"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"

Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.

Durup Dururken Ağlayasım Geliyor Yardımcı Olurmusunuz?

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan Üye silindi 15237
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...
Ü

Üye silindi 15237

Merhaba ...
Herzaman ciddi olmayı severim bazı günlerde çok ciddi oluyorum bu duruma büründüğümde gözlerim doluyor bir anda ağlayasım geliyor.
Bu konuda yardımcı olurmusunuz ?
 
Psikolojik olabilir. Günlük yaşantınız da ,etkisi altında kaldığınız şeylerdir. Mutluluğa inanın Kendinizce olumlama yapabiliriniz :)
 
bazen banada öyle oluyor herseyim cok guzel gidiyor bir gun tum işlerim aksilik içinde geçiyor canım sıkılıyor o gün aglayasım geliyor o gunlerden biride bugun zaten
 
Ben de her sabah kalktığımda ağlarım. Bence o kadar kötü bir şey değil insanoğlu dünyaya gülüp eğlenmek için gönderilmedi zaten. Durup durup ağlamak bence içimizde büyük bir duygu yoğunluğu olduğunu gösteriyor. Tabi bu sadece benim fikrim:)
 
durumunuz abartılcak bir şey yok gibi geldi bana ama şuan burdan gördüğümle böyle düşündüm psikologtan yardım alabilirsiniz isterseniz
ama sizin hayatınızı sizi olumsuz etkiliyorsa psikologun yanında bir psikiyatrdan da yardım almalısınız.
buarada biliyor musunuz bilmiyorum psikolog sizi ilaçla tedavi etmez sizinle konuşur sizi dinler size daha iyi gelicektir. ama konuşma ile yetersiz olursa psikiyatrdan ilaç ile yardım alabilirsiniz.
 
Bence uğraş edinin ve fazla ciddi olmayı bırakın. Belki bir yanınız bu ciddiliği istemiyordur.
 
Merhaba ...
Herzaman ciddi olmayı severim bazı günlerde çok ciddi oluyorum bu duruma büründüğümde gözlerim doluyor bir anda ağlayasım geliyor.
Bu konuda yardımcı olurmusunuz ?

Ağlamayı çok dolu olan bir bardagin tasmamasi icin biraz boşaltmak olarak görürüm herzaman.Onun için hem psikolojik hemde ruhsal olarak arınma temizlenme yani fazlalıkların atılmasının bir zararı olduğunu sanmıyorum.Ama bu durumdan muzdaripseniz size önereceklerim aslında klişe gibi de görünse benim çok yararını gördüğüm yöntem.Anda kalmak.Ne demek anda kalmak?Ne geleçek, ne geçmiş kaygısı üzüntüsü çekmek sadece o anda olmak zaman değilmi zaten geçmişle geleceği yaratan.O zaman şimdiki zaman yani geleceğide geçmişide yaratan şimdiki zaman şimdi olmaz ise ne geçmiş nede gelecek olabilirdi.Bu nedenle şimdide kalıp geçmişle geleceği düşünmemek insana mutluluk vermese bile huzur veriyor.Zaten asıl olan o huzur mutluluklarda zamanın bir oyunu ve geçici bir duygu.Sevgiyle...
 
Söyleyemediğiniz,etrafınıza/yakınlarınıza açıklamaya çekindiğiniz bir durum mu var?Genelde bu durum üzerimizde birşeyin baskısını hissettiğimizde oluyor ve ben ağlamayı tercih edenlerdenim.Bayansanız bizim ülkemizde bir arkadaşına sarılıp salya sümük ağlayarak acıyı sıkıntıyı akıtıp göndermek daha kolaydır hatta:) İtiraf etmeliyim ki bazen kendime ağlama seansları düzenlediğim olmuştur yakın arkadaşlarımla veya tek başıma,gerekirse içki ve müzik eşliğinde herbirimiz "...bana da şunu yapmıştı...benimki de böyle....hepsi aynı...vb "demişizdir.Kendinizi sıkmayın,geldiyse gözyaşı ciddiyim bırakın ağlayın sizde kurtulun sıkıntıdan,demekki taşma noktası gelmiş ve akıp gitmek istiyor birşeyler.Ağlamanın gülmek kadar ihtiyaç olduğunu düşünüyorum.Ağlamak sizin "yaşadığınızın" kanıtıdır,uğrunda üzülecek ve kaybetmekten korkacak kadar sevdiğiniz şeylerin olduğunu gösterir,zayıf ve çaresiz olduğunuzu değil!Farkında olmadan uzun süredir kendinizi sıkmış olabilirsiniz ve bunun sonucu aslında etkileririnin bittiği,hallolmuş gibi gözüken ancak kalbinizde ve bilincinizde etkisi kalmış problemleriniz alakasız ortamlarda gelen ağlama hissi ile kendini gösteriyor olabilir.

Ağlamak neye yarar ki,sorunları çözmez,gideni getirmez demeyin;Ağlamak sizin rahatlamanıza neden olacaktır
Bence ağlayın da rahatlayın artık
 
Belki de artık sevdiğiniz şeylerin yönünü değiştirme vakti gelmiştir. :)
Hayatı bu kadar çok ciddiye almaktansa biraz da rolleri yenileyip, hayatı bir nebze de olsa askıya almayı deneyin.
Her hangi bir kavramın (ciddiyet, aşırı kontrollülük vb.) içinizde sizi ani patlayışlara sürükleyecek kadar yer edinmesinde izin vermemelisiniz. Silin göz yaşlarınızı, silkelenin, hayata sizin gözlerinizi dolduracak ve bu durumdan rahatsızlık duyacak yönünden değil, sizi gülümsetecek ve bu durumdan keyif almanızı sağlayacak yönünden bakmayı deneyin.
Sevgi ile...
 
Bugün tam da bu konuyu düşünüyordum. Benimde günlük yaşantımda durduk yere tek gözümden 1 damla yaş akıverir şaşırırım 'şimdi nerden çıktı bu? ' diye :)
Farkettim ki;
Bir sünger düşünün, tamamen suya batırılıp çıkarılmış. Bunun kendi içinizde olduğunu düşünün, suyunu yavaş yavaş akıtıp, en sonunda o süngerin sıkılarak, rahatlamış hafiflemiş bir sünger olmaya başladığını düşünün. Ben aynen böyle düşündüm, durduk yere gözlerimden yaşların gelmesi, aslında içimizde bizim farketmediğimiz noktaların artık rahatlamak için bir boşalma ihitiyacına girdiğini düşünüyorum. Ve farketmesenizde, o içinizde rahatladıkça hafiflemeye başlarsınız. Ben, benim süngerimin suyunun artık sıkılıp, süngerin kurumaya başladığını hissediyorum, o eski yapış yapış her yere leke bırakan halinden, kupkuru nefes alan bir hale dönüştü benim süngerim :)
Dediğim gibi belkide sizin içinizdeki sünger de siz farketmeseniz de artık kendini kurumaya alıyordur, Nefes almaya başlıyordur...
Bir isyanın son halleri gibi, süngerin son damlaları gibi düşünün o gözyaşlarınızı...
Ve sevinmelisiniz.. :)
 
yaklasik bir ay önce duygusal olarak cok bunaldigimda bir hafta boyunca banada böyle oldu ama sonra gecti gecici herhalde
 
Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...
Geri
Üst