karabasan

merhaba uzatmadan konuya geçmek istiyorum. galiba halk arasında karabasan denilen durumu uzun süredir aralıklarla yaşıyorum. ilk kez olduğunda 11 yaşındaydım ve tam olarak ne olduğunu anlamamıştım. babam iş seyahati için şehir dışına çıkmıştı. böyle zamanlar annemle onun yatağında yatardım. gece annemle yatmış, her sabah olduğu gibi o sabah da erkenden kalkmış yatakta annemin kalkmasını bekliyordum.
(o zamanlar dabbe serisinden yeni bir film çıkmıştı. birkaç gün öncesinde sinemada arkadaşlarımla onu izlemiş ve galiba cinlerle dalga geçmiştik)

yine kendi kendime içimden dalga geçmek amacıyla bir şeyler söylemiş, kendi kendime gülmüştüm. tamamen uyanıktım ve gözlerim açıktı. sonra birden bire vakum sesiyle sanki yatağa doğru çekildiğimi hissettim. hiçbir uzvumu oynatamıyordum. gözlerim kapanıyor açmaya çalıştıkça vakum sesi azalıp sanki çekiş gücü azalıyordu. birkaç zorlu denemenin ardında gözümü tamamen açınca vakum sesi ve çekiş tamamen kayboldu. inanılmaz şekilde korkmuştum. yorganın altına girip annem uyanana kadar çıkmadım. annem bu tarz şeylerden çok korkar, ona veya başka birine bu olayı hiç anlatmadım. ilk kez karabasanla böyle tanıştım.

bundan biraç sene sonra bu olay yine başıma geldi. hem de bir kere değil, defalarca kez. 3 gün boyunca her uyuduğumda başıma geldiğini biliyorum. buna ara sıra bazı sanrılar da eklendi. karabasandan sonra babannemin kılığında bir varlik gördüğüm bile oldu. çok zor zamanlar geçirdim, uyku bazı zamanlar işkenceye dönüştü. kaç geceyi duvarı izleyerek geçirdim bilmiyorum.

sonralarında bu artık benim için normal bir durum olmaya başladı. birkaç ayda bir de olsa mutlaka karabasan yaşarım. artık buna alıştım, çok daha hafif bir şekilde çekildiğimi hissediyorum. vakum sesi artık kulak cırmalayan biçimde değil. yani uzun zamandır öyleydi.

gece yine karabasan yaşadım. bu biraz daha farklıydı. gece 23:45 civarı yatağa girdim. yatakta epeyce döndüm uyumak için. sonra dalmışım. irkilerek gözlerimi açtım. oda karanlıktı ama yatağım etrafında yüzü gözü olan bir sürü varlık gördüm. hareket ediyorlardı ve hatta kendi aralarında konuşuyor gibilerdi. fazla değil 1 ya da 2 saniye sürdü onlara bakmam. sonra yine vakum sesi ve şiddetle aşağı çekilme... biraz uğraştan sonra gözlerimi açtım ve vakum yok oldu. gerçekten çok korktum gece uyuyamadım. artık cidden sıkıldım, bunu yaşamak istemiyorum. bu uyku sorunu günlük yaşamımı etkiliyor. konu hakkında bilgisi olan varsa yorumları bekliyorum

bir de alakası var mıdır bilmiyorum ama bir süredir kendimi çok kötü hissediyorum. başarısız, işe yaramaz hissediyorum. bundan birkaç ay önce yapmaktan hoşlandığım her şey artık işkence gibi geliyor. hiçbir şeye mutlu olamıyorum. hayatımı büyük ölçüde etkileyen şeyleri umursayamıyorum. en yakın arkadaşlarıma bile tahammül edemiyorum. durmadan sıkılıyorum, gerçekten içim sıkılıyor. bir ortamda uzun süre kalamıyorum. depresyonda olabileceğimi düşünüyorum.

bunlardan da bahsetmem gerekir diye ekliyim dedim

Öncelikle geçmiş olsun bellki çok klasik bir cevap olacak ama sanırım size musallat olmuş cinler bu ilimden iyi anlayan bir hocaya danısmanızı tavsiye ederim.

bu olabilir mi? ama öyle sürekli rahatsız edilmek gibi bir sorunum yok. ara sıra uyku felçleri oluyor o kadar. bir de işte bu sanrılar var ama bunlar uyku felcinden sonra veya önce görülebilecek şeyler diye yazıyor. o yüzden emin olamadım, hem musallat beni korkutan bir ihtimal. hem tanıdığım bu ilimle uğraşan bir hoca falan da yok. zaten bir dini inancım da yok. yardımcı olabilir mi ki birisi?

Özellikle dünyayı anlamsız bulman , yaptığın şeylerden haz almaman yani mutlu olamamandan yola çıkarak böyle bir kanıya vardım , tabi doğrusunu ehli olanlar bilir.