Arkadaşlar gün içinde sabahtan akşama kadar gayet pozitifim, bir sıkıntım yok. Ama akşam annem babam işten geliyor ve bir anda moralim dibe vuruyor ve duygularım aniden değişiyor. Bakın bu yaşadıklarımı düşününce bile nedenini bilmediğim bir şekilde ağlama hissi uyanıyor. Bu duygu değişiminin nedeni onları sevmediğimden değil. Eve geldiklerinde ikisinin de yüzü asık oluyor yani genel olarak mutsuz bir ruh halindeler. Onları bu şekilde görünce hoop aynı durum bana da geçiyor. Bir anda tepetaklak oluyorum. Artık her gün böyle git gel yaşamaktan yoruldum. Bakın mesela ben bu sene üniversite sınavına gireceğim, sabah kendime yeni bir plan yaptım, çalışma masamı hevesle duzenledim, kitaplarımı yerleştirdim. Ama şuan içimde gram heves kalmadı, ne ders çalışasım var ne bir şey. Anlamsızca bakıyorum etrafa. Bazen bu haldeyken babam ya da annemin güldüğünü görüyorum ev içinde hoop tekrar modum yükseliyor, birden babamın yüzünde asıklık görüyorum tekrar düşüyorum. Ne kadar anlatabildim bilmiyorum ama iniş çıkışlar çok hırpalıyor beni. Bilmiyorum benim mi problemlerim var ev halkının derdini kendime dert ediyorum onlar üzgünse ben de üzülüyorum onlar mutluysa ben de mutlu oluyorum. Hatırlıyorum 1 sene öncesine kadar boyle değildim. Duygu değişimlerim de sık sık olmuyordu bu şekilde. Bipolar olabilirim diye düşünüyorum ama hiçbir şekilde psikolojik ilaç da kullanmak istemiyorum. Bir çözüm yolu da bulamadım