sevimkoşkatilgeldi
Kayıtlı Üye
Yil 1997, babaannemin annesinin evinde ziyaretteyiz. Büyük annemiz cok yasli ama laf sokmakta hala usta. 
Kuzenlerim ve ben cocuguz tabi o zamanlar, evin icinde kosusturuyoruz, gürültü yapiyoruz. Büyük annemizin de uykusu gelmis ancak bizim yüzümüzden uyuyamiyor. Kafasini kaldirip, "Kafamin icinde bir avuc pitirak kayniyor. Sessiz olun, oturun asagiya esek sipalari! Zaten su ecinni kilikli gavur zencisine de ne zamandir git diyorum, gitmiyor." diyor. Bir hafta sonra büyük annemizin vefat haberini aliyoruz.
Yil 2006, Almanya'da bir onkoloji kliniginde amcamin 13 yasindaki oglunun iyilesmesini kutlamak üzere toplandik. Iki yil boyunca türlü tedavilerle mds'den kurtulup sagligina kavusan kuzenimi taburcu etmek icin birkac gün kaldi. Bir ara odasinda yalniz oldugunu fark edince, kursun asker koleksiyonunu incelemek istedigimi söyleyerek yanina giriyorum. Yüzlerce biriktirmis hastanede kaldigi süre boyunca hepsini tek tek anlatiyor bana. Sonra yatagina geri dönüyor, ben de iyi uykular dileyerek odadan cikiyorum. Kapinin esigine geldigimde kafasini kaldirip, "Yarin yine gel. Bir de su komik herife de söyle, o da ciksin disari." diyor. 2 gün sonra kuzenimin vefat haberini aliyoruz.
Belki hayaldi gördükleri belki gercek. Sadece tarifler benzer... Acaba ayni hayali mi gördüler, yoksa ayni ziyaretci miydi onlari rahat birakmayan?
Iste böyle...
Kuzenlerim ve ben cocuguz tabi o zamanlar, evin icinde kosusturuyoruz, gürültü yapiyoruz. Büyük annemizin de uykusu gelmis ancak bizim yüzümüzden uyuyamiyor. Kafasini kaldirip, "Kafamin icinde bir avuc pitirak kayniyor. Sessiz olun, oturun asagiya esek sipalari! Zaten su ecinni kilikli gavur zencisine de ne zamandir git diyorum, gitmiyor." diyor. Bir hafta sonra büyük annemizin vefat haberini aliyoruz.Yil 2006, Almanya'da bir onkoloji kliniginde amcamin 13 yasindaki oglunun iyilesmesini kutlamak üzere toplandik. Iki yil boyunca türlü tedavilerle mds'den kurtulup sagligina kavusan kuzenimi taburcu etmek icin birkac gün kaldi. Bir ara odasinda yalniz oldugunu fark edince, kursun asker koleksiyonunu incelemek istedigimi söyleyerek yanina giriyorum. Yüzlerce biriktirmis hastanede kaldigi süre boyunca hepsini tek tek anlatiyor bana. Sonra yatagina geri dönüyor, ben de iyi uykular dileyerek odadan cikiyorum. Kapinin esigine geldigimde kafasini kaldirip, "Yarin yine gel. Bir de su komik herife de söyle, o da ciksin disari." diyor. 2 gün sonra kuzenimin vefat haberini aliyoruz.
Belki hayaldi gördükleri belki gercek. Sadece tarifler benzer... Acaba ayni hayali mi gördüler, yoksa ayni ziyaretci miydi onlari rahat birakmayan?
Iste böyle...
