Ben bu ayete bakarak insan ruhunun tanrısallığını ulviliğini savunan biriyim aslında. Bir noktada kendi ruhundan can üflediği söylenen varlıklar olduğumuza göre hepimiz aynı zamanda tanrının bir parçasıyız. Kişisel olarak da yaratıcının birer parçası olarak küçük tanrı parçaçıkları olduğumuzu düşünürüm. Lakin bu bakış açısı da ilgimi çekti. Her insana ruh verilmediği bilinç, şuur, nefs verilip ruh verilmemesi başka bir bakış açısı ve hoşuma da gitmedi değil.Ruh saftir. Her insanin da ruhu yoktur. Ruh herkese verilmez. Bilinc verilir, suur alti verilir, nefs verilir ama ruh verilmeyebilir.
Ayet : Biz, ona ruhumuzdan üfledik ve Rabbinin sözlerini ve kitaplarını tasdik etti. (Demek ki ruh geldi mi Kutsal metinlerin, metin olmasinin otesindeki bir manaya da hakim olabilecek bir ulasim kanalindan da gecebiliyor ruh.)