Kendi görüşümü belirtmek isterimki farklı olmayı benimseyip kendinize benzeyen insanlara tahammül edememeniz bence çok abartılabilcek bir şey değil bu düşüncenizle barışmanız gerekir çünkü savaştığınız düşünceleri yenemezsiniz barıştığınız düşünceleri yenersiniz.. beyniniz herşeyi düşünür önemli olan beyninizi sessizliğe kavuşturmanız çünkü çok düşünceyle mutsuzluk arasında paralellik vardır beyniniz ince ayrıntısına kadar düşünmüş herşeyi hesaplamış sebep sonuçu kesin olarak size sunmuş lakin bilinç altınızın size bir oyun oynaması gibi gözüküyor çok ince noktaları cımbızla seçip koymuşsunuz anlatmadığınız yada farkında olmadığınız olaylar yaşanmış ve böyle düşünmenize neden olunmuş olunabilir daha önce size çok benzeyen biriyle tartışmış ve ciddi şekilde aranızda bir savaş söz konusu olmuş olabilir ve önyargılarınız ve katı düşünceleriniz hayatınızı yaşanılmaz hale getirebilir
brainfog denen bir hastalık var sizin düşüncelerinizde bir kaç kişi daha duymuştum onlar için araştırma yaptığımda bu hastalığın olduğunu öğrenmiştim acaba sürekli düşünürmüsünüz çünkü bunun fazla olmasıda beyini yorar ve kişinin kendi aleyhine sebep sonuç üretir bir nevi beyin senaryo yazar ve o senaryonun dışına çıkamazsınız bence meditasyon yapmayı düşünün
Hayır, ben bunları düşünmek istesemde istemesemde hep benimle zaten yani şöyle söyleyeyim.Herhangi bir yerde hiç tanımadığım bir insan göreyim-bakınız onun hakkında düşünmüyorum,sadece görüyorum veya sesini duyuyorum-hiçbir şekilde düşünce işin içine karışmadan refleksif olarak onun olduğu ortamdan uzaklaşma hisleri, tiksinti nefret hisleri doluşuyor içimde ben hiç bir şey düşünmeden otomatik olarak ve bunlar hep benimle. Diğer yandan kendim gibi biriyle olumsuz bir şey yaşadığımı hatırlamıyorum ki buna sebep olsun.Şu olabilir bir öğrenme neticesi olabilir yani 1 yıl boyunca ortamında bulunmuş olduğum o kancık f.g. cemaatindeki insanlar-normal şartlarda dışarda kimsenin sevmediği değer vermediği-benim zıt karakterimdeki(kötü alışkanlıklara sahip, içgüdüsel davranan,paçoz) insanlara aşırı kıymet verdikleri için ve ben ve benim gibi karakterde( efendi, içgörüsü yüksek,empati sahibi,uzak görüşlü,karı,zararı,doğru,yanlışı bilen,nezaketli,saygılı) insanlara sıradan basit karakterde gördüklerinden değer vermediklerinden(normal hayatta böylelerini herkes el üstünde tutar/tutuyor) bende yanlış öğrenme sonucu aynen onların yaptığı gibi kendime zıt insanlara karşı büyük sevgi ve değerli görme anlayışı, kendim gibilere karşı ise büyük nefret, değersiz, hor ve basit görme anlayışı oluştu ve bunlar bilinöli bir düşünceyle yaptığım şeyler değil tamamiyle istemsiz bana dolaşan düşünce ve duygular.Beynim anlam bulamadığı şeyler kendiliğinden anlamlandırma boşlukları doldurma özelliği vardır, benim bu duygu, düşünce ve anlayışlarımı mantıklı bir temele oturtamadığından, beynim bunların muhtemelen benim ahlaksızlığım ve çekemezliğimden kaynaklandığını düşünebilir ama böyle bir ahlaksızlık varsa eğer neden pek çok kimseye kimsenin yapamayacağı inanılmaz iyilikler yapıyorum ve neden daha önce hiç görmediğim ismini dahi bilmediğim bana hiçbir kötülüğü dokınmamış birine sırf tipi bana benziyor diye veya davranışı benziyor diye içim ona karşı nefret ve tiksinti hisleriyle dolsun, ahlaksızlık değil bu öğrenmiş olduğum yanlış tutumlar ve benliğime ters,benlik tabi bunu bilmiyor ve anlamlandırmak için ahlaksız bir insanın tutumuna benzediği için öyle sanıyor.