denizbörülcesi1
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 16 Mar 2014
- Mesajlar
- 4
- Tepkime puanı
- 0
Merhabalar,
Hiç alakam olmamasına rağmen tam 2 sene boyunca bir kişi tarafından bastırıldım.
Elini karnımın üzerinde değdirmeden gezdirdiğinde karnımdaki hareketlenme, iki ayrı şehirde aynı anda ne yaptığımın ne okuduğumun bilinmesi, o an nerede olduğumun bilinmesi vs. çeşitli yöntemlerle inandırıldım. Çok acı çektim. Ağladım. Gecelerce hasta olduğuma inandırılıp ağladım, tanrıya yalvardım. Çeşitli deneyimlerim oldu kendi kendime, farketmeden, bilinçsizce ve heyecan dolu.
Sonra acımı bitirecek biriyle tanıştım. Hiç tanımadığım biri, "neler yaşadığını biliyorum, görüşelim, sana yardım edeceğim" dedi. O beni iyileştirdi. İyileşmek için yanımdan ayırmadığım tüm ametist taşlarımı attım, herşeyin açıklamasını anladım. Meğer o benim öğreticimmiş. En sonunda karanlık günlerim kayboldu ve eğiticimin bana verebilecek pek birşeyi kalmadı.
O zamanlardan sonra, sokakta tanımadığım insanların beni selamlaması, gülümsemesi gerçekten çok tuhaftı. Sanki beni tanıyor gibilerdi. Ancak son iki yıldır neredeyse hiçbir değişim yok. Ne karşıma çıkan biri var, ne deneyimleyebildiğim herhangi birşey.
Çakralarım tamamen açık diye düşünürken neden hala insanların halesini , rengini göremiyorum diye düşünüyorum.
Tek yaptığım geceleri uykumda şiddetli bağırışlarla savaştığım. Çok tuhaf seslerle bağırıyormuşum. Çok tuhaf bir dilden konuşuyormuşum. Ancak o günlerin ertesinde ne bir rüya hatırlıyorum ne bir imge.
Yani tıkandım kaldım. Devam etmem, birşeyler yapmam gerekiyor. Ne olduğunu, nereye gitmem gerektiğini bilmiyorum.
Bulutlara bakıyorum. Gökyüzüne. O kadar rahatlıyorum ki... O kadar huzurlu ki.
Ama hayatımın anlamını bulamıyorum. Amacımı bilmiyorum.
Bilen varsa yardım etsin.
İnisiyasyonum tamamlandı mı? Yoksa ben nerede tıkandım?
Yardımlarınız ve cevaplarınız için çok teşekkürler.
Burada yeni olduğum için çok ayrıntı veremiyorum, ancak bana yardımcı olabilecek birileri çıkarsa, yararlanmak isterim.
Hiç alakam olmamasına rağmen tam 2 sene boyunca bir kişi tarafından bastırıldım.
Elini karnımın üzerinde değdirmeden gezdirdiğinde karnımdaki hareketlenme, iki ayrı şehirde aynı anda ne yaptığımın ne okuduğumun bilinmesi, o an nerede olduğumun bilinmesi vs. çeşitli yöntemlerle inandırıldım. Çok acı çektim. Ağladım. Gecelerce hasta olduğuma inandırılıp ağladım, tanrıya yalvardım. Çeşitli deneyimlerim oldu kendi kendime, farketmeden, bilinçsizce ve heyecan dolu.
Sonra acımı bitirecek biriyle tanıştım. Hiç tanımadığım biri, "neler yaşadığını biliyorum, görüşelim, sana yardım edeceğim" dedi. O beni iyileştirdi. İyileşmek için yanımdan ayırmadığım tüm ametist taşlarımı attım, herşeyin açıklamasını anladım. Meğer o benim öğreticimmiş. En sonunda karanlık günlerim kayboldu ve eğiticimin bana verebilecek pek birşeyi kalmadı.
O zamanlardan sonra, sokakta tanımadığım insanların beni selamlaması, gülümsemesi gerçekten çok tuhaftı. Sanki beni tanıyor gibilerdi. Ancak son iki yıldır neredeyse hiçbir değişim yok. Ne karşıma çıkan biri var, ne deneyimleyebildiğim herhangi birşey.
Çakralarım tamamen açık diye düşünürken neden hala insanların halesini , rengini göremiyorum diye düşünüyorum.
Tek yaptığım geceleri uykumda şiddetli bağırışlarla savaştığım. Çok tuhaf seslerle bağırıyormuşum. Çok tuhaf bir dilden konuşuyormuşum. Ancak o günlerin ertesinde ne bir rüya hatırlıyorum ne bir imge.
Yani tıkandım kaldım. Devam etmem, birşeyler yapmam gerekiyor. Ne olduğunu, nereye gitmem gerektiğini bilmiyorum.
Bulutlara bakıyorum. Gökyüzüne. O kadar rahatlıyorum ki... O kadar huzurlu ki.
Ama hayatımın anlamını bulamıyorum. Amacımı bilmiyorum.
Bilen varsa yardım etsin.
İnisiyasyonum tamamlandı mı? Yoksa ben nerede tıkandım?
Yardımlarınız ve cevaplarınız için çok teşekkürler.
Burada yeni olduğum için çok ayrıntı veremiyorum, ancak bana yardımcı olabilecek birileri çıkarsa, yararlanmak isterim.
