Merhaba. Dindar bir ailede yetiştim ve kiz olmamdan mütevellit epey baskı altındayım (dindar nesil için dindar anne lazım diyerek epey üstüne düştüler). Gelin görün ki, ben kendimi hiçbir zaman yeterince dindar ya da Müslüman hissetmedim. 10-11 yaşlarımdan beridir hep daha paganik şeylere ilgi duymuşumdur (şu an 24 yaşındayım). Ailemle ne din, ne siyaset, ne eğitim (onun istediği bir liselere gittim, şimdi de onun istediği bir üni. bölümümdeyim; ama yetenek ve ilgi alanlarımla uyuşmadığından ve ağır depresyondan okulum uzadı. Derslerimi verdim; şimdi de ortalamadan kaldım ???.), ne de istediğim yaşam gibi konularda ortak nokta bulabilmiş değilim.
Sabah saati Metrobüse binen birisi kadar sıkışmış ve de darlanmış durumdayım.
Annemle dafa fazla yaşayamıyorum; fakat onun istediği şekilde yaşamamın bedeli kesinlikle ailemle ve şu ana kadar edindiğim çevreyle tüm bağlarımı kopartmak, hatta evlatlıktan reddedilme olacak. Ailemi terk etmek istemiyorum; fakat annem asla orta yol kabul edecek birisi değil. Yardıma ihtiyacım var. Aşağıya yazdığım biraz uzunca yazı ilişkimizin sağlıksızlığını ve bana getirdiği yıpranmayı açıklayacaktır sanırım.
Lise seçinlerinyle birlikte üzerimdeki baskısını fark edince, ilaç tedavisi almaya başlayana kadar farkına varmadığım bir depresyona girdim (dikkat eksikliği için 1. sınıftan beridir tedavi görüyordum. Niye psikiyatriste gittik demedim haliyle). İlaç beni aşırı pasifize ettiğinden ne kadar istesem de kendimi öldüremedim. Üniversiteye başladıktan 2 ay sonra bölümden ayrılmaya karar verdim ve o güne kadar karşılaşmadığım bir dirençle karşılaştım (şehir dışına gitmeyeyim diye özel üni.ye yazdırdı, sonra da parasını başıma kakıp "benim paramla okuyorsan, benim istediğimi okuyacaksın" dedi.).
Üni.de çok daha uzun ve ağır (ve yine farkına olmadığım, onlarında fark etmediği) bir depresyona girdim. Eksiksiz her gün ölmek isteyip, hiçbir gün bunu yapmayacak kadar bıkkındım. 4. sınıfın bitiminde depresyonum düzelmeye başladı ve ben de depresyonumun farkına vararak yeniden depresyon ve dikkat eksikliği tedavisi almaya başladım.
Dediğim gibi, okulum uzadı ve artık maddi olarak kaldıramayacağız okulu. Dondurup, işe girip, kendi paramı kazandıktan sonra devam edeceğim.
Sabah saati Metrobüse binen birisi kadar sıkışmış ve de darlanmış durumdayım.
Annemle dafa fazla yaşayamıyorum; fakat onun istediği şekilde yaşamamın bedeli kesinlikle ailemle ve şu ana kadar edindiğim çevreyle tüm bağlarımı kopartmak, hatta evlatlıktan reddedilme olacak. Ailemi terk etmek istemiyorum; fakat annem asla orta yol kabul edecek birisi değil. Yardıma ihtiyacım var. Aşağıya yazdığım biraz uzunca yazı ilişkimizin sağlıksızlığını ve bana getirdiği yıpranmayı açıklayacaktır sanırım.
Lise seçinlerinyle birlikte üzerimdeki baskısını fark edince, ilaç tedavisi almaya başlayana kadar farkına varmadığım bir depresyona girdim (dikkat eksikliği için 1. sınıftan beridir tedavi görüyordum. Niye psikiyatriste gittik demedim haliyle). İlaç beni aşırı pasifize ettiğinden ne kadar istesem de kendimi öldüremedim. Üniversiteye başladıktan 2 ay sonra bölümden ayrılmaya karar verdim ve o güne kadar karşılaşmadığım bir dirençle karşılaştım (şehir dışına gitmeyeyim diye özel üni.ye yazdırdı, sonra da parasını başıma kakıp "benim paramla okuyorsan, benim istediğimi okuyacaksın" dedi.).
Üni.de çok daha uzun ve ağır (ve yine farkına olmadığım, onlarında fark etmediği) bir depresyona girdim. Eksiksiz her gün ölmek isteyip, hiçbir gün bunu yapmayacak kadar bıkkındım. 4. sınıfın bitiminde depresyonum düzelmeye başladı ve ben de depresyonumun farkına vararak yeniden depresyon ve dikkat eksikliği tedavisi almaya başladım.
Dediğim gibi, okulum uzadı ve artık maddi olarak kaldıramayacağız okulu. Dondurup, işe girip, kendi paramı kazandıktan sonra devam edeceğim.