DreamDuality
Kayıtlı Üye
Anneannemi ben orta bire giderken öldü.
Temiz, huzurlu, aniden ve uykuda bir ölümdü.
Öyleki odada olanlar öldüğünü bile anlamamışlar.
Herneyse; şimdi anlatacağım olay,
ölümünden tam üç yıl sonra gerçekleşti.
Lisenin hazırlık sınıfına gidiyordum.
O gün bir arkadaşıma gitmek için evden çıkmıştım.
Yolda giderken bir pastanenin önünde bir topluluk gördüm.
O kadar tuhaftılar ki dikkatimi çekmeseler şaşardım.
Yaklaşık 10 kişiden oluşmuş bir yaşlılar topluluğu,
Takkeli dedeler, pardesülü kapalı nineler..
Çok net hatırlamamakla birlikte önlerinde
birkaç bavul dahi vardı.
Ve bu topluluk birbiriyle tek kelime dahi konuşmadı.
Hani hacı kafilesinin hacdan dönünce otogardaki
hallerini andıran bir manzara vardı.
(Bu arada belki merak edersiniz oranın yakınlarında
otogar da yok ve durdukları yer yoldan 15 adım uzakta).
Neyse ben o toplulukta birisiyle göz göze geldim.
İşte o anda durakladım. Çünkü o annanemdi.
Bayramlara özel giydiği kahverengi pardesüsü ve
gene kahverengi - beyaz çiçekli eşarbıyla.
O da mavi gözlerini bana dikmiş bakıyordu.
Bir süre bakıştık. Sadece bakıştık.
Sonrasında yoluma devam ettim ve hiçbirşey
hissetmedim. Hatta düşünemedim.
Sadece ordan uzaklaştım ve uzaklaştım.
Onu öldükten sonra bedenli olarak gördüğüm
ilk ve tek olaydır.
Temiz, huzurlu, aniden ve uykuda bir ölümdü.
Öyleki odada olanlar öldüğünü bile anlamamışlar.
Herneyse; şimdi anlatacağım olay,
ölümünden tam üç yıl sonra gerçekleşti.
Lisenin hazırlık sınıfına gidiyordum.
O gün bir arkadaşıma gitmek için evden çıkmıştım.
Yolda giderken bir pastanenin önünde bir topluluk gördüm.
O kadar tuhaftılar ki dikkatimi çekmeseler şaşardım.
Yaklaşık 10 kişiden oluşmuş bir yaşlılar topluluğu,
Takkeli dedeler, pardesülü kapalı nineler..
Çok net hatırlamamakla birlikte önlerinde
birkaç bavul dahi vardı.
Ve bu topluluk birbiriyle tek kelime dahi konuşmadı.
Hani hacı kafilesinin hacdan dönünce otogardaki
hallerini andıran bir manzara vardı.
(Bu arada belki merak edersiniz oranın yakınlarında
otogar da yok ve durdukları yer yoldan 15 adım uzakta).
Neyse ben o toplulukta birisiyle göz göze geldim.
İşte o anda durakladım. Çünkü o annanemdi.
Bayramlara özel giydiği kahverengi pardesüsü ve
gene kahverengi - beyaz çiçekli eşarbıyla.
O da mavi gözlerini bana dikmiş bakıyordu.
Bir süre bakıştık. Sadece bakıştık.
Sonrasında yoluma devam ettim ve hiçbirşey
hissetmedim. Hatta düşünemedim.
Sadece ordan uzaklaştım ve uzaklaştım.
Onu öldükten sonra bedenli olarak gördüğüm
ilk ve tek olaydır.
