadım. Tamamen "Ruhsuz" bir insanım yakınlarımı kaybedince üzülürdüm eskiden.Şimdi istemsiz bir gülme umursamama durumu var. geceleri uyuyamıyorum tavan olmasa konuşcak kimsem yok heralde . bir iki arkadaş var onlarada güvenmiyorum zaten aslında insanlara güvenmiyorum kimseyi sevmiyorum sevemiyorum.