Dikkat! Sizde Duygularınızı Yiyor Olabilirsiniz.

damned

Kayıtlı Üye
Katılım
5 Şub 2009
Mesajlar
566
Tepkime puanı
53
Beslenmek, hayatta gerçekleştirdiğimiz ilk eylemlerdendir ve her şeyden önemlisi temel ihtiyaçlarımızdandır. Zamanla bu eylem, bireyin zihninde stres gidermek, sosyalleşmek, zevk almak gibi ikincil ihtiyaçları gidermekle ilişkilenir ve birey, “fiziksel doyum” sağlamaktan ziyade “duygusal doyum” için yemeye başlar. Böylece yeme işiyle bireyin psikolojik durumu arasında yeni bir bağ kurulmuş olur.

Kilo kontrolünde sıkıntı yaşayanlarda yemeğin psikolojik durumla ilişkisi daha sıkı kurulmuş olabilir. Bu yüzden diyet yapma ve spor aktivitelerine yönelme çabaları kısır döngü biçiminde sonuçsuz kalacak ve birey kilo almaya devam edecektir. Esasen bunun temelinde kendini koruma amacı yer alır. Birey kendini üzen, acıtan, psikolojik olarak hırpalayan insanlar, durumlar, koşullar veya duygulardan kaçmak için yiyerek kendini uyuşturur. Fiziksel yeme davranışından uzaklaşan kişi, duygularını yemeye başlar. Örneğin, annesi tarafından az yemekle yargılanan ve zorla beslenen bir çocuğun ileriki yaşlarda kilo problemi yaşaması muhtemeldir. Çünkü annenin zorla yedirme eylemi, çocuğun bedeni üzerindeki inisiyatifini kaybetmesi yüzünden anneye öfke duymasına yol açacak ve bu kontrol kaybı ileriki yaşlarda kilo fazlası olarak ortaya çıkabilecektir. Yani kişi, annesini cezalandırmak ve öfke duygusunu bastırmak için tıkanırcasına yiyecek, hatta kimi zaman tok hissettiğinde de yiyecektir. Bu durum bağımlılık boyutuna erişince alınan kilolar sağlığı da oldukça olumsuz yönde etkileyecektir.

Alınan kilolar sonucu genişleyen beden, diğer insanlarla ilişkide engel rolü oynar. Tüm duygular mücadelenin alanı olan beden üzerinden ifade edilir. Bu yüzden kilo kontrolünde perde arkasında kalan duygusal süreçler çalışılmadan yapılan diyetler, egzersiz planları ve diğer müdahaleler uzun vadede işe yaramayacaktır. Kilo vermek kısır döngü halini alarak çözülemeyen bir sorun olmuşsa birey önce duygularıyla yüzleşmek için psikolojik yardım talep etmeli ve sonra fiziksel görünüm değişimi için çalışmalıdır.
 

lviv angeles

Kayıtlı Üye
Katılım
26 Ocak 2014
Mesajlar
2,716
Tepkime puanı
296
Konum
HAYALLERİN GERÇEK OLDUĞU ÂLEM
Hani bazen denir ya..."Karnım doydu ama gözüm doymadı."Doymayan aslında beyin.Beslenme programları ve diyetlerin hepsinde esas olan kafada ikna olmaktır.Süreci kolaylaştırır ve sonuç almayı sağlar.Psikoloji es geçilerek yapılan her türlü kilo verme çabası en fazla on gün sürer.Zaten hiç inanılmamıştır ki zayıflanabileceğine nasıl devam edilsin?
Zorla yediren anneler;bu sığ ve anlamsız davranışınızı sonlandırın artık.Sağlıklı bir çocuğunuz yok, psikolojisi çökmüş nur topu gibi şişman bir çocuğunuz oldu.Gözünüz aydın!
 

fransula

Kayıtlı Üye
Katılım
31 Tem 2014
Mesajlar
292
Tepkime puanı
25
Yaş
37
Hani bazen denir ya..."Karnım doydu ama gözüm doymadı."Doymayan aslında beyin.Beslenme programları ve diyetlerin hepsinde esas olan kafada ikna olmaktır.Süreci kolaylaştırır ve sonuç almayı sağlar.Psikoloji es geçilerek yapılan her türlü kilo verme çabası en fazla on gün sürer.Zaten hiç inanılmamıştır ki zayıflanabileceğine nasıl devam edilsin?
Zorla yediren anneler;bu sığ ve anlamsız davranışınızı sonlandırın artık.Sağlıklı bir çocuğunuz yok, psikolojisi çökmüş nur topu gibi şişman bir çocuğunuz oldu.Gözünüz aydın!

Aynen ya sinir oluyorum zorla yediren annelere. Benim annem beni hiç bir zaman zorlamadı ve gayet sağlıklı büyüdüm. Psikolojim normalin altına bile inse aklıma yemek yemek gelmez. Kilomda her zaman normaldi. Lütfen çocuklarınızı zorlamayın!
 

lviv angeles

Kayıtlı Üye
Katılım
26 Ocak 2014
Mesajlar
2,716
Tepkime puanı
296
Konum
HAYALLERİN GERÇEK OLDUĞU ÂLEM
Aynen ya sinir oluyorum zorla yediren annelere. Benim annem beni hiç bir zaman zorlamadı ve gayet sağlıklı büyüdüm. Psikolojim normalin altına bile inse aklıma yemek yemek gelmez. Kilomda her zaman normaldi. Lütfen çocuklarınızı zorlamayın!
Anneminde bana birgün şunu ye dediğini hatırlamam.Hiç kilo almadım ne çocuklukta,ne ergenlikte ne de yetişkinliğimde...Aynı şekilde benimde psikolojik olarak çok sıkıntılı zamanlarım oldu,en azından panik atak dönemlerimde fazlasıyla oldu.Ancak o zamanda da değil çok yemek,boğazımdan bir lokma geçmiyordu.Yemeğe karşı tuhaf bir iradem var,ziyafet sofrası olsa farketmiyor.İştahsızda değilim ,çokta sağlıklı şeyler yer içerim ama beslenme şeklimi öyle düzgün oturttum ki bünyeme o çizginin dışına çıkmak aklıma bile gelmiyor.:)
 
Üst