Anlatımlarınıza göre varlık mekanla değil sizinle ilgileniyor. izninizle olursa birkaç soru soracağım durumun ciddiyet boyutunu öğrenmek açısından.
1-süre gelen olaylar çocukluğumdan beri var diyorsunuz peki karşınıza çıkan gariplikler sürekli mi yoksa belli zaman aralıklarında yükselip azalma gösteriyor mu ?
2- arkadaşlarınız daha önceden böyle deneyimler yaşadılar mi yoksa ilk defa sizinle mi tecrübe ediyorlar ayrica duruma ilgili düşüncelerinden bahseder misiniz az da olsa
3- sizin üzerinizde nasıl etkiler mevcut ruh haliniz normal mi yoksa dalgalanmalar olur mu bunu sadece korku ve agresiflige yormayiniz
4- rüyalarınızda surekli dikkat çeken bir olgu mevcut mu ? (rüyalarınızı son zamanlarda hatırlamıyor olabilirsiniz ben genel olarak soruyorum)
Cevaplarsaniz memnun olurum. Saygilarimla
Tabiki yanıtlarım.
1- Bazen azalıyor, bazen artıyor fakat asla kesilmiyor. Örneğin, hocaya gitme muhabbeti olmadan önce sadece sesler, tıkırtılar, hisler ve rüyalar olurken, hoca muhabbeti ortaya çıkınca seslerde artma, fısıltılar duyma, her zaman gördüğüm karartıyı ve başka karartıları daha sık görme ve bu izler meydana gelmeye başladı.
2- Arkadaşımın erkek arkadaşı, büyüye maruz kalıp kurtulmuş. Arkadaşım da küçükken çağrılırmış fakat asla seslere gitmemiş başka uç bir olay yaşamamış. Onunla bir araya geldikten sonra olaylar onun da benim de çevremde artmaya başladı zaten.
3- Ruh halim, daha önce beni görmüş olan ve başka, beni görmemiş olan hocaların tabir ettiğiyle birebir aynı. Zaman zaman baş ağrıları, halsizlik, aşırı uyku halinin yanında bazen kendimi çok tuhaf hissediyorum. Nefesi kademe kademe alıyormuş ya da alamıyormuş gibi, nefes aldıkça başım dönüyor. Hani tansiyon veya şeker düştüğünde bi tuhaf oluruz ya, aynı o şekilde. Fakat iki hastalığı da kontrol ettim, turp gibiymişim. Dahası, bazen aşırı sinirli olduğum sonradan ben niye o kadar bağırdım ya dediğim de oluyor. Fakat bu nadir, genelde kontrolü, fazla umursamadığım için, elimde tutuyorum. Ama ilginç bir ruh hali değişiminden söz edecek olursak, bu yıl çok aşırı bir umursamazlık var üzerimde. Etraftaki sesleri falan bu iz olana kadar hiç takmamış hatta onlarla konuşmuştum bile. Korku faktörüm yok olmuştu bi dönem, sonra düzeldim.
4- Rüyalarımda bazen onlarla konuşuyorum. Mesela bir kere bu evde dolaşıyordum, evde olduklarını biliyordum fakat sis bulutu halinde görünüyorlardı, onlara neden bizimle uğraştıklarını, bir yanlış mı yaptığımızı sordum ki bilincim oldukça açıktı, kimse cevap vermedi, sadece biri gizlice bana bir kelime söyledi. Kelimeyi uyandığımda zar zor hatırlıyordum, internetten araştırdım fakat ne yazık ki hiç bir dilde o kelimenin anlamına ulaşamadım. Sonra da unuttum. Özellikle son dönemlerde rüyalarımı hatırlayamaz oldum ki ben kendimi bildim bileli hayatımda kendim kadar rüyalarını hatırlayanına rastlamamıştım. Rüyalarımı her detayına kadar hatırlayabilen bir insanım ki her gece rüya görürüm zaten. Ama şu sıralar kopuk kopuk.. Ve daha 4 gün önce istanbul'dan buraya gelmemişken rüyamda bu evi gördüm. Bana "biz buradayız, gitmedik, daha da kalabalığız artık" dediler ve devamında evin bir duvarı komple el izleriyle kaplandı. Eve gelip kontrol ettim duvarda iz yok, rahatlamıştım ama camı açıp baktığımda bir sürü yeni iz olduğunu fark ettim..
ÖZELLİKLE DİKKAT ÇEKEN OLGU: Küçüklüğümden beri etrafımda upuzun siyah bir varlık dolaşıyor. Annemin yatak odasında, kuzenimle otururken, oldukça alakasız anlarda gördüm bu karartıyı. Onu görünce ayırt edebiliyorum, psikolojik mi, farklı bi varlık mı yoksa her zaman gördüğüm mü bilebiliyorum. Ama sadece önümden sakince geçip gitmekle, arada bir görünüp yok olmakla yetiniyor. İletişim kurmak istemiyorum, tehlikeli olabileceğinin farkındayım ve aklımı yitirmedim henüz. Annem şuan bütünlemelerim boyunca yanımızda kalmak için bizimle evimize geldi, benim yatağımda yatarken gece uyandığını, kafasını yana çevirdiğinde bahsettiğim karartının yanında olduğunu, onunla beraber yataktan kalkıp ona baktığını anlattı annem. Bu daha önceleri geldiğinde olmuş korkmayalım diye anlatmamış.. Kısaca en dikkat çeken ve süreklilik arz eden şey bu uzun varlık. Ki bu varlık ben istanbulda üstüm açık uyurken bana görünüp, sakin bir ses tonuyla üzerini ört, üşüteceksin dedi. Annem sanıp arkamı dönüp uyumaya devam edecektim ki durumu fark ettim. Ama tekrar onun olduğu yere dönmeye korkup uyudum. Ki gündüz anneme ve ev ahalisine sorduğumda kimsenin odama girmediğini de öğrenince şaşırmadım..
