Bir işi çok fazla kişiye anlatmadan, sessizce ve gösterişten uzak bir şekilde yürütürseniz o iş daha hayırlı, istikrarlı ve bereketli olur. İnsanlar işlerini erkenden paylaşmaya başladıklarında, hem nazar gibi olumsuz manevi etkilerle karşılaşabilirler hem de dış müdahalelere açık hale gelirler. Başkalarının fikirleri, kıskançlıkları ya da yorumları kişinin odağını dağıtabilir, motivasyonunu düşürebilir. Oysa bir iş gizli tutulduğunda, kişi sadece işine yoğunlaşır, dış etkenlere kapalı olur ve bu da işin sağlam temellerle ilerlemesini sağlar. Ayrıca gizli yapılan iş, samimiyet ve tevazu içerir. Kişi, yaptığı işi göstermek, övünmek ya da onay toplamak amacı gütmez; içten bir çabayla sonuca ulaşmaya çalışır. Bu içtenlik ve alçakgönüllülük de manevi anlamda bereketi beraberinde getirir. Tasavvufi düşüncede de hayır ve iyilik gizlice yapılmalıdır; çünkü gizli yapılan iyilik sadece Allah için yapılır, bu da o işin ruhunu ve değerini yüceltir. Sonuç olarak, gizli yürütülen işler hem dünyevi anlamda sağlam ilerler hem de manevi anlamda derin bir bereket taşır. Bu anlayış, sadece bireysel çabalar için değil, toplumsal ve manevi düzlemde yapılan her türlü iş için geçerlidir. Aynı zamanda, gizlilik disiplin ve sabrı da beraberinde getirir. Kişi işini duyurmak yerine, ona emek vererek olgunlaştırmayı seçer. Bu süreçte dış onay arayışı yerine, içsel bir tatmin gelişir. Böylece iş hem daha sağlam temellere oturur hem de kişinin karakterine olgunluk kazandırır. Gizli yapılan işler sessizlik içinde büyür, şekillenir ve zamanı geldiğinde kendiliğinden meyvesini verir. Bu da o işe hem maddi hem manevi anlamda bereket katar.