Kişisel Gelişim Yalnız Yaşayan İnsanlar Neden Daha Güçlü?

Merlin639' Alıntı:

Peygamberlerleri ve evliyaları ben birer yazılım olarak görüyorum.Allah in iradesi doğrultusunda hareket ederler.İstediklerini yapamazlar.

Genişletmek için tıkla ...

Hz. Yunus bu konuda biraz large galiba. Sonuçta sistem seni destekliyor desteklemesine ama bizim bakış açımızdan, destek geldikçe neler yaşadığını bir o kendi bilir
Ettiği dua çok güzel ama. Kalpten giderken yaptığı dua.

Retro' Alıntı:

Hz. Yunus bu konuda biraz large galiba. Sonuçta sistem seni destekliyor desteklemesine ama bizim bakış açımızdan, destek geldikçe neler yaşadığını bir o kendi bilir
Ettiği dua çok güzel ama. Kalpten giderken yaptığı dua.

Genişletmek için tıkla ...

Hz.Yunus da zaten Allah in verildiği görevden kaçınca direk başına bela gelmiş.Yani Matrix içinde kitlenmiş.

Mesela benim hayatım da yaşadım şey.Bir harama girdiğim de.Mutlaka başıma bir bela geliyor.Veya kendi yazılımı mi kirayim diyorum.Başka şeylerle ilgileneyim inançtan Havassdan işte ne bileyim peygamberlerden vazgeçeyim diyorum.Zihinim inanılmaz bir boşluğa düşüyor matrix içinde.
Halbuki günah olan zararlı yazılımları normal kabul eden günah işlediği için başına bişey de gelmeyen bir çok insan var.
Birazda insan kendinden vazgeçmeyecek.Allah olan inancın senin yaratılış gayenle paralel şeyler.
Allah yakınlaştikca insan kendini bulur.
Uzaklaştıkça kendinden uzaklaşır.
Yaratıcıyi bilmek kendini bilmektir diyoruz hep.

Günümüzde ''yalnızlığı'' da ''sosyalleşmeyi'' de uç noktada övenler ya da eleştirenler var...Bu ''yalnızlık''ile ilgili makalenin eksiği bu durumun sadece avantajlarından bahsedilmesi...Dezavantajlar hiç sayılmamış bile...Her ki durumun da (Yalnız olmak ya da kalabalık bir ailede yaşamak,ev arkadaşıyla yaşamak)insana kazandırdıkları vardır...Hayatımızın bir döneminde çok sosyal bir döneminde yalnız kalabiliriz...Önemli olan dengede kalabilmek bence...İki duruma da aynı ölçüde ılımlı yaklaşabiliriz...Kalabalık aileler de başka şekillerde kendilerini güçlendirirler....Yalnız insanlar güçlenmek zorunda oldukları için bu durumla başa çıkıyorlar...Yani''yalnızlık''ile güçlenen kişi bu sebeple güçlenmiyor,daha çok ''yalnız''olduğu için bu sonucu yaşıyor....''Güçlenmek''bu durumun sebebi değil sonucu....Yazı kendini kandırmak demeyelim ama yalnızlığın iyi yönlerini de gösterip insanlara moral vermek üzerine yazılmış gibi...''Yalnızlık''belli bir süre tatile çıkıldığında ya da bir yerden uzaklaşıp geri dönülene kadar faydalı olabilir...Ama bu durum alışkanlık yaptığında ''kendini geliştirmek''ile ilgili aksine bazı eksiklikler söz konusu oluyor...İnsan ilişkilerinden uzakta kalan kişi ''incinmekten,kırılmaktan''kurtulduğunu düşünüyor ve artık hiçbir şey için ya da hiçbir ilişki için çaba harcamaktan da vazgeçiyor...Halbuki insanlar birbirinin aynasıdır...Geliştiğiniz ile ilgili geri bildirimleri bile diğer insanlardan alırız...Yineliyorum; her iki durum da ara sıra olduğunda güzel ve dengeli...Daha önce bir araştırmadan bahsetmiştim;Bir yerleşim alanında yapılan araştırmalara göre insanların çok uzun yaşamasının sebebini araştırıyorlar...İnsanlar 100 yaş ve üzerine çıkıyorlar bu köyde...Sebebi komşu ve arkadaşlıkların çok kuvvetli bağlarla birbirlerine bağlı olmaları...Birinin başına bir şey geldiğinde herkes birbirine koşup destek oluyor...İnsanın beden ve ruh konusunda sağlıklı olması biraz da iyi insan ilişkilerine bağlı gibime geliyor...Zaten bu bilgi her yerde de karşımıza çıkıyor...Bakın ''muhtaçlık''ya da ''yalnızlıktan korkmak''yönünden değil ya da ''çokluk''ile de ilgili değil...Bazen bir ya da iki kişi bile yeter kaliteli ilişki olduktan sonra...Az olabilir ama öz olur...''Bir elin nesi var iki elin sesi var...''Yalnızken de mutlu oluruz,güleriz,ağlarız,keyfimize bakarız ama yanımızda eşimiz,dostumuz,sevgilimiz ya da komşumuz varken katıla katıla gülebiliriz...Yemeği biriyle sohbet ederek yemek daha eğlenceli ve iştah açan bir durumdur...Dizi,film bir kişiyle izleyip eleştirince güzel...Dertlerimiz de yarı yarıya azalır...Çünkü artık o kadar büyük de görünmez hiçbir şey...İnsan içten içe bir ömür bilinçaltında hep ruh eşini ararmış...İşte hep bu sebepten...Yalnızlık bizim doğamız olsaydı ne ''aile kurma''kavramı oluşurdu ne de toplu yaşardık...Herkes bir tepeye çıkar tek başına yaşardı...Yalnız yaşayan insanlara psikologlar boş yere mi ''çiçek yetiştirmeyi''ya da ''hayvan sahiplenmeyi''öneriyorlar...Hiç kimse yoksa bir canlı ile muhattap olmak gerekiyor demek ki....Dediğim gibi herkes güçlü olsun ,herkes birbirine muhtaçlıktan değil sevgiden yaklaşsın ve yalnızlık da kalabalık da insanı tuhaflaştıracak ölçüde olmasın,dengede olmamız dileğiyle...