Benim refleksif hareketlerim fazla. Acil durum insanıyım, seri hareket ederim. Bir şeyi, ne yapmak için ne de anlamak için çok zamana ihtiyaç duymam. Dolayısıyla hayatımı planlamak için küçüklükten bu yana çok çaba göstermedim. Bundan ötürü hayata belirli kurallarla yaklaşmak bende çok yoktur. (Belkide bundan dolayı insan ayırt etmiyor olabilirim.)
Ama bu bir yönden kayıp tabi. Plansızlık bir kaç yıl geriden gelmeme sebep olsa da bugün büyük bir eksiklik olarak karşıma çıkmadı.
Çünkü hayatımın çoğu lise ve üniv tercihleri de dahil olmak üzere hep bir kader planında ilerlediğini gördüm. Bunları dile getirirken, kaderci, gibi görünüyor olabilirim ama öyle değil. Sadece kadere iman ederim ama külli iradeyi hep ensemde hissetmişimdir.
Ve algılar hayatı anlamladırma da büyük nimet...
Şöyle ki uzun vadedeki hayallerim ve o minvalde hayatımı düzenlediğim hedeflerimin olmadığını da tabiki düşünmemelisinz.
Çünkü şu anki rutinim, kişiliğime ve yeteneklerime göre ayarlandı.
Ama bu günlük bir plan değil, uzun vadede yaradılışımın arzu ettiği bir gidişattan günlerime yansıyan bir paydan ibaret.
Biraz düzenli olmak aslında planlı olmaktan daha eglenceli olabilir.
Mesela istem dışı her gün çizim yaparım, sanatsal incelemelerim olur (göz terbiyesi için), yazı yazarım, namazlar zaten var, Kuran okumaktan çok zevk alıyorm. Bunlar otomatik oldu artık. Enlerim yani. Bu bende bir hayat düzeni desem yeridir, plancılık değil. Farklı değerlendiriyorum dediğim gibi.
Bana göre ilgi alanlarını keşfetmek kendi geleceğimiz için büyük önem taşıyor.
İnsanlar bunun farkında değiller.
İşleri ince ince detay detay planlama vs. fazlasıyla anlamsız . Hayatın tadı yukarıda bazı arkadaşların da dillendirdigi gibi anlık bazı şeylerde gizli ama bunu da yanlış değerlendirmemek gerek.
Orta karar aslında... İnsan olarak çizgiden çıkamamak için bu şart.
Ama bu bir yönden kayıp tabi. Plansızlık bir kaç yıl geriden gelmeme sebep olsa da bugün büyük bir eksiklik olarak karşıma çıkmadı.
Çünkü hayatımın çoğu lise ve üniv tercihleri de dahil olmak üzere hep bir kader planında ilerlediğini gördüm. Bunları dile getirirken, kaderci, gibi görünüyor olabilirim ama öyle değil. Sadece kadere iman ederim ama külli iradeyi hep ensemde hissetmişimdir.
Ve algılar hayatı anlamladırma da büyük nimet...
Şöyle ki uzun vadedeki hayallerim ve o minvalde hayatımı düzenlediğim hedeflerimin olmadığını da tabiki düşünmemelisinz.
Çünkü şu anki rutinim, kişiliğime ve yeteneklerime göre ayarlandı.
Ama bu günlük bir plan değil, uzun vadede yaradılışımın arzu ettiği bir gidişattan günlerime yansıyan bir paydan ibaret.
Biraz düzenli olmak aslında planlı olmaktan daha eglenceli olabilir.
Mesela istem dışı her gün çizim yaparım, sanatsal incelemelerim olur (göz terbiyesi için), yazı yazarım, namazlar zaten var, Kuran okumaktan çok zevk alıyorm. Bunlar otomatik oldu artık. Enlerim yani. Bu bende bir hayat düzeni desem yeridir, plancılık değil. Farklı değerlendiriyorum dediğim gibi.
Bana göre ilgi alanlarını keşfetmek kendi geleceğimiz için büyük önem taşıyor.
İnsanlar bunun farkında değiller.
İşleri ince ince detay detay planlama vs. fazlasıyla anlamsız . Hayatın tadı yukarıda bazı arkadaşların da dillendirdigi gibi anlık bazı şeylerde gizli ama bunu da yanlış değerlendirmemek gerek.
Orta karar aslında... İnsan olarak çizgiden çıkamamak için bu şart.
