İnsanları izliyor musunuz?

Ben beni tanımayan insanların olduğu kalabalık bir ortamda,okul gibi veya toplu taşıma gibi ortamlarda sürekli insanları inceliyorum,ve şu soruları soruyorum;
Kaç kardeşi var?
Abisi var mı?
Ablası var mı?
Babasıyla arası nasıl?
Annesiyle arası nasıl?
Yüzden karakter analizi?
Acaba nasıl bir fantezi dünyası var?
Anlında çok çizgi var mı?
Ne giyinmiş?
Gözleri hangi renk?
Nasıl bir odası var?
Ne kadar para kazanıyor?

Bu ve bunun gibi soruları insanlar üzerinde tahmini yanıtlamaya çalışıyor.Ama sanki bunu sadece ben yapıyomuşum gibi, kimse birbirinin yüzüne bakmıyor artık.Belkide bütün bu soruları aşırı gelişmiş yüksek benliğim kendi üzerinde yanıtlanmasını bekliyor,bilmiyorum.
Bilinç altım insanları sadece gözlemleyerek tanımaya çalışmamı,tanınma isteğimin bir yansıması olarak yapıyor olabilir mi?
Ve bundan nasıl kurtulunur?

Peki bu bir açlığı doyurmak isteği olabilir mi? Bir zamanlar bende de vardı sonradan anladım ki, kontrolsüz bir yetenek var ve her yetenek gibi acıktıkça acıkıyor, bilinçsiz beslendiği için de obez gibi oluyor.
Yani benim yaşadığım durum meraktan veya analizden daha ziyade, cevapları kişinin üstünde tanıtım etiketi var da oradan okuyormuşum gibiydi. Zaten o zamanlar ilk telepati ile tanışmam, duru görünün çerçevelerini belirlemem, enerji transferi vs. hep bu tarz kontrolsüz olanı kontrol altına alma isteğinden ortaya çıkmıştı.

Bilmiyorum sayın Chillout,
bu insanlar be delirtecek

hazaR' Alıntı:

Bilmiyorum sayın Chillout,
bu insanlar be delirtecek

Genişletmek için tıkla ...

Hazar sen zeki ve yetenekli bir gençsin. Kendi kendini çok sınırladığın veya acımasızlık yaptığın bir dönemdesin. Ufaktan bir dürtme isteği oluştu böylece, sevdiğimden yani. Neyse ki bu dönemi daha güçlenerek çıkaracağından da şüphem yok.

Böyle sorular sormana gerek yok, bi bakışta anlaşılır insanlar. Belki yazarlık çalışmalarında geliştirdiğin bi düşünme şeklidir. Başka insanlar bu şekilde düşünüyomudur bilmem, ben senin tam tersinim. İnsanların benim gözümde yolda duran ağaçtan bi taştan farkı yok. Orda olduklarını bilirsin, görüş alanına girerler ama ufak bi ayrıntı gibi gelir, gecer giderim. Senin durumunu kıskandım hatta. Düşünmeyi bırakarak kurtulabilirsin belkide. Meditasyon yapar gibi sakinlikle. Ki kurtuluncak bişiyde yok bence

Kontrolsuz alanı kontrol altına alma isteği derken? Mesela kalabalık bir ortamda insanların auralarını görmek veya aldıkları verdikleri inerjileri bilmek-görmek gibi mi?

Sadece anlayabildiğim hepsinin bir derdi olup kimilerinin rol yaptığını tahmin etmek bu daha kolay en azından diğer sorulara nazaran

Türkiye'de "ne bakıyon" kavgaları çok oluyor.İnsanların yüzüne bakmakta tehlikeli artık.Dikkatli olun insanları izlerken.

O olay bende de var. İnsanları izleyerek kendi hayat deneyimlerim ve tanıdığım insanlarla karşılaştırıyorum. İnsanların mizacını ses tonlarından, hareketlerinden ve yüz tiplerinden çıkartmaya çalışıyorum. Ve fark ettim ki sevdiğim insanları tanımlayan cümle "Ben buradayım ve buyum." ama insanların %90 ı kendi kafalarında yarattığı imaja göre hareket edip, kafalarındaki imaja göre yaşıyorlar. Bunu fark edemiyorlar bile. Çevreleri tarafından öyle kabul edildikleri için gruplar içerisinde tek tip olan insanlarla dolu dünya. Bu da onları tahmin edilebilir yapıyor. Tahmin edilebilir insanlar beni sıktığı için zamanla umursamamaya başladım. Belki de kendim gibi olmayan herkesi dışlayıp onların yaptığının aynısını yapıp egom yüzünden onları tahmin edilebilir, kendimi farklı sanıyorumdur. Diğer insanları hor görmem yüzünden de bu olayı umursamıyor olabilirim. Yani bana bu benzer durumda yardım eden egom oldu. Size de yardım edebilir belki.

Bende insanları izlerim ama daha çok onların mutlu olup olmadıklarını, özellikle yaşlıların yaşam boyunca cektikleri acıları,çocukların büyüyünce iyi mi kötü mü olacaklarını düşünürüm genellikle. Ve açıkçası bunları düşünmek bana çok normal geliyor hatta bazen eğlenceli bile olabiliyor

İnsanları sadece izlerim neler yaptıklarını da izlerim müdahale etmem