Görünüm olarak bana benzeyenlerden nefret ediyorum.Karakteri bana benzeyenlerden nefret ediyorum.Onların daima mutsuz ve rezil durumda olmalarını istiyorum.Ama görünüm ve karakter olarak bana zıt olanlara sempati duyuyorum onlara olumlu etkiler bırakmak istiyorum,onların mutlu olmasını istiyorum.
Benim bu halim hayatta sahip olmak istediklerime mani oluyor.Nasıl oluyor bilmiyorum ama çok fazla çaba,emek,irade göstermeme rağmen hayatta bir türlü başarılı ve mutlu olamıyorum,istediklerimin hiçbirini elde edemiyorum.Şu an içinde bulunduğum durum bana benzeyen kişilerin içinde bulunmasını istediğim durumun aynısı.Her türlü hazzı yaşamak isteyen biriyim ama nedense bu hazların hiçbirini yaşayamıyorum.Durumun özeti kendime benzeyen kişilerin bulunmasını istediğim sanki benim başıma geliyor.Mesela örnek vereyim:Kadınları o kadar çok seviyorum ki ( hepsini değil,yüz ve fizik olarak güzel bulduklarımı) onlardan sevdiğim herhangi birisine gelecek bir olumsuzluğu engellemek için seve seve kurşunun önüne atlarım,ölüme giderim,eline dahi dokunmamış olsam bile.Lakin gelin görün ki 35-36 yaşındayım,inanılmaz istememe rağmen bugüne kadar hiç sevgilim olmadı.Çok sevdiğim bir kadın vardı,önünde pervane olurdum,her dediğini yapmaya hazır biriydim.Bana şunu dedi:''Dünyada hiç erkek kalmasa yine sana bakmam.Sen çok iyi birisin ama seninle olmaz, yapamam.Sevemiyorum seni.Arkadaş olmak istediğim veya evlenmek istediğim pek çok bayandan benzer yanıtlar aldım.'' Seni seviyorum ama bir kardeş gibi,bir arkadaş gibi.Çok iyi birisin ama senle olmaz, sana karşı birşey hissetmiyorum, elektrik alamadım, etkilenmedim vs. hep böyle cevaplar aldım. Beni beğenen bayanlar ise nerde canı gönülden sevemeyeceğim, hiçbirşey hissetmeyeceğim veya iğreneceğim tipler varsa onlar oldu.Oysa yakışıklı olduğum söylenir,orta boylu zayıfça biriyim, tavırlarım efendi, sakın anlayışlı ağırabi tarzında.KPSS'de 2.3 milyon adaydan ilk 400'e girerek memur oldum.İstanbul'da türkiye'nin en iyi,saygın devlet üniversitelerinden birine,zor bir bölüme bölüm birincisi olarak yerleştim.Beni tanımayanlar ilk başta tipime bakarak inanılmaz saygılı davranıyorlar, fakat zamanla tanıdıkça bana hiç bir saygılarının kalmadığını farkediyorum.Tahminimce beni boş bir insan olarak görüyorlar ama esasında öyle değilim ama bilerek kendimi öyle gösteriyorum.Şöyle ki bana benzeyen insanlar benden birşey kapabilirler feyiz alabilirler korkusuyla konuşmalarımda insanları olumlu anlamda etkileyecek olumluya yönlendirecek hiçbirşey söylemiyorum.Nerde bilimsel,teknik,ahlaki bir konuşma duysam konuyu değiştirip konuyu futbola vs. boş beleş konulara getiriyorum fb neyaptı gs neyaptı falan oysa futbolu hiç sevmem insanlarda oltama geliyorlar, nerde sigara içen,bira içen gençler görsem seviniyor mutlu oluyorum,nerde kütüphaneye giden,kitap okuyan genç görsem içimden ona sövüyorum gözgöze gelirsek sanki yaptığı kötü birşeymiş gibi onun yüzüne sert sert bakıyorum yüzümü ekşitiyorum.istiyorum ki o genç benim gibi olmasın iyi yoldan çıksın yanlış yollara sapsın.hatta uyuşturucu alanların hallerini görünce üzülüyorum içim cız ediyor kendi kendime diyorum keşke bunlar biraz iyileşşe ama tam iyileşmese ama bana benzettiğim diyelim o kütüphaneye giden genç bunun yerinde olsa bu hallere düşse.Mesela geçen haber sitesinde bir köpek gördüm galeri şeklinde bir haberdi.Köpek bu halde bulundu ne hale geldi diye bir haber.Köpek perişan birhalde karnı yapışmış, tüyleri yolunmuş iskelet gibi yürüyecek bir hali bile yok.Galerinin devamını tahmin ettim birisi bunu o halde buldu bakım yaptı besledi,yedirdi,içirdi,kendine getirdi, aslan gibi köpek olmasını sağladı şeklinde. o yüzden galerini devamını izlemeye tahammül edemeyeceğimi düşündüğüm için haberi kapattım, çünkü köpeğin muhteşem dönüşümünü görmeye katlanamazdım.Mahallemizde işsiz güçsüz eski tinerci balici çocuklar bile evlendi, yan kamşum var mesela arasıra sesleri gelir, karısına olmayacak küfürler hakaretler, hatta bazen şiddet, bizim daireye kadar gelir gürültü.benden tahminen 10 yaş küçükler,oğlan serviş şöförü, karısı ise inanılmaz güzel,modern kapalı,ben olsam bu kadının ayağının tırnağı için canımı veriririm zevkle, ama bana kimse bakmıyor , etkilenmiyor, böyleleri nasıl yapıyor, ben o çocuktan çok daha yakışıklıyım.Kitap okusam okuduğumu saklarım ki bana benzeyenlerden veya okuduğumu göstermem yoksa benden görüp ilham alıp kendide aynı davranışı yapar.
Sözün özü ne yapsam olmuyor, inanılmaz çabalıyorum, mutlu olmak ve istediklerimi elde etmek için ama neden hiç olmuyor. Sebebini tahmin ediyorum, çünkü kendime benzeyenlerden nefret ediyorum(neden bilmiyorum oysa insanların hemen tamamı kendine benzeyeni sever - belki yükselip benim seviyeme ulaşabileceklerini ve bana rakip olup benim yaşayabileceğim yaşamam gereken mutluluklara sahip olabileceklerini düşündüğümden ve bu durumu hazmedemeyeceğimden, onların yanlış yola sapmalarını, benden birşey kapmamalarını,mutsuz olmalarını istiyorum- ).Zihnim kendime benzeyenlerle kendimi özdeş gördüğünden onların kötü olmalarını istedikçe bunu kendimden hariç tutmuyor kendimi de o gruba sokuyor ve onları engelleyim derken kendimi de engelliyor,hep istemediklerim oluyor, onların yaşamasını istediğim perişanlığı ben yaşıyorum elimde her türlü araç olmasına rağmen. Bunu düzeltmek için tersini yapmayı denedim, kendime benzeyen kişileri sevemeye, onlara hep faydalı olmaya ve onları mutlu etmeyi ama pek yapamadım, yarım yamalak yaptım ,sürdüremedim, pişman oldum, bana benzemeyen bir erkeğin hoşuma giden bir kızla birlikte olması onu mutlu etmesi koymaz ama benim gibi benim karakterde ve görünümde olan birinin hoşuma gidecek tarzdaki bayanlarla birliktelik yaşaması onları mutlu etmesi bana inanılmaz koyar. sanki kalbimi bıçakla deşiyorlarmış gibi acı verir.O yüzden daima kendim gibilerin rezil ve mutsuz olmasını istiyorum,karşımdakinin düşmesini istediğim duruma belki karşımdaki düşüyor düşmüyor onu bilmiyorum ama ben onun düşmesini istediğim duruma kendim düşüyorum ne kadar istemesmde.Rezil,perişan,acınacak,zavallı bir haldeyim yıllardır.Tam tersi olacak potansiyel var ama bahsettiğim şeylerden olmuyor. Hoşlandığım kadınların fotoürafına bakarak mast. yapıyorum ve boşalırken hüngür hüngür ağlıyorum artık rezilliğime olması gerekirken bu yüzden olmamasına.Burdaki bilge insanlardan yardım istiyorum. Fakat mantıkla ikna olamam aklım mantığı biliyor ama ruhum kabul etmiyor. Daha farklı sprirüetel çözümler daha iyi olur.
Yazımı okuduğunuz için çok teşekkür ederim.YARDIMA MUHTACIM.Beni kurtaranın 40 yıl kölesi ölmaya hazırım. KURTARIIIIN (((
Benim bu halim hayatta sahip olmak istediklerime mani oluyor.Nasıl oluyor bilmiyorum ama çok fazla çaba,emek,irade göstermeme rağmen hayatta bir türlü başarılı ve mutlu olamıyorum,istediklerimin hiçbirini elde edemiyorum.Şu an içinde bulunduğum durum bana benzeyen kişilerin içinde bulunmasını istediğim durumun aynısı.Her türlü hazzı yaşamak isteyen biriyim ama nedense bu hazların hiçbirini yaşayamıyorum.Durumun özeti kendime benzeyen kişilerin bulunmasını istediğim sanki benim başıma geliyor.Mesela örnek vereyim:Kadınları o kadar çok seviyorum ki ( hepsini değil,yüz ve fizik olarak güzel bulduklarımı) onlardan sevdiğim herhangi birisine gelecek bir olumsuzluğu engellemek için seve seve kurşunun önüne atlarım,ölüme giderim,eline dahi dokunmamış olsam bile.Lakin gelin görün ki 35-36 yaşındayım,inanılmaz istememe rağmen bugüne kadar hiç sevgilim olmadı.Çok sevdiğim bir kadın vardı,önünde pervane olurdum,her dediğini yapmaya hazır biriydim.Bana şunu dedi:''Dünyada hiç erkek kalmasa yine sana bakmam.Sen çok iyi birisin ama seninle olmaz, yapamam.Sevemiyorum seni.Arkadaş olmak istediğim veya evlenmek istediğim pek çok bayandan benzer yanıtlar aldım.'' Seni seviyorum ama bir kardeş gibi,bir arkadaş gibi.Çok iyi birisin ama senle olmaz, sana karşı birşey hissetmiyorum, elektrik alamadım, etkilenmedim vs. hep böyle cevaplar aldım. Beni beğenen bayanlar ise nerde canı gönülden sevemeyeceğim, hiçbirşey hissetmeyeceğim veya iğreneceğim tipler varsa onlar oldu.Oysa yakışıklı olduğum söylenir,orta boylu zayıfça biriyim, tavırlarım efendi, sakın anlayışlı ağırabi tarzında.KPSS'de 2.3 milyon adaydan ilk 400'e girerek memur oldum.İstanbul'da türkiye'nin en iyi,saygın devlet üniversitelerinden birine,zor bir bölüme bölüm birincisi olarak yerleştim.Beni tanımayanlar ilk başta tipime bakarak inanılmaz saygılı davranıyorlar, fakat zamanla tanıdıkça bana hiç bir saygılarının kalmadığını farkediyorum.Tahminimce beni boş bir insan olarak görüyorlar ama esasında öyle değilim ama bilerek kendimi öyle gösteriyorum.Şöyle ki bana benzeyen insanlar benden birşey kapabilirler feyiz alabilirler korkusuyla konuşmalarımda insanları olumlu anlamda etkileyecek olumluya yönlendirecek hiçbirşey söylemiyorum.Nerde bilimsel,teknik,ahlaki bir konuşma duysam konuyu değiştirip konuyu futbola vs. boş beleş konulara getiriyorum fb neyaptı gs neyaptı falan oysa futbolu hiç sevmem insanlarda oltama geliyorlar, nerde sigara içen,bira içen gençler görsem seviniyor mutlu oluyorum,nerde kütüphaneye giden,kitap okuyan genç görsem içimden ona sövüyorum gözgöze gelirsek sanki yaptığı kötü birşeymiş gibi onun yüzüne sert sert bakıyorum yüzümü ekşitiyorum.istiyorum ki o genç benim gibi olmasın iyi yoldan çıksın yanlış yollara sapsın.hatta uyuşturucu alanların hallerini görünce üzülüyorum içim cız ediyor kendi kendime diyorum keşke bunlar biraz iyileşşe ama tam iyileşmese ama bana benzettiğim diyelim o kütüphaneye giden genç bunun yerinde olsa bu hallere düşse.Mesela geçen haber sitesinde bir köpek gördüm galeri şeklinde bir haberdi.Köpek bu halde bulundu ne hale geldi diye bir haber.Köpek perişan birhalde karnı yapışmış, tüyleri yolunmuş iskelet gibi yürüyecek bir hali bile yok.Galerinin devamını tahmin ettim birisi bunu o halde buldu bakım yaptı besledi,yedirdi,içirdi,kendine getirdi, aslan gibi köpek olmasını sağladı şeklinde. o yüzden galerini devamını izlemeye tahammül edemeyeceğimi düşündüğüm için haberi kapattım, çünkü köpeğin muhteşem dönüşümünü görmeye katlanamazdım.Mahallemizde işsiz güçsüz eski tinerci balici çocuklar bile evlendi, yan kamşum var mesela arasıra sesleri gelir, karısına olmayacak küfürler hakaretler, hatta bazen şiddet, bizim daireye kadar gelir gürültü.benden tahminen 10 yaş küçükler,oğlan serviş şöförü, karısı ise inanılmaz güzel,modern kapalı,ben olsam bu kadının ayağının tırnağı için canımı veriririm zevkle, ama bana kimse bakmıyor , etkilenmiyor, böyleleri nasıl yapıyor, ben o çocuktan çok daha yakışıklıyım.Kitap okusam okuduğumu saklarım ki bana benzeyenlerden veya okuduğumu göstermem yoksa benden görüp ilham alıp kendide aynı davranışı yapar.
Sözün özü ne yapsam olmuyor, inanılmaz çabalıyorum, mutlu olmak ve istediklerimi elde etmek için ama neden hiç olmuyor. Sebebini tahmin ediyorum, çünkü kendime benzeyenlerden nefret ediyorum(neden bilmiyorum oysa insanların hemen tamamı kendine benzeyeni sever - belki yükselip benim seviyeme ulaşabileceklerini ve bana rakip olup benim yaşayabileceğim yaşamam gereken mutluluklara sahip olabileceklerini düşündüğümden ve bu durumu hazmedemeyeceğimden, onların yanlış yola sapmalarını, benden birşey kapmamalarını,mutsuz olmalarını istiyorum- ).Zihnim kendime benzeyenlerle kendimi özdeş gördüğünden onların kötü olmalarını istedikçe bunu kendimden hariç tutmuyor kendimi de o gruba sokuyor ve onları engelleyim derken kendimi de engelliyor,hep istemediklerim oluyor, onların yaşamasını istediğim perişanlığı ben yaşıyorum elimde her türlü araç olmasına rağmen. Bunu düzeltmek için tersini yapmayı denedim, kendime benzeyen kişileri sevemeye, onlara hep faydalı olmaya ve onları mutlu etmeyi ama pek yapamadım, yarım yamalak yaptım ,sürdüremedim, pişman oldum, bana benzemeyen bir erkeğin hoşuma giden bir kızla birlikte olması onu mutlu etmesi koymaz ama benim gibi benim karakterde ve görünümde olan birinin hoşuma gidecek tarzdaki bayanlarla birliktelik yaşaması onları mutlu etmesi bana inanılmaz koyar. sanki kalbimi bıçakla deşiyorlarmış gibi acı verir.O yüzden daima kendim gibilerin rezil ve mutsuz olmasını istiyorum,karşımdakinin düşmesini istediğim duruma belki karşımdaki düşüyor düşmüyor onu bilmiyorum ama ben onun düşmesini istediğim duruma kendim düşüyorum ne kadar istemesmde.Rezil,perişan,acınacak,zavallı bir haldeyim yıllardır.Tam tersi olacak potansiyel var ama bahsettiğim şeylerden olmuyor. Hoşlandığım kadınların fotoürafına bakarak mast. yapıyorum ve boşalırken hüngür hüngür ağlıyorum artık rezilliğime olması gerekirken bu yüzden olmamasına.Burdaki bilge insanlardan yardım istiyorum. Fakat mantıkla ikna olamam aklım mantığı biliyor ama ruhum kabul etmiyor. Daha farklı sprirüetel çözümler daha iyi olur.
Yazımı okuduğunuz için çok teşekkür ederim.YARDIMA MUHTACIM.Beni kurtaranın 40 yıl kölesi ölmaya hazırım. KURTARIIIIN (((