Arkadaşlar''Gönül değişince dünya değişir''derler..Bilinçaltımızdaki bütün blokajlarımızı ya da kusurlu saydığımız huylarımızı tespit edip yüzleşsek bile bunu nasıl dönüştürüyoruz?Somut örneklerle tartışalım mı bunu?Örneğin ben eğer alıngan bir insansam,bu sorunun kökenini de bulduysam ilerleme kaydederim ama nasıl ortadan kaldırıp gönlümüzü değiştireceğiz?Ya da cimri bir insan bunun farkına varsa ve bu özelliğini değiştirmek istese nasıl dönüşüyor?Kıskanç bir insan kıskançlığının farkındaysa ve bunu dönüştürmek istese nasıl yapar?''Haydi gönlümü değiştireyim''demekle olmaz ki....Dönüşüm nasıl gerçekleşiyor?Belki farkında olmadan dönüştürdüklerimiz vardır ama bilinçli olarak yaptığınız kendinizi dönüştürme deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim...Maskelerimizle nasıl yüzleşiriz?Kendimizi nasıl daha iyi tanıyıp en gerçek halimize ulaşırız?Bu konularla ilgili hepimiz çok okuyoruz ama kendi hayatımıza ne kadar uygulayabiliyoruz..Lütfen kendi dönüşümünü yaşayan varsa bizlerle paylaşabilir mi?Az çok,uzun kısa diye düşünmeyin,belki benim gibi aklına takılanlar vardır da bir işe yarar...
"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Yüreğin değişsin,her şey değişir
- Konbuyu başlatan cathrine
- Başlangıç tarihi
@dgo Benim sormak istediğim başka bir şeydi aslında...Siz felsefi açıdan yaklaştınız..İnsanın bazı konularda yaşayabileceği dönüşümleri sorguluyorum...Örnek:Hayatta bir alanda kötü giderken aslında bir kuantum sıçrama yaşıyorsunuz ve o alanda şansınız iyiye dönüyor...Bunu başaranların hayat deneyimlerini öğrenmek istemiştim sadece...
Bu saydıklarınız için kişinin yüksek bir farkındalığı olması gerekiyor. Çoğu insan çoktan parçası olan bir şeyi anlayıp, öyle kolay kolay kopamaz. Aslında bu soruyu işinde iyi bir psikolog çok güzel cevaplayabilir. Çünkü hali hazırda hataların, olumsuz davranışların, yanlış fikirlerin değişimi için (şuan aklıma gelmesede) birçok yöntem var. Kişinin kendiyle ilgili deneyim istiyorsanız madem bir şeyler anlatayım tabi. Mesela ben çok önceden o zamanın çoğu ergen çocukları gibi herkesle konuşamazdım. Çekinirdim, takılırdım vs. O yaşlarda kendime bu konuda çok kızmışlığım vardır. Bundan 9-10 yıl öncesinden bahsediyorum. Şunu hatırlıyorum okuldan kaçıp büyük kuş parkına gidip yalnız gördüğüm bir büyüğümle sohbet etmek için kendimi darlayıp şartlandırdığımı hatırlıyorum. Bu bir oldu, iki oldu, üç oldu benim dilim çözülmeye başladı. Sonra yarım gün yarım gün 19.5 güne dayanan devamsızlıktan sonra bunu okulda hocalarıma karşı yapmaya başladım. Sürekli kendimi acımasızca şartlandırırdım. Hiç unutmam bir hocam ooo bakın kimler gelmiş kimler deyip beni işaret etmişti ve sınıf gülmüştü. Bende gidip tenefüste onunla bu konuda konuşmuştum. İnanmazsınız belki ama ikimizde çok gülmüştük. O günler benim çevreme karşı taaa o yaşıma kadar yeni yeni adım attığım dönemlerim olmuştu. Tabi bu ergenlik veya çocukluk artık ne derseniz anım sayıldığı için anlatıyorum. Şu yaşımda yaşadığım deneyimlerim ve tecrübelerimi de bir on yıl sonra anlatabilirim sanırım. Çünkü kimse kişiliğini ve zaaflarını parça parça önünüze dökmek istemez. Konu bu yüzden boş kalıyor
@Ori Paylaştığın hatıran için çok teşekkür ederim.Ben de bu şekilde bir örnek arıyordum..Çekingenliğini yenip kendini daha sosyal bir hale getirmek ve bunları hayata geçirmen kendini dönüştürdüğün anlamına geliyor.Hepimiz insanız ve benim açtığım konuya ''zaafları ortaya dökmek''kalıbıyla bakılırsa üzülürüm...Hepimizin zaafları var..Kusurlarımız,olumsuz özelliklerimiz(farkındayız ya da değiliz)ama nasıl aşacağımızı konuşsabilirsek toplu bir değişim sağlarız belkiBilinçaltında toplanan,çoğu zaman üzerini örttüğümüz olumsuz kodlarımız yazarken ortaya çıkıyor...Gerçekten''zaaf''değil de bizim kaderimizi ve şansımızı etkileyen bir çok özelliğimiz var...Burada sorduğum soruya doğru yaklaşımı sağlayabilmek için açıklama yapma gereği duydum.''Zaaflarımız''söz konusu değil...Bana göre asıl güçlü kişilik zaaflarını ititraf edebilir...Bu da ayrı bir konu..Çünkü kimsenin ne düşündüğü umurunda olmaz...Sen güzel bir örnek vermişsin...Ben yine arkadaşlarımızın katılması için örnekleri arttırıyorumÖrnek:Cimri bir insanın ya da yalan söyleyen bir insanın artık değişmek istemesi ...Bu insanlar cömert davranarak ya da artık her zaman doğruyu söyleyerek mi yüreklerini değiştirecekler yoksa önce içte mi değişim gerçekleşecek....Kıskanç bir insan ya da açgözlü bir insan eğer bunların farkındaysa önce içten mi değişecek ya da bu özellikleri değiştirmek o kadar kolay mı?Yaradılıştan hepimizin getirdiği buna benzer özellikler her birimizde az ya da çok var...Oran farklı sadece...Kiminde az kiminde çok...Örnek
oğuştan kibirli bir insan nasıl değişir,artık alçak gönüllü olmaya çalışarak mı?Sorumun tam anlaşılması için bayağı çaba sarf ettim ama başlığın yeterince açık olduğunu düşünüyordum.
Bilinçaltında toplanan,çoğu zaman üzerini örttüğümüz olumsuz kodlarımız yazarken ortaya çıkıyor...Gerçekten''zaaf''değil de bizim kaderimizi ve şansımızı etkileyen bir çok özelliğimiz var...Burada sorduğum soruya doğru yaklaşımı sağlayabilmek için açıklama yapma gereği duydum.''Zaaflarımız''söz konusu değil...Bana göre asıl güçlü kişilik zaaflarını ititraf edebilir...Bu da ayrı bir konu..Çünkü kimsenin ne düşündüğü umurunda olmaz...Sen güzel bir örnek vermişsin...Ben yine arkadaşlarımızın katılması için örnekleri arttırıyorumÖrnek:Cimri bir insanın ya da yalan söyleyen bir insanın artık değişmek istemesi ...Bu insanlar cömert davranarak ya da artık her zaman doğruyu söyleyerek mi yüreklerini değiştirecekler yoksa önce içte mi değişim gerçekleşecek....Kıskanç bir insan ya da açgözlü bir insan eğer bunların farkındaysa önce içten mi değişecek ya da bu özellikleri değiştirmek o kadar kolay mı?Yaradılıştan hepimizin getirdiği buna benzer özellikler her birimizde az ya da çok var...Oran farklı sadece...Kiminde az kiminde çok...Örnekoğuştan kibirli bir insan nasıl değişir,artık alçak gönüllü olmaya çalışarak mı?Sorumun tam anlaşılması için bayağı çaba sarf ettim ama başlığın yeterince açık olduğunu düşünüyordum.
bmakar9
Kayıtlı Üye
Bazı olumsuz özelliklerimiz olabilir, çevremize ya da kendimize istemeden zarar veriyor olabiliriz. Bunun farkına varmak da güzel ama asıl sorun farkına vardıktan sonra ne yapabileceğimiz, nasıl değişebileceğimiz. Bu noktada ne yapabiliriz diyorsunuz anladığım kadarıyla.
Aslında önce bu özelliklerimizin sebebini düşünmek, hatta bazen çocukluğumuza inmek yararlı olabilir. Gelişim hayat boyu devam eder ama bebekliğimizden itibaren içinde bulunduğumuz şartlar, ailemizle ve çevremizle olan ilişkilerimiz, genlerimiz kişiliğimiz üstünde çok önemli rol oynar.
Örneğin bazen narsist bir babayla büyümüş kadınlar sürekli narsist bir partnerle birlikte olurlar. Her seferinde mutsuz olurlar ama yine aynı adamları bulurlar. Halbuki bu insanların ne kadar kötü olduğunu bizzat aile içinde görmüşlerdir. "Bütün erkekler aynı" diye düşünmeye başlarlar. Aslında o erkekler gidip onları bulmaz. Küçüklüklerinden beri bilinçdışında narsist bir partnerle yaşamak vardır. Bunu görmüş ve buna alışmışlardır. Bilinçli bir şekilde değil, aslında alıştıkları ve bildikleri durumları hayat boyunca yeniden yaratırlar farkında olmadan. Çünkü alışılmış ve bilindik olan beyin için daha güvenlidir. "Comfort zone" dediğimiz şeydir. Bunun farkına varınca alışılmışın dışına çıkmayı, daha öncekilerden daha farklı insanlarla tanışmayı öğrenebilirler.
Bu gibi sürekli tekrarlanan kötü deneyimler yaşıyorsak beynimiz bize oyun oynuyor olabilir. Alışılmış olan güvenli gibi geliyor olabilir. O yüzden böyle olayların çıkış noktasına odaklanıp benzerlikleri bulabiliriz. Belki doğru eşi, işi, arkadaşı bu sefer farklı bir yolla, farklı bir yerde arayabiliriz.
Diyelim ki cimrilik, alınganlık, kıskançlık gibi kişisel özelliklerimizin farkına vardık. Hayatımıza zarar verdiğini fark ettik. Şimdi bundan nasıl kurtulacağız? Pat diye bir gecede değişemeyiz. Bütün gece "artık kıskançlık yapmayacağım" diye tekrarlayıp ertesi gün kıskandığımızı hissedince umutsuzluğa kapılmak gerçekçi olmaz O yüzden önce bunun büyümek için gereken bir süreç olduğunu kabul etmeliyiz. Yavaş yavaş bunu hayatıma oturtacağım diye düşünmeliyiz.
Daha önceki davranışlarımızı düşünüp "ne yapsam daha doğru olurdu?" diye kendimize sorabiliriz. Eğer neden bu davranışta bulunduğumuzu ve doğru davranışın ne olduğunu fark edersek sonrasında benzer durumlarla karşılaştığımızda daha sağlıklı bir karar verebiliriz.
Bir de değişmek istediğimiz konuda "bundan sonra .......... yapmayacağım." demek doğru değil. Onun yerine "bundan sonra .......... konusunda daha iyi düşüneceğim." diyebiliriz. Çünkü kendimizi tam zıt davranışa şartlamaya çalışırsak yanlış karar verebiliriz. Mesela kıskançlıktan kurtulmak istiyorsak "bundan sonra sevgilimi kimseden kıskanmayacağım." diye kendimizi şartlarsak ve her kıskandığımızı hissettiğimizde susarsak bunun sonuçları da zarar verici olabilir. Onun yerine "kıskançlık konusunda daha iyi düşüneceğim." diyebiliriz. Böylece kıskandığımızı hissettiğimizde önce düşünüp sonra aklımıza takılan şeyi sevgilimize tatlı bir dille sorarsak hem fevri bir harekette bulunmamış oluruz hem içimize atmamış oluruz hem de artık daha düşünceli olduğumuzu karşı tarafa göstermiş oluruz. 1 taşla 3 kuş
Kim olursak olalım değişmek kolay değildir. Ama bir şeyin farkına varıp değişmek için bir adım atmak kendimizle gurur duymamız için yeterlidir. Kibirin altında yatan duygu kimi zaman yetersizlik hissi olabiliyor. Soğukkanlılık bazen ilgi ve sevgi ihtiyacının üzerini örtüyor olabiliyor. Yani bazen çok abartılan duygular tam zıttı olan duyguları bastırmak için ortaya çıkabiliyor.
Bu yüzden o olumsuz özelliğimiz her ne ise sebebini ve sonucunu düşünmeliyiz. Bizi bir şeyden mi koruyor? Bir şeye mi yaklaştırıyor? Bir şeyden kaçmamızı mı sağlıyor? Hangi konuda avantaj sağlıyor? Belki de aslında sorunumuz çok başkadır. Belki de başarısızlıktan korktuğumuz için çekingen davranıyoruzdur?
Mesela ben eskiden yakınlarıma yalanlar söylerdim çünkü üzülecekler diye korkardım. Sonra o yalanlar ortaya çıkmasın diye başka yalanlar söylemeye başladım. Hayatım kocaman bir yalan oldu. Sonra fark ettim ki aslında yalan söylediğim şeyler hep aynıydı. Hep arada kaldığım durumlarda yalan söylüyordum çünkü bir seçim yapmaktan korkuyordum. Doğruları söylemeye cesaret edemiyordum çünkü sonuçlarıyla yüzleşmekten korkuyordum. Üzülür, küser, kızar, gider vs diye düşünüp yalan söylüyordum. Sonra bunların farkına vardığımda önce bir seçim yapmayı öğrendim. Aynı anda herkesi mutlu edemeyeceğimi kabul ettim. Sonra dürüst olmayı öğrendim. İnsanlar beni ben olduğum için sevmeyecekse sevmesinler dedim. Ve zamanla çevremde beni olduğum gibi kabul eden insanlar olmaya başladı. Bir süreçti ve değdi.
"Yumurta dışarıdan kırılırsa ölüm, içeriden kırılırsa yaşam başlar." O yüzden kalbimizin derinliklerinde daha iyi olma çabası varsa sonuçları hep yaşam olacaktır. ?
Aslında önce bu özelliklerimizin sebebini düşünmek, hatta bazen çocukluğumuza inmek yararlı olabilir.
Gelişim hayat boyu devam eder ama bebekliğimizden itibaren içinde bulunduğumuz şartlar, ailemizle ve çevremizle olan ilişkilerimiz, genlerimiz kişiliğimiz üstünde çok önemli rol oynar. Örneğin bazen narsist bir babayla büyümüş kadınlar sürekli narsist bir partnerle birlikte olurlar. Her seferinde mutsuz olurlar ama yine aynı adamları bulurlar. Halbuki bu insanların ne kadar kötü olduğunu bizzat aile içinde görmüşlerdir. "Bütün erkekler aynı" diye düşünmeye başlarlar. Aslında o erkekler gidip onları bulmaz. Küçüklüklerinden beri bilinçdışında narsist bir partnerle yaşamak vardır. Bunu görmüş ve buna alışmışlardır. Bilinçli bir şekilde değil, aslında alıştıkları ve bildikleri durumları hayat boyunca yeniden yaratırlar farkında olmadan. Çünkü alışılmış ve bilindik olan beyin için daha güvenlidir. "Comfort zone" dediğimiz şeydir. Bunun farkına varınca alışılmışın dışına çıkmayı, daha öncekilerden daha farklı insanlarla tanışmayı öğrenebilirler.
Bu gibi sürekli tekrarlanan kötü deneyimler yaşıyorsak beynimiz bize oyun oynuyor olabilir. Alışılmış olan güvenli gibi geliyor olabilir. O yüzden böyle olayların çıkış noktasına odaklanıp benzerlikleri bulabiliriz. Belki doğru eşi, işi, arkadaşı bu sefer farklı bir yolla, farklı bir yerde arayabiliriz.
Diyelim ki cimrilik, alınganlık, kıskançlık gibi kişisel özelliklerimizin farkına vardık. Hayatımıza zarar verdiğini fark ettik. Şimdi bundan nasıl kurtulacağız? Pat diye bir gecede değişemeyiz. Bütün gece "artık kıskançlık yapmayacağım" diye tekrarlayıp ertesi gün kıskandığımızı hissedince umutsuzluğa kapılmak gerçekçi olmaz
O yüzden önce bunun büyümek için gereken bir süreç olduğunu kabul etmeliyiz. Yavaş yavaş bunu hayatıma oturtacağım diye düşünmeliyiz. Daha önceki davranışlarımızı düşünüp "ne yapsam daha doğru olurdu?" diye kendimize sorabiliriz. Eğer neden bu davranışta bulunduğumuzu ve doğru davranışın ne olduğunu fark edersek sonrasında benzer durumlarla karşılaştığımızda daha sağlıklı bir karar verebiliriz.
Bir de değişmek istediğimiz konuda "bundan sonra .......... yapmayacağım." demek doğru değil. Onun yerine "bundan sonra .......... konusunda daha iyi düşüneceğim." diyebiliriz. Çünkü kendimizi tam zıt davranışa şartlamaya çalışırsak yanlış karar verebiliriz. Mesela kıskançlıktan kurtulmak istiyorsak "bundan sonra sevgilimi kimseden kıskanmayacağım." diye kendimizi şartlarsak ve her kıskandığımızı hissettiğimizde susarsak bunun sonuçları da zarar verici olabilir. Onun yerine "kıskançlık konusunda daha iyi düşüneceğim." diyebiliriz. Böylece kıskandığımızı hissettiğimizde önce düşünüp sonra aklımıza takılan şeyi sevgilimize tatlı bir dille sorarsak hem fevri bir harekette bulunmamış oluruz hem içimize atmamış oluruz hem de artık daha düşünceli olduğumuzu karşı tarafa göstermiş oluruz. 1 taşla 3 kuş
Kim olursak olalım değişmek kolay değildir. Ama bir şeyin farkına varıp değişmek için bir adım atmak kendimizle gurur duymamız için yeterlidir. Kibirin altında yatan duygu kimi zaman yetersizlik hissi olabiliyor. Soğukkanlılık bazen ilgi ve sevgi ihtiyacının üzerini örtüyor olabiliyor. Yani bazen çok abartılan duygular tam zıttı olan duyguları bastırmak için ortaya çıkabiliyor.
Bu yüzden o olumsuz özelliğimiz her ne ise sebebini ve sonucunu düşünmeliyiz. Bizi bir şeyden mi koruyor? Bir şeye mi yaklaştırıyor? Bir şeyden kaçmamızı mı sağlıyor? Hangi konuda avantaj sağlıyor? Belki de aslında sorunumuz çok başkadır. Belki de başarısızlıktan korktuğumuz için çekingen davranıyoruzdur?
Mesela ben eskiden yakınlarıma yalanlar söylerdim çünkü üzülecekler diye korkardım. Sonra o yalanlar ortaya çıkmasın diye başka yalanlar söylemeye başladım. Hayatım kocaman bir yalan oldu. Sonra fark ettim ki aslında yalan söylediğim şeyler hep aynıydı. Hep arada kaldığım durumlarda yalan söylüyordum çünkü bir seçim yapmaktan korkuyordum. Doğruları söylemeye cesaret edemiyordum çünkü sonuçlarıyla yüzleşmekten korkuyordum. Üzülür, küser, kızar, gider vs diye düşünüp yalan söylüyordum. Sonra bunların farkına vardığımda önce bir seçim yapmayı öğrendim. Aynı anda herkesi mutlu edemeyeceğimi kabul ettim. Sonra dürüst olmayı öğrendim. İnsanlar beni ben olduğum için sevmeyecekse sevmesinler dedim. Ve zamanla çevremde beni olduğum gibi kabul eden insanlar olmaya başladı. Bir süreçti ve değdi.
"Yumurta dışarıdan kırılırsa ölüm, içeriden kırılırsa yaşam başlar." O yüzden kalbimizin derinliklerinde daha iyi olma çabası varsa sonuçları hep yaşam olacaktır. ?
"Yumurta dışarıdan kırılırsa ölüm, içeriden kırılırsa yaşam başlar." O yüzden kalbimizin derinliklerinde daha iyi olma çabası varsa sonuçları hep yaşam olacaktır
Çok güzel bir yazı olmuş..Bana faydalı olacağına inanıyorum ,iyi ki bu deneyiminizi paylaştınız...Hepimize yol gösteririr umarım...Değiştiğimi nasıl anlayacağım biliyor musunuz?Hayatta karşıma çıkan aynalarım değişirse ya da insanların bana davranışları değişirse anlayacağım...Kısır döngüler hayatımdan çıkarsa doğru yolda olduğumu anlarım herhalde...Emeğiniz için çok teşekkür ederim
Yardımcı oldunuz tabi ki..Hepimiz buraya küçük ya da büyük hayatımızı iyi yönde etkileyen deneyimlerimizi bir bir anlatırız umarım,iyi ki varsınızYardımcı olabildiysem ne mutlu bana. Umarım her şey istediğiniz gibi olur
Adem den sana kadar olan tüm ecdadinin toplamısın. Toplamıyım. Eskilerden gelen kirleri temizlemek için bilinçaltı temizliği yaptırdım. Yeterli değil elbette. Bir mucize olmuyor. Yada farkına varmiyorsun.(2. Gidisimde bir recete soyledi. Uygulamaya koymadan once ruya gordum google arattigimda agir hastaliktan kurtulacagimi okudum) Ancak önceden tutku ile baktığım şeyleri umursamiyor um. Başka başka çalışmalarda gerekiyor. Cok önceden hipnoz olmaya calismistim, olmadi. Ototelkin diye birsey var. Çok uzun zaman alacak gibi. Barış muslu nun yöntemiyle sadece bilincini temizleyerek ameliyat olmaktan kurtulan , hastalığı iyileşen öğretmenin videosunu izlemiştim. Harika birseydi. Denetim. Benim. Milyon tane sorunum olunca vazgeçtim. Melami lik ile seyri-suluk denedim. Daha ötesi nin farkına varinca bıraktım. Yada level atladım. Daha anlatacaklarimi anlayamazsin. Bir yere ulasmaya, kendini geliştirmeye çalışma. Sen çekilirsen aradan , kendini gösterir yaradan.
Nasıl aradan çekileceğimi bilmiyorum ama hipnoz gibi çalışmalara zaten güvenim yok..Hipnoz,atalardan gelen kodları çözmek...gibi çarelere hiç başvurmadım...Doğal bir şekilde kendi içime gitmek ve kendimi daha iyi tanımak istiyorum...İçimizdeki potansiyeli keşfetmek ve kim olduğumuzu bulmak konusunda çok makaleler yazılıyor ama bunu somut anlamda hayata geçirmek istiyorum...Bir insanın kısır döngüleri nasıl biter?Sadece aynalama yaparak bunun üstesinden gelebilir miyiz?Onu hep gözlemliyorum zaten ...''Sen çık arada görünür Yaradan''Bunun üzerine gidiyorum sadece...Dediğiniz gibi diğer çalışmalar yavan kalıyor...Kendi içimize nasıl yolculuk yapılır?Hangi sorularla başlanır?
zamanında kendime söyle söylemiştim. Kimin kitabını okumaliyim. Kimden öğrenebilirim. Sonra anladım ki suyun üzerinde yuruyemeyen, havada uçamayan , insanların anlattıkları işime yaramaz. Mesala adamlar, kuran ı okuyup birseyler yapmaya calisiyorlar. Sonra da kurana uyduk diyorlar. Halbuki sırnırlı akillarina uyuyor. Yasar buri ozturk ve digerleri gibi. Prof. Lar ciltler dolusu kitap yazmis. Sonuc. Sadece ölüm. Halbuki ölmeden evvel ölün ü anlamamış, sınırlı aklı ile anladığı islami anlatmaya çalışıyor. Örneğin cemal nur sargut. bir kaç dogrunun yaninda çok fazla yanlışları var. Evliya olmak olmaktan bahseder. Halbuki Asil amaçin "olmamak". Olduğunu anlayamıyor. Kelam evliyasi bu kadın sürekli aşktan bahsediyor. Aşkı güzel birşey zannediyor. Zamanı geldiğinde bırakılması gereken bir sey oldugunu, basamağında sadece bir dalı olduğunu göremiyor. söylenmesi gereken kavramanilmasi gereken o kadar çok şey varki. Mesela En büyük düşmanın kim ?
Dostum ya da düşmanım olduğunu sanmıyorum..Yani ne zamandır sıfatlara indirgeyebildiğim bir şey yok hayatımda...Genelde nötr bir psikolojideyim...
onu mu soruyorum cahillik ... falan demeni bekliyordum ki cevabim hayır olacaktı. Yolun çok uzun. Çoooooook..... heralde 10 milyon yılını alır.Neden dostun yok. Neden notr. Hayatında inişler çıkışlar olmuyor mu. Yoksa , oluyor ama nötr mu kalıyorsun.
Herkesin hayatında inişler çıkışlar vardır..Ama zaten hayatın bu düzenine artık alışmışlık var belki de....Hiç bir şey sabit kalmıyor...Her dakika ruh değişimi yaşamak çok yıpratıcı olmaz mı?İsteyerek değil ama belli bir zamandan sonra kendiliğinden insanlar bu hale geçebilir...Eskisi gibi dostluğa ya da düşmanlığa çok büyük anlamlar yüklemediğim için değişmiş olabilir benim tepkilerim
Umarım duygularımı ifade edebilmişimdir...Kimin yolunun uzun olacağına sen mi karar veriyorsun?Neden çok uzunmuş,cevabını yeni gördüm....Buradaki soruları cevaplarken çok kesin konuşulması doğru mu? Gizemi tamamen çözülememiş bir dünyada hala kendini üstün ruh gibi görenler var...