"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Major Depresyon
- Konbuyu başlatan tevhid61
- Başlangıç tarihi
DreamDuality
Kayıtlı Üye
Bir psikologla depresyon hakkında tartışıcak kadar da yemedim kafayı.Kişisel olarak da algılamadım tabi ki ama buraya yazamayacağım kadar özel ayrıntılar var benim kendi depresyonum hakkında amma lakin psikoterapi beni daha kötü yaptı. Terapistim bunun normal olduğunu söyleyip durdu ama 1.5 yıl sonra daha fazla dayanamadım ve bıraktım. İnanın bırakmak iyi geldi.
Dikkat: Burada yazılanlar benim kişisel deneyimlerimdir.
Benim psikiyatrım elinden gelse beni ömür boyu tedavi edecek. O yüzden çok iyi anlıyorum demek istediğinizi. Bazı doktorlar çok para canlısı oluyor; kolay para için. Bizim olayımızsa daha duygusal; alışkanlık oldum onda. Birbirimize karşı manevi bir bağımız da var; özlüyor beni.
damned
Kayıtlı Üye
Benimkinin de beni özlediğine eminim ama tamamen duygusal bir özleme bu.
Anlamışsındır ne demek istediğimi. Haftada 2 gün 150 tl den, ben olsam onun yerinde ben de kendimi özlerdim..
DreamDuality
Kayıtlı Üye
Benimkininde beni özlediğine eminim...ama tamamen duygusal bir özleme bu
İyileştiğinize herkes hem fikirdi. Siz de öyleydiniz ama o değildi değil mi? "Şu an hazır değilsin. Hayır biraz daha devam edin" demiştir. Ben başka şehire gittiğim için mecburen ikna oldu iyileştiğime. Halen de ara ara kontrole gidiyorum; 150 şer tl den. Ailemin parası olunca bende acıyorum verdiğim paraya. Neyse muhabbeti uzatmayalım. Gidecek arkadaşlar da vazgeçecek yoksa.
damned
Kayıtlı Üye
İyileştiğinize herkes hem fikirdi. Siz de öyleydiniz ama o değildi değil mi? "Şu an hazır değilsin. Hayır biraz daha devam edin" demiştir. Ben başka şehire gittiğim için mecburen ikna oldu iyileştiğime. Halen de ara ara kontrole gidiyorum; 150 şer tl den. Ailemin parası olunca bende acıyorum verdiğim paraya. Neyse muhabbeti uzatmayalım. Gidecek arkadaşlar da vazgeçecek yoksa.
Konuştuklarımız yanlızca bizim kişisel deneyimlerimizdir arkadaşlar..
(Evet iyileştiğim hatta iyileşmeye başladığım konusunda bile bir açıklaması olmadı kendilerinin) Birbirimizle konuşmuyoruz, paylaşmıyoruz, kimyasal takviyeli gıdaları seviyoruz, içimizde temiz kalamıyoruz, her şeye karşı aşırılıklar besliyoruz, daha neler sayayım, biz kendimiz olmadıkça; adını ne koyarsak koyalım gitgide daha mutsuz ama çok anlamsız bakan gören gözlerle yanlışlara doğru diyecek kadar büyülenmiş geziyor, dolaşıyor hayatı yaşadığımızı sanıyoruz, kendimiz yada sıradanlıktan kurtulmak için hayat için bir başkası için ne veriyoruz birbirimize sabahları bir selam bile vermeyi günaydın demeyi unuttuk mu? Ya çocuklarımız diziler onlardan ve hayatlarımızdan en güzel şeyleri çalıp gidiyor ve biz sadece bakıyoruz dimi? spontane yaşamak ne zamandır normal oldu bilen biri bana da söylesin yahu.
damned
Kayıtlı Üye
Selam alıp vermek lüks oldu artık. Aynı apartmanda yaşadığım insanların çoğunu tanımıyorum.
Doğaya çıkmak en güzeli. Artık hafta sonları yüksek yerlere gidip 5 litre suyu alıp yanıma, doğada zaman geçiriyorum çoğunlukla tek başına. AVMlerde gezmekten, "parayı harca" diyen subliminal mesaj dinletilerinden bıktım. İstanbul civarı Kocaeli, Sakarya taraflarında güzel ormanlık, sulak kırlar var. Artık oraları geziyorum. Biraz parayı bulsam bir köylüğe gidip yerleşmeyi bile kafama koydum. Mutsuz spontan yaşayan, şehirlere ve insanlarına uzak yaşamak, o havayı içinde hissetmek muazzam bir duygu. Bence deneyin. Emin olun iyinin ötesinde iyi gelecek.
Hayat artık fazla önemli değil benim için. Bir gün yaşlandığım zaman geçmişe bakıp ''keşke şunları yapsaydım'' demeyeceğim. Akışına bıraktım nasıl olacaksa o şekilde gitsin. Fazla bir değeri yok önce dediğim gibi çoğu insan bir gün öleceğini kabullenmeden yaşıyor. Aslında öleceklerini kabullenseler hayat onlar için daha güzel olacak. Dünya hayatına kapılmışız maalesef hepimiz. Artık bırakıyorum da hayat kötü geçsin artık o kadar önemli değil.
Sanırım seninle aynı kafadanız. Ben de şehirde yaşamaktan nefret ediyorum. Köyde ıssız yerlerde yaşamayı seviyorum. Okul dolayısıyla şehirdeyim. Sadece yazları köye gidebiliyorum. Bir gün imkânım olursa köyde yaşamayı düşünüyorum. İnsanlardan uzak, ıssız yerlerde dolaşmak gerçekten harika. Benim köyüm Karadeniz tarafında olduğu için domuzlar dolayısıyla biraz da tehlikeli
) ama özellikle geceleri tek başıma dolaşmak kadar güzel bir şey yok. Bu hevesim yüzünden neler geldi başıma. Heyy gidi günler. )