Gevezelikler gevezelikler....
- Konbuyu başlatan hazaR
- Başlangıç tarihi
Bıraktığının arkada ne yapmışlığını düşünmedin sen.Ben ağlarken bu kalemden çıkıcak sözlerin ağırlığını hiç hesaba katmadan gittin.Her titreyişimde biraz daha büyüdün,her hıçkırışımda biraz daha kazındın kalbime.Beni sonbaharda bıraktın.Kim inkar ederdi ki yaşanmazdın elbet sonbaharda.Ben sana hep ıslaktım Benim her günüm yağmurlu her gecem fırtınalıydı.
Okusaydın belki biraz anlardın.Ben bütün benliğimle etrafımdaki kelimeleri silip sadece sana odaklanmıştım.Tek amacım seni okumaktı.Okudukça mahvoldum pişman oldum ama yapamadım bırakamadım.Ben seni okumaya hiç doyamadım.Neler yaşadığımdan,neler çektiğimden zerre ders çıkarmayıp seni okumaya devam ettim.
Bazen elime bir kalem alıp bir şeyler yazmaya çalıştım senin izin verdiğinde oldu,kalemi kalbime sapladığında.Yazdıkça hep bambaşkalaştın.Seni çok seviyorum diye başlardı ya cümlelerim,nokta koymaya kıyamazdım.Bir zaman sonra öznesi yalan oldu...Gittikce kısaldı cümlelerim,kısaldı...
Hiç silemedim biliyor musun ? Geçmişe bakıp da yanlış yazdığım kelimelerimi hiç silemedim.Ve sen hep o kelimeleri gördün.Söz vermiştim sana,çıkıcaktım hayatından.Tutamadım.Hayatından çıkmaya çalıştıkca,seni silmeye her cürret edişimde sana daha çok bulandım.
Çözüm sence de yeterince açık değil miydi.Ölüm ne acıydı ve belkide bu yolda tek kurtuluş...
Eskilerden.
Sonra sen gelirdin aklıma,ilk önce teker teker kaybolurdu tebessümlerim,saplanır mıydı deler geçer miydi anılar belirsizdi.
Zamanın sanki durmuşluğunda ne ağzımı açıp iki kelam edebilirdim,nede hiçbir şey yokmuş gibi susabilirdim.Senin o ara ara gelişlerin yok muydu inan ölüm daha cazipti.Keşke tesellisi olsaydı,nereye kadar giderdi ki biz hala aynı şehirde nefes alıp aynı gökyüzüne bakarken.
Biz aynı gülüşlerin farklı sebepleriyken,biz binlerce martının aynı çığlığıyken nereye kadar gidebilirdi.Kaybolmuşluğum tek tamamlayıcısı senken senin artık benden kaybolmuşluğun ne acıydı öyle.Ben sana hiç tamamlanamadım.Sen hep kafanı çevirdin,sen hep yolunu değiştirdin.Senden gelip sona gidişlerime hep kafanı çevirdin.İnan bende isterdim senin gibi unutmayı,seni sevdiğim doğruydu ama bu seni sevmeyi sevdiğim anlamına gelmezdi.Her kalp taşıyamazdı seni.Belki bize sadece biraz daha zaman lazımdı.İnan gözümü kırpmadan silerdim onca kelimeyi.Boş versene zaten öylesine yaşıyorum.Sen aklıma gelince ağlamaya da alıştım susmaya da.
Belkide her geçen saniye bir parçamı daha alıyorsun benden,kalbimden başlamışlığında
Okusaydın belki biraz anlardın.Ben bütün benliğimle etrafımdaki kelimeleri silip sadece sana odaklanmıştım.Tek amacım seni okumaktı.Okudukça mahvoldum pişman oldum ama yapamadım bırakamadım.Ben seni okumaya hiç doyamadım.Neler yaşadığımdan,neler çektiğimden zerre ders çıkarmayıp seni okumaya devam ettim.
Bazen elime bir kalem alıp bir şeyler yazmaya çalıştım senin izin verdiğinde oldu,kalemi kalbime sapladığında.Yazdıkça hep bambaşkalaştın.Seni çok seviyorum diye başlardı ya cümlelerim,nokta koymaya kıyamazdım.Bir zaman sonra öznesi yalan oldu...Gittikce kısaldı cümlelerim,kısaldı...
Hiç silemedim biliyor musun ? Geçmişe bakıp da yanlış yazdığım kelimelerimi hiç silemedim.Ve sen hep o kelimeleri gördün.Söz vermiştim sana,çıkıcaktım hayatından.Tutamadım.Hayatından çıkmaya çalıştıkca,seni silmeye her cürret edişimde sana daha çok bulandım.
Çözüm sence de yeterince açık değil miydi.Ölüm ne acıydı ve belkide bu yolda tek kurtuluş...
Eskilerden.
Sonra sen gelirdin aklıma,ilk önce teker teker kaybolurdu tebessümlerim,saplanır mıydı deler geçer miydi anılar belirsizdi.
Zamanın sanki durmuşluğunda ne ağzımı açıp iki kelam edebilirdim,nede hiçbir şey yokmuş gibi susabilirdim.Senin o ara ara gelişlerin yok muydu inan ölüm daha cazipti.Keşke tesellisi olsaydı,nereye kadar giderdi ki biz hala aynı şehirde nefes alıp aynı gökyüzüne bakarken.
Biz aynı gülüşlerin farklı sebepleriyken,biz binlerce martının aynı çığlığıyken nereye kadar gidebilirdi.Kaybolmuşluğum tek tamamlayıcısı senken senin artık benden kaybolmuşluğun ne acıydı öyle.Ben sana hiç tamamlanamadım.Sen hep kafanı çevirdin,sen hep yolunu değiştirdin.Senden gelip sona gidişlerime hep kafanı çevirdin.İnan bende isterdim senin gibi unutmayı,seni sevdiğim doğruydu ama bu seni sevmeyi sevdiğim anlamına gelmezdi.Her kalp taşıyamazdı seni.Belki bize sadece biraz daha zaman lazımdı.İnan gözümü kırpmadan silerdim onca kelimeyi.Boş versene zaten öylesine yaşıyorum.Sen aklıma gelince ağlamaya da alıştım susmaya da.
Belkide her geçen saniye bir parçamı daha alıyorsun benden,kalbimden başlamışlığında
OneRepublic
Kayıtlı Üye
Hazaaaaar 
Devamini getirdigin icin seni kutlarim. Ellerine, yüregine saglik.
Devamini getirdigin icin seni kutlarim. Ellerine, yüregine saglik.Hazaaaaar
Çok teşekkür ederim.Evet devam edelim dedik
l'esprit
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 5 Haz 2012
- Mesajlar
- 110
- Tepkime puanı
- 7
Ben severim yazmayı ama seninkiler gibi olmaz ya da saklamak istediğimden olduğu gibi yazamıyorum sanırım..Senin yazıların çok güzeller yüreğine sağlık Hazar, yazmaya hep devam et kalemine ve 'siyah'a asla küsme.Bazı kısımları gözleri dolduruyor.
Ben severim yazmayı ama seninkiler gibi olmaz ya da saklamak istediğimden olduğu gibi yazamıyorum sanırım..Senin yazıların çok güzeller yüreğine sağlık Hazar, yazmaya hep devam et kalemine ve 'siyah'a asla küsme.Bazı kısımları gözleri dolduruyor.
Çok teşekkür ederim.
Siyah konusunda sanırım haklısınız.
albus
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 1 Ara 2011
- Mesajlar
- 1,049
- Tepkime puanı
- 313
La edri ve Aja 'dan sonra bende bi şeyler söyleyeyim bari. Hazar çok coolsun, orjinalsin, doğalsın ve kendinsin. Çok iyi yazıyorsun. Bence senden muhteşem bir münazaracı olabilir, doğal, relax, yerinde konuşan vs. Şey son dediğim saçmada olabilir, bilmiyorum. Son üç günde altı maça girdim ve İtalyanolar'ın Amerikanolar'ın turnuvadaki konuşmaları artık rüyama giriyor. Günlerdir kimsenin çenesi susmadı, insanın 1 hafta boyunca durmadan sakız çiğnemesi kadar yorucuydu bu ve bunu neden burada söyledim onuda bilmiyorum ama.. Herneyse sonuçta süper bir yazar ve süper bir münazaran olabilirsin.
Son üç günde altı maça girdim ve İtalyanolar'ın Amerikanolar'ın turnuvadaki konuşmaları artık rüyama giriyor. Günlerdir kimsenin çenesi susmadı, insanın 1 hafta boyunca durmadan sakız çiğnemesi kadar yorucuydu bu ve bunu neden burada söyledim onuda bilmiyorum ama.. Herneyse sonuçta süper bir yazar ve süper bir münazaran olabilirsin. La edri ve Aja 'dan sonra bende bi şeyler söyleyeyim bari.
Hazar çok coolsun, orjinalsin, doğalsın ve kendinsin.
Çok iyi yazıyorsun.
Bence senden muhteşem bir münazaracı olabilir, doğal, relax, yerinde konuşan vs.
Şey son dediğim saçmada olabilir, bilmiyorum
Son üç günde altı maça girdim ve İtalyanolar'ın Amerikanolar'ın turnuvadaki konuşmaları artık rüyama giriyor.
Günlerdir kimsenin çenesi susmadı, insanın 1 hafta boyunca durmadan sakız çiğnemesi kadar yorucuydu bu ve bunu neden burada söyledim onuda bilmiyorum ama..
Herneyse sonuçta süper bir yazar ve süper bir münazaran olabilirsin
Düşüncelerin için çok teşekkür ederim.
Cool he sevdim bunu 
URUMHAMATAHAYİL
Yönetici
- Katılım
- 5 Haz 2008
- Mesajlar
- 7,099
- Tepkime puanı
- 4,981
- İş
- Wellness Antrenör/Psikolog/ Sosyolog
Herkes yazmış bende yazayım dedim.Ama uzun uzadıya yazamam Hazar. Fazla kelimeye gerek yok tek kelime ile iç dünyanı,hislerini,duygularını olduğu gibi yansıtabiliyorsun.Çok özel bir Yazar olabilir senden . Doğallığıyla, sadeliğiyle meşhur olan yazar Hazar. Hep eserlerin gündeme çıkar hem de sen . Yani şuan ki yazarların çoğu gibi olmazsın sadece eserin gündeme çıkmaz. Doğallığında,sadeliğinle sende önce çıkarsın . Hep böyle kalman dileğiyle.
Fazla kelimeye gerek yok tek kelime ile iç dünyanı,hislerini,duygularını olduğu gibi yansıtabiliyorsun.Çok özel bir Yazar olabilir senden . Doğallığıyla, sadeliğiyle meşhur olan yazar Hazar. Hep eserlerin gündeme çıkar hem de sen . Yani şuan ki yazarların çoğu gibi olmazsın sadece eserin gündeme çıkmaz. Doğallığında,sadeliğinle sende önce çıkarsın . Hep böyle kalman dileğiyle. Çok teşekkür ederim.O günleri de görürüz belki.
Beklemıyorum artık,arada gelıyorsun ya beklememezlıgımle hazırlıksızlık yakalanmıslıgım bırbırıne karısıyor neyi beklediğimi unutup yine düşüyorum sana.Bazen buruk bır gulumseme gelıyor karsında neler soylemeye curret etmıs dudaklarıma ,az da olsa gülebılıyorum sebep oldugunla degılde sebebim olmuslugunda.Daha once ıtıraf etmıslıgım vardır ınsanlar hep korkutur benı.Sana benzerler sesıne benzerler senın benım ıcın teklıgını bendekı senlerle zedelerler.Benım kaybolan her parcamı onlar samımıyetsız cehrelerıne maske yaparlar.Benım senden eksılmıslıgımle cogalır ya o ınsanlar herbiri dusman bana.Aslına bakmaya doyamadıgım sen emin ol beni güçlendiren de o insanlar,ortada her zerresine hayran olduğum sen varsın,bana hep imtihan olan.Yanında her şeyi ile sen olan bir tane de ben varım,çırpındıkça daha çok batan.Ne bir kelam,ne tende selam...
Yine yağmur bulutları geçti üzerimden,seni gördüm bugün.Siyahtın yine,simsiyahtın.Bilmem anladın mı hallerimi,evet o eli ayağına dolaşıp gözleri dolan çocuk bendim,göremezdin ama dudakları sızlayan da bendim.Hiç duyamazdın ama en sessiz çığlıklarıma seni seviyorum diye haykıran da bendim.Ve ben ''ortada kalmış ortalık kişiydim''.Sonra aklıma kelimelerle bile hoşçakal diyemediğimiz gün geldi.Benim yalandan gülmeye alışmışlığımı da göz önünde bulundurup keşke yalandan da olsa çıksaydı o kelime dudaklarından.Belki o zaman bunlar olmazdı,belki bende gerçekten gülebilirdim.Bu kadar ağırlık biraz da olsun hafiflerdi de yüzüm kalkardı yerden gözlerinle birleşme hayalleriyle.Benim gözlerim hep böyleydi,eskisi kadar işe yaradıklarını söyleyemem,baktıkları her yerde seni arıyorlar,ama senin gözlerine de an bile dayanamıyorlar.Doluyorlar hemen,laf anlatamıyorum kusura bakma.Hep hatalarımı görmüşlüğünü bir kenara bırakıp gözlerimi lütfen affet.
Ve inan ben hep güzel bakmaya çalıştım.
Beklemıyorum artık,arada gelıyorsun ya beklememezlıgımle hazırlıksızlık yakalanmıslıgım bırbırıne karısıyor neyi beklediğimi unutup yine düşüyorum sana.Bazen buruk bır gulumseme gelıyor karsında neler soylemeye curret etmıs dudaklarıma ,az da olsa gülebılıyorum sebep oldugunla degılde sebebim olmuslugunda.Daha once ıtıraf etmıslıgım vardır ınsanlar hep korkutur benı.Sana benzerler sesıne benzerler senın benım ıcın teklıgını bendekı senlerle zedelerler.Benım kaybolan her parcamı onlar samımıyetsız cehrelerıne maske yaparlar.Benım senden eksılmıslıgımle cogalır ya o ınsanlar herbiri dusman bana.Aslına bakmaya doyamadıgım sen emin ol beni güçlendiren de o insanlar,ortada her zerresine hayran olduğum sen varsın,bana hep imtihan olan.Yanında her şeyi ile sen olan bir tane de ben varım,çırpındıkça daha çok batan.Ne bir kelam,ne tende selam...
Yine yağmur bulutları geçti üzerimden,seni gördüm bugün.Siyahtın yine,simsiyahtın.Bilmem anladın mı hallerimi,evet o eli ayağına dolaşıp gözleri dolan çocuk bendim,göremezdin ama dudakları sızlayan da bendim.Hiç duyamazdın ama en sessiz çığlıklarıma seni seviyorum diye haykıran da bendim.Ve ben ''ortada kalmış ortalık kişiydim''.Sonra aklıma kelimelerle bile hoşçakal diyemediğimiz gün geldi.Benim yalandan gülmeye alışmışlığımı da göz önünde bulundurup keşke yalandan da olsa çıksaydı o kelime dudaklarından.Belki o zaman bunlar olmazdı,belki bende gerçekten gülebilirdim.Bu kadar ağırlık biraz da olsun hafiflerdi de yüzüm kalkardı yerden gözlerinle birleşme hayalleriyle.Benim gözlerim hep böyleydi,eskisi kadar işe yaradıklarını söyleyemem,baktıkları her yerde seni arıyorlar,ama senin gözlerine de an bile dayanamıyorlar.Doluyorlar hemen,laf anlatamıyorum kusura bakma.Hep hatalarımı görmüşlüğünü bir kenara bırakıp gözlerimi lütfen affet.
Ve inan ben hep güzel bakmaya çalıştım.
Yine kelimelerle anlatmaya çalıştım acılarımı.Yoldaşım yine kalem,derdim yine siyahtı.İlk önce yaşlarımın dinmesini beklediim bu kadar ıslaklığa dayanamazdı bu kağıt.Sonra hıçkırıklarımdan kurtulmaya çalıştım kaldıramazdı senin hariçliğinde bu kalem bu kadarını.Kelimelerim bu sefer gururluydu,sen o rengi bir kez daha tüm acımasızlığınla üzerine giydiğinde olacaklardan hepsinin haberi vardı.O çoktan Ali nin her gün farklı kefende oluşunu görmezden gelmeye alışmıştı ve şundan emin olsunlardı Ali nin hiç beyaz kefeni yoktu.
Tarif edilemez değildi acın ama senden anlamanı da bekleyemezdim.Ben bütün benliğimle öyle sendim ki ...
İlgilenip ilgilenmediğin kısmı kimsenin göremiyceği kadar uzaklara atıp sana söylemek istediğim şeyler vardı.Hiç iyi değilim sevdiğim.Hiç bir şey yolunda gitmiyor,hiç kimse senin gibi olamıyor.Sana cesaret edemeyen bu gözler hiç gülmüyor.Sen her yerdesin ama hiç burda yoksun...
Seni içeren masallarımın anlatılcak kadar kısa olmadığını bende biliyorum,hayatımdaki hiçleri sayarak devam et,her gün çoğaldıklarını göreceksin.
Bazende an geliyor seni yanına alıp,elim sürekli masamdaki kurşuna gidiyor.Bu kadar ilerlemişliğine müsade edip cesaretsizliklerim geliyor aklıma ve bu kadar dayandıysan biraz daha dayanırsın diyorum! Ali sus,ağlama artık diyorum.Ali yine tutamıyor kendini sevgilim,etrafında kimin olduğunu zerre umursamadan ağlamaya başlıyor.Ali ağladıkca dolup taşıyor kelimeler.Biliyor musun yalandan gülümsemeyi de öğrendi...
Zor olmadı,senin gülüşlerini getirdi aklına Ali.
Artık uğrunda iki üç tane kelimeyi bile bir araya getirip kendimi anlatamıyorum.Kendimden çoktan geçtim sen varsın.Üç harfin en iyi uyumu 'biz' iken ortaya 'sen' çıkıyorsun.Ve sen sevgilim hep uzakta,sen hep başka gülüşlerde.Biz artık toplasan iki kişi etmiyoruz.Ne acı...
Bahar gelmiş biliyor musun ? Dostlar söyledi bana da.
Meğersem yine es geçmiş beni.Anlamıştım zaten işin içinde bir sen olduğunu benden eksik.Ne zaman gülsem ne zaman biraz eğlenir gibi olsam en acımasız yelleriyle seni getirdi bana.Yavaş yavaş soldum...Yanımdan usulca geçerken seni fısıldadı bana,gözlerini görmüş.Yapamadığımı yapmış gelmiş yanına kadar.İzlemiş seni sevdiğim,saatlerce günlerce seni izlemiş bahar.Sonra tutamamış kendini ağlamış ağlayabildiği kadar.Bilmez miydi ki sanki tesellin olmadığını.Ağlasındı.O da biliyordu elbet lakin yaşanmışlığın acıtan yanı hep kalıcaktı.Ve onlar artık gülüşlerime hep musallat...Bana öğrettiğin şeyler de oldu.Senden gitmenin nasıl bir şey olduğunu sor mesela bana,sayfalarca anlatayım.Ama bir de seni sor,kavuşmanın nasıl olduğunu sor sevdiğim işte oraya yakıştıramam en iyisinden hiç bir kelime.Yapamam,ikimiz hiç bir olamadık ki sevdiğim.Ne cüretti...
Ve şunu bil ki artık eski martılar değildi o martılar.Fırtınanın şiddeti artık önemsizdi.Yavaş yavaşdı belki ancak son kaçınılmazdı.
Ama ikimizde kabul edelim ne güzel tesadüftü o.
Mutsuzluğumuz kayıplarımızdan değildi emin ol,daha neler göreceğiz biz.Ben kendimi kaybettiğimde beni hep sende bulmuştum.İçimdeki çocuk daha bir güzel gülüyordu.Bakışlarım daha anlamlıydı mesela.Gözlerim seni görmek istemiyor du ki aradığım tek şey bir aynaydı.Çünkü ben o zamanlar hep sendim.Güzel günlerdi,güneşli günlerdi.O fırtınalı günlerde güneşin sebebi de sendin.Daha fazlası gelmezdi artık yaşanmışlığımıza artı ama tek ihtimal vardı düşüncesi dehşete düşüren keskinlikte.Ya o dua kabul olmuşsaydı ? Ya birbirinden habersiz ama sonu aynı derya olan iki ırmağın yolu tekrar kesişecekseydi ? Ya o nokta bizim hem yeniden başlamışlığımız hemde sonumuz olacaksaydı ? Anlasana sevmişliğim ya biz gerçekten beraber öleceksek ? Eğer yazıldıysa kaçınılmazdı elbet.Keşke düşman gibi ayrılmasaydık.Ve maalesef başlattığın defterimin en başında sen olmakla birlikte kara listesine bir keşke daha eklendi.Bunlar hayatım boyunca hep kısa tutmak istediğim listelerdi lakin başında sen olduktan sonra sıfır dan sonraki rakamlar kadar değersizdi.Tahmin etmişliğine bir kez daha hayran kalarak tabikide o rakam da bendim.Hayat belkide bu oyunları planlarken ne kadar masumduk ikimizde.Siyah ve Beyaz birbirlerinden habersizken ne kadar sorun olabilirdi ki.Emin olsunlardı sorun asla bir başkaldırış değildi birleşmeleri mümkün değildi iki kişiliğin gri herkes için kötü olurdu bu sadece bir rüya idi uykusu çok ağır olan.
Ve biz artık her şey düzelse bile hep iki yabancı kalıcaktık.Birbirlerini çok iyi tanıyan yabancılar.Zamanında birbirlerine çok güvenmiş yabancılar olucaktık.
Ve o yabancılar kimsenin olmadığı bir yerde karşılaştıklarında bile selam veremeyeceklerdi birbirlerine.İşte bu çok acıydı.Bir insanın hayattayken ölmesi çok acıydı.Birbirlerine hayatlarının ikisi dışında ne kadar berbat olduğunu anlatamıyacaklardı en büyük şükürlerinde dahi.Takma kafana o olmasa da olur demişti birileri usulca en büyük usülsüzlükte.Bağıra bağıra söylediler...Onsuz da yaşarsın dediler beni hiç dinlemeden...Diyemedim ki neler yaşandıysa yaşansın neler söylendiyse söylensin ben bir insan yaşarken beni öldürse bile onu öldüremem.En büyük cinayetlerini benim üzerimde işlese bile ben kimseyi yaşarken öldüremem...
Güçlü değildi o kadar bu kalem.Yazmıştı çizmişti ama silemezdi.Ölsündü,kaderdi lakin eceldi.Ağlardı,ağlardı ve susardı.O susuzluk hiç gitmemişti ki zaten vesselam.
Gururlu da değildi lakin bir yere kadardı,yaşarken öldürmek miydi zor olan kaza süsü vermek miydi daha cazibi.
Tarif edilemez değildi acın ama senden anlamanı da bekleyemezdim.Ben bütün benliğimle öyle sendim ki ...
İlgilenip ilgilenmediğin kısmı kimsenin göremiyceği kadar uzaklara atıp sana söylemek istediğim şeyler vardı.Hiç iyi değilim sevdiğim.Hiç bir şey yolunda gitmiyor,hiç kimse senin gibi olamıyor.Sana cesaret edemeyen bu gözler hiç gülmüyor.Sen her yerdesin ama hiç burda yoksun...
Seni içeren masallarımın anlatılcak kadar kısa olmadığını bende biliyorum,hayatımdaki hiçleri sayarak devam et,her gün çoğaldıklarını göreceksin.
Bazende an geliyor seni yanına alıp,elim sürekli masamdaki kurşuna gidiyor.Bu kadar ilerlemişliğine müsade edip cesaretsizliklerim geliyor aklıma ve bu kadar dayandıysan biraz daha dayanırsın diyorum! Ali sus,ağlama artık diyorum.Ali yine tutamıyor kendini sevgilim,etrafında kimin olduğunu zerre umursamadan ağlamaya başlıyor.Ali ağladıkca dolup taşıyor kelimeler.Biliyor musun yalandan gülümsemeyi de öğrendi...
Zor olmadı,senin gülüşlerini getirdi aklına Ali.
Artık uğrunda iki üç tane kelimeyi bile bir araya getirip kendimi anlatamıyorum.Kendimden çoktan geçtim sen varsın.Üç harfin en iyi uyumu 'biz' iken ortaya 'sen' çıkıyorsun.Ve sen sevgilim hep uzakta,sen hep başka gülüşlerde.Biz artık toplasan iki kişi etmiyoruz.Ne acı...
Bahar gelmiş biliyor musun ? Dostlar söyledi bana da.
Meğersem yine es geçmiş beni.Anlamıştım zaten işin içinde bir sen olduğunu benden eksik.Ne zaman gülsem ne zaman biraz eğlenir gibi olsam en acımasız yelleriyle seni getirdi bana.Yavaş yavaş soldum...Yanımdan usulca geçerken seni fısıldadı bana,gözlerini görmüş.Yapamadığımı yapmış gelmiş yanına kadar.İzlemiş seni sevdiğim,saatlerce günlerce seni izlemiş bahar.Sonra tutamamış kendini ağlamış ağlayabildiği kadar.Bilmez miydi ki sanki tesellin olmadığını.Ağlasındı.O da biliyordu elbet lakin yaşanmışlığın acıtan yanı hep kalıcaktı.Ve onlar artık gülüşlerime hep musallat...Bana öğrettiğin şeyler de oldu.Senden gitmenin nasıl bir şey olduğunu sor mesela bana,sayfalarca anlatayım.Ama bir de seni sor,kavuşmanın nasıl olduğunu sor sevdiğim işte oraya yakıştıramam en iyisinden hiç bir kelime.Yapamam,ikimiz hiç bir olamadık ki sevdiğim.Ne cüretti...
Ve şunu bil ki artık eski martılar değildi o martılar.Fırtınanın şiddeti artık önemsizdi.Yavaş yavaşdı belki ancak son kaçınılmazdı.
Ama ikimizde kabul edelim ne güzel tesadüftü o.
Mutsuzluğumuz kayıplarımızdan değildi emin ol,daha neler göreceğiz biz.Ben kendimi kaybettiğimde beni hep sende bulmuştum.İçimdeki çocuk daha bir güzel gülüyordu.Bakışlarım daha anlamlıydı mesela.Gözlerim seni görmek istemiyor du ki aradığım tek şey bir aynaydı.Çünkü ben o zamanlar hep sendim.Güzel günlerdi,güneşli günlerdi.O fırtınalı günlerde güneşin sebebi de sendin.Daha fazlası gelmezdi artık yaşanmışlığımıza artı ama tek ihtimal vardı düşüncesi dehşete düşüren keskinlikte.Ya o dua kabul olmuşsaydı ? Ya birbirinden habersiz ama sonu aynı derya olan iki ırmağın yolu tekrar kesişecekseydi ? Ya o nokta bizim hem yeniden başlamışlığımız hemde sonumuz olacaksaydı ? Anlasana sevmişliğim ya biz gerçekten beraber öleceksek ? Eğer yazıldıysa kaçınılmazdı elbet.Keşke düşman gibi ayrılmasaydık.Ve maalesef başlattığın defterimin en başında sen olmakla birlikte kara listesine bir keşke daha eklendi.Bunlar hayatım boyunca hep kısa tutmak istediğim listelerdi lakin başında sen olduktan sonra sıfır dan sonraki rakamlar kadar değersizdi.Tahmin etmişliğine bir kez daha hayran kalarak tabikide o rakam da bendim.Hayat belkide bu oyunları planlarken ne kadar masumduk ikimizde.Siyah ve Beyaz birbirlerinden habersizken ne kadar sorun olabilirdi ki.Emin olsunlardı sorun asla bir başkaldırış değildi birleşmeleri mümkün değildi iki kişiliğin gri herkes için kötü olurdu bu sadece bir rüya idi uykusu çok ağır olan.
Ve biz artık her şey düzelse bile hep iki yabancı kalıcaktık.Birbirlerini çok iyi tanıyan yabancılar.Zamanında birbirlerine çok güvenmiş yabancılar olucaktık.
Ve o yabancılar kimsenin olmadığı bir yerde karşılaştıklarında bile selam veremeyeceklerdi birbirlerine.İşte bu çok acıydı.Bir insanın hayattayken ölmesi çok acıydı.Birbirlerine hayatlarının ikisi dışında ne kadar berbat olduğunu anlatamıyacaklardı en büyük şükürlerinde dahi.Takma kafana o olmasa da olur demişti birileri usulca en büyük usülsüzlükte.Bağıra bağıra söylediler...Onsuz da yaşarsın dediler beni hiç dinlemeden...Diyemedim ki neler yaşandıysa yaşansın neler söylendiyse söylensin ben bir insan yaşarken beni öldürse bile onu öldüremem.En büyük cinayetlerini benim üzerimde işlese bile ben kimseyi yaşarken öldüremem...
Güçlü değildi o kadar bu kalem.Yazmıştı çizmişti ama silemezdi.Ölsündü,kaderdi lakin eceldi.Ağlardı,ağlardı ve susardı.O susuzluk hiç gitmemişti ki zaten vesselam.
Gururlu da değildi lakin bir yere kadardı,yaşarken öldürmek miydi zor olan kaza süsü vermek miydi daha cazibi.
Gözlerim doluyor yine.Yarıda bırakılmışlığım geliyor aklıma,bir koza zamanında önce parçalanırsa o kelebek nasıl uçar diyorum kendi kendime usulumun en ağır vusûlsüzlügünde.Hayatımın özetinin bu olduğunu fark ediyorum.Sorular soruyorum kendime,dusunuyorum hep.İnan biri de çıkıp demiyor ki bu böyle.Kimseler yok yanımda.Ben tek başıma sadece senden kurtulmaya çalışıyorum.
İnsanlar geçiyor yanımda sevdiğim.Yürürken bana çarpan kaba insanlar.Hayatlarında seni hiç görmemiş olan insanlar geçiyor yanımdan.Bazen sanki sesini duyar gibi oluyorum kalbim ilk zaman ki gibi çarpmaya başlıyor.İnan sevdiğim aynı sahneyi defalarca yaşamam rağmen o acı zerre kadar azalmıyor.Olsun diyorum,eskisi kadar karamsar olmadığımı fark ediyorum.Fikrim yine sabır oluyor.Sabret diyorum Ali.Sen değilmiydin tek bir an bile pişman olmadan aşk sarhoşu olan.Haberin yok muydu Ali diyorum senin mecnundan.
Vardı elbet haberim.Bazen de Yusuf geliyor aklıma arkadan yırtılan gömleğiyle...Ve sonra o gömleği hiç giymediğimi fark ediyorum.
Bir kez daha anlıyorum aşkın aslının dokunmadan sevebilmek olduğunu...
hazaR~
İnsanlar geçiyor yanımda sevdiğim.Yürürken bana çarpan kaba insanlar.Hayatlarında seni hiç görmemiş olan insanlar geçiyor yanımdan.Bazen sanki sesini duyar gibi oluyorum kalbim ilk zaman ki gibi çarpmaya başlıyor.İnan sevdiğim aynı sahneyi defalarca yaşamam rağmen o acı zerre kadar azalmıyor.Olsun diyorum,eskisi kadar karamsar olmadığımı fark ediyorum.Fikrim yine sabır oluyor.Sabret diyorum Ali.Sen değilmiydin tek bir an bile pişman olmadan aşk sarhoşu olan.Haberin yok muydu Ali diyorum senin mecnundan.
Vardı elbet haberim.Bazen de Yusuf geliyor aklıma arkadan yırtılan gömleğiyle...Ve sonra o gömleği hiç giymediğimi fark ediyorum.
Bir kez daha anlıyorum aşkın aslının dokunmadan sevebilmek olduğunu...
hazaR~